Εστιατόριο χωρίς αυγά;
14.5.2008
Πού είχαμε μείνει; Α! Ναι!!! Λέγαμε λοιπόν για τα φαγητά που προσφέρουν τα ελληνικά και δη τα αθηναϊκά εστιατόρια τα οποία ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία που λέγεται –ή έτσι θέλει να λέγεται– «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ». Ίσως ονομάστηκε έτσι γιατί αυτοί οι οποίοι την εξασκούν, οι μάγειρες δηλαδή, σεφ κτλ., θέλουν να αισθάνονται μεγάλοι δημιουργοί –ίσως και του κόσμου εδώ που τα λέμε, πάντως σίγουρα του δικού τους κόσμου, που περιλαμβάνεται συνήθως μέσα σε ένα πιατάκι…
Από πολλές απόψεις, οι περισσότεροι από αυτούς τους σεφ, μάγειρες κτλ. κτλ. της εποχής μας μου θυμίζουν τους περισσότερους από τους χορογράφους της εποχής μας και ειδικά αυτούς που «λυμαίνονται» τα κονδύλια των επιχορηγήσεων του χορού του υπουργείου Πολιτισμού. Όπως οι μάγειρες που λέγαμε, οι οποίοι μπορεί να μην ξέρουν να τηγανίσουν δυο αυγά μάτια χωρίς να τα κάνουν θάλασσα ή ακόμα καλύτερα ομελέτα, έτσι και οι χορογράφοι βάζουν τους χορευτές τους να κάνουν κάτι λολά και σπαστικά με τα χέρια και τα πόδια και αυτό το ονομάζουν «εκφραστικό χορό» και «προσωπική ματιά» πάνω στη συγκεκριμένη τέχνη, αλλά αν τους ζητήσεις να χορογραφήσουν κάτι απλό, ένα σέικ, βρε παιδί μου, ή ακόμα χειρότερα ένα συρτάκι –δεν θα πω ούτε θα σχολιάσω το πώς οι περισσότεροι από αυτούς χορεύουν ή «διδάσκουν» το ζεϊμπέκικο…– τα κάνουν θάλασσα. Και αυτό γιατί δεν ξέρουν χορό. Για να πούμε την αλήθεια, αυτό συμβαίνει και με τους προαναφερθέντες μάγειρες. Δεν ξέρουν να μαγειρεύουν!!!
Έχω δύο φίλους, τη Μελίνα και τον Θρασύβουλο, που συνήθως με βρίζουν επειδή όταν πάμε κάπου να φάμε ζητάω να μου τηγανίσουν δύο αυγά. Η συγκεκριμένη παράκληση –ας την ονομάσουμε ευγενικά παράκληση…– συνήθως κάνει έξαλλους σεφ, μετρ, μάγειρες, σερβιτόρους και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, αλλά όχι πάντα. Όταν ο μάγειρας ξέρει να φτιάξει τα αυγά μάτια δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Τι ψυχή έχει να τηγανίσεις δυο αυγουλάκια; Οι προαναφερθέντες βέβαια φίλοι μου υποστηρίζουν ότι το κάνω επειδή κάπου άκουσα ότι το έκανε και η Μελίνα –η γνωστή Μελίνα…– στο εξωτερικό, και εδώ που τα λέμε ίσως υποσυνείδητα να το κάνω γι’ αυτό το λόγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν και τα τηγανητά αυγά. Εξ ου και η χοληστερίνη μου χορεύει τσάρλεστον!!! Απ’ την άλλη, ένας μάγειρας που δεν μπορεί να σου τηγανίσει δυο αυγά τι αξία έχει;
Δεν βαριέστε!!! Ένας μάγειρας που δεν μπορεί να σου τηγανίσει δυο αυγά είναι σαν ζωγράφος που δεν μπορεί να σου κάνει ένα σκιτσάκι. Θα το πω ακόμα πιο δραματικά: ένας μάγειρας που δεν μπορεί να σου τηγανίσει δυο αυγά είναι σαν ζωγράφος που πάσχει από αχρωματοψία!!! Βέβαια, όλοι αυτοί δεν το παραδέχονται αυτό, σε ένα δε εστιατόριο δεν μου είπαν καν ως δικαιολογία πως τα τηγανητά αυγά δεν είναι στο μενού, αλλά μου είπαν πως δεν έχουν αυγά στην κουζίνα!!! ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΕΝΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΓΑ!!!
Λέω και επιμένω για τα αυγά γιατί στο κάτω κάτω της γραφής είναι ένα απλό φαγάκι. Δεν μίλησα ούτε για στιφάδο ούτε για γεμιστά ούτε για ιμάμ μπαϊλντί, που ενδεχομένως να πει κάποιος πως είναι μπελαλίδικα φαγητά. Έχουν βολευτεί όλοι στην ευκολία του «δημιουργικού πιάτου», όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, βάζει ό,τι θέλει, ανακατεύει ό,τι θέλει και το σερβίρει όπως θέλει. Δηλαδή ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΛΟΛΗ…
Και έτσι φτάσαμε στο επίμαχο θέμα ή μάλλον στην επίμαχη λέξη: ΣΕΡΒΙΡΕΙ… για το θέμα του σερβιρίσματος ή μάλλον για το πώς σε αντιμετωπίζουν από τη στιγμή που μπαίνεις μέχρι τη στιγμή που θα φύγεις από το εστιατόριο θα επανέλθω –απειλή…
