Ανταπόκριση από την Πόλη του Φωτός. Μου φαίνεται ότι η πηγή των καλών ονείρων έχει στερέψει και η εποχή προκαλεί εφιάλτες. Το Παρίσι στη διάρκεια της εβδομάδας μόδας βγάζει μια θλίψη. Η λάμψη, η τρυφερότητα, το μεγαλείο αυτής της πόλης θάμπωσε. Οι δρόμοι είναι άδειοι από ιάπωνες τουρίστες, οι μπουτίκ στη Faubourg Saint-Honoré ορφάνεψαν από αφιονισμένους fashionistas. Και οι δρόμοι γύρω από την place Vendôme προσφέρουν τα πεζοδρόμιά τους στους άστεγους που κοιμούνται κάτω από τα φανάρια συντροφιά με σκύλους και γάτες.
Θα πείτε ότι το Παρίσι είχε πάντα κλοσάρ και τύπους μποέμ που πρόσθεταν τη γοητεία των ασυμβίβαστων σε μια πρωτεύουσα που φιλοξενεί τις εκφάνσεις του σύγχρονου πολιτισμού.
Κι όμως. Το Παρίσι φτώχυνε από πνεύμα κι από ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τι μένει λοιπόν να προβάλλει η βιομηχανία της μόδας; Για ποιο λόγο να γίνουν τα ντεφιλέ, να βαφτούν τα μοντέλα, να φωτογραφηθούν οι καλεσμένοι των σόου που κάθονται στις πρώτες σειρές; Να αρχίσει το πένθος; Να βαρέσουμε διάλυση; Να κλειστούμε στο σπίτι μας για να μη βλέπουμε, να μη συναισθανόμαστε και, με αυτή την ευκαιρία, να κάνουμε και οικονομία στα έξοδα διασκέδασης; Είναι κι αυτό μια πρόταση. Ίσως εξασφαλίζει την επιβίωση. Σίγουρα οδηγεί στην απομόνωση.
Ο κόσμος έχει ανάγκη από ήρωες. Κι αυτό έβγαλαν οι σχεδιαστές που κατέβασαν τους τόνους και χαμήλωσαν τα κόστη της παραγωγής των σόου τους. Κι έντυσαν τις γυναίκες με ρούχα που θυμίζουν κόμικς.
Αν το πραγματικό Παρίσι μοιάζει να ετοιμάζεται για γυρίσματα ταινίας μελλοντικής καταστροφής, το Παρίσι της μόδας ντύθηκε με ζοφερά χρώματα, σφιχτά και γυαλιστερά δερμάτινα ρούχα. Για να μας δώσει την ιδέα μιας συνύπαρξης του Ντάρθ Βέιντερ («Πόλεμος των Άστρων») με την αισθητική του Ρικ Όουενς, των «Watchmen» (νέα ταινία των κόμικς DC) με τον Χουσέν Σάλαγιαν, της Σάιλοκ (από τα κόμικς της Marvel) με το δερμάτινο μαγιό του Στέφανο Πιλάτι για τον Υβ Σαιν Λοράν.
Υβ Σαιν Λοράν
Σε αυτή τη στροφή της μόδας στον εξωπραγματικό κόσμο των ηρώων έρχεται και η τηλεόραση να προσφέρει τα αγαθά της. Η αμερικάνικη σειρά «Heroes» έχει δημιουργήσει ένα πολυπληθές φανατικό κοινό. Νέοι άνδρες και γυναίκες βλέπουν «Heroes» και βγαίνουν από τη ροή του πραγματικού κόσμου. Ο γερουσιαστής που πετά, ο Ιάπωνας που ταξιδεύει στο χρόνο, η άτρωτη μαζορέτα, ο αστυνομικός που διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, το παγωμένο άγγιγμα της ξανθιάς ήρθαν για να μας παραμυθιάσουν ότι μέσα από τις περιπέτειες μαθαίνουμε τις δυνατότητές μας. Ότι οι κρίσιμες στιγμές μάς δίνουν την ευκαιρία να ξεχωρίσουμε. Ότι οι δυσκολίες υπάρχουν για να κάνουμε την υπέρβαση και να ωριμάσουμε.
Χουσέν Σάλαγιαν
Μια τέτοια ωριμότητα αναζητά να προβάλλει η μόδα. Μετά από τόσο γκλάμουρ, τόση αλαζονεία κι επίδειξη πλούτου της, είναι δύσκολο να μετριάσει τις επιθυμίες, να κρύψει τη λάμψη των στρας και να ντυθεί με κομψότητα και σεμνότητα. Πώς να συμμαζέψεις τις κληρονόμους, τα χρυσά κορίτσια (ε, υπάρχουν κι αυτά), τις πλούσιες νύφες που θέλουν το φλας πάνω στο πέδιλο και στο μίνι στράπλες τους; Μόνο οι ηρωίδες θα κάνουν τη δύσκολη δουλειά. Αυτές βγαίνουν με την ψηλή την μπότα και τη δερμάτινη κάπα για να αλλάξουν την κλίμακα και να πουν: «Κορίτσια, μαζευτείτε!»
