Οδηγοί στα τυφλά
10.9.2008
Μέσα Σεπτεμβρίου είμαστε, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ακόμα είναι διακοπές, οπότε βρίσκω πολύ λογικό να γράψω αυτό που θα γράψω, άσε που η Ελλάδα είναι μια χώρα τουριστική οπότε αυτό που θα γράψω ισχύει επί δωδεκαμήνου βάσεως…
Έχετε προσέξει ποτέ που όλες οι εφημερίδες, τα περιοδικά κλπ., κλπ., κλπ. βγάζουν κατά καιρούς κάτι τουριστικούς οδηγούς που είτε είναι ενταγμένοι στο σώμα του εντύπου είτε είναι ένθετοι και ασχολούνται είτε με περιοχές είτε με μόνο μία περιοχή ή ακόμα με μία μόνο πόλη ή με όλη την Ελλάδα είτε με αφηρημένες έννοιες –αφηρημένες δηλαδή ότι περπατάνε στο δρόμο και δεν προσέχουν τα φανάρια ή σκουντουφλάνε στα πεζοδρόμια ή τους παραπέφτει το πιπέρι στο φαΐ γιατί σκέφτονται κάτι κλπ., κλπ.– όπως οι διακοπές ή σκι στο χιόνι ή βουτήξτε στα γαλάζια νερά και άλλες τέτοιες αηδίες. Αυτό λοιπόν που έχω προσέξει είναι πως όλοι αυτοί ή μεγάλη πλειοψηφία τέλος πάντων αυτών που γράφουν σε αυτά τα αφιερώματα είτε δεν έχουν πατήσει ποτέ στα μέρη στα οποία προτείνουν είτε τα αντιμετωπίζουν με τη λογική του μέρους στο οποίο ζουν –συνήθως στην Αθήνα…
Και μετά εσύ πας στο ρημαδιασμένο αυτό μέρος και επειδή έχεις κάνει το λάθος να εμπιστευτείς αυτούς τους «συμβουλάτορες» τρως χάλια και πανάκριβα σαν να είσαι γιαπωνέζος τουρίστας στην Πλάκα και σε έχουν πάει από το ταξιδιωτικό γραφείο κατευθείαν σε ταβέρνα με την πλαστική κληματαριά και τους τσολιάδες που χορεύουν τσάμικα. Κι εκεί προς το τέλος των διακοπών ανακαλύπτεις κάτι υπέροχα ταβερνάκια όπου οι τιμές είναι κανονικές και το φαΐ υπέροχο και βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που άνοιξες τον ρημαδοοδηγό των διακοπών και τους καταριέσαι όλους μαζί, από το συντάκτη μέχρι το διευθυντή και το διορθωτή. Γιατί είναι δυνατόν να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος με ιδιαίτερη κουζίνα –και όλα τα μέρη της Ελλάδας έχουν το καθένα τη δική του κουζίνα, δόξα τω Θεώ…– και αυτοί να σου προτείνουν κάτι γαλλο-φανή ρεστοράν ή ιταλο-φανή ρεστοράν ή κινεζο-φανή ρεστοράν τα οποία είναι και πανάκριβα και συνήθως όχι πρώτης ποιότητος; Ή σου προτείνουν κάτι πανάκριβα που έχουν πάρει την τοπική κουζίνα και την έχουν «πειράξει» και κάνουν όλα τα υπόλοιπα κόλπα του στυλ τεράστια πιάτα, μικρές μερίδες, σνομπ ύφος, ακριβές τιμές κλπ. κλπ.…
Σε δύο νησιά πήγα φέτος, στη Σίφνο και στη Φολέγανδρο, που και τα δύο φημίζονται για τη μαγειρική τους, και όλα αυτά τα γράφω γιατί έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και αντί να τον πάω στο ΚΑΤ διάβασα ενώ ήμουν εκεί κάτι αφιερώματα σαν αυτά που σας λέω πιο πάνω, τα οποία πρότειναν μέρη για φαγητό απ’ όπου δεν θα περνούσα ούτε εγώ αλλά ούτε και άλλοι πιο gourmet ας πούμε φίλοι ούτε απ’ έξω. Και ερωτώ, κανείς από αυτούς που αναθέτουν σε αυτούς δεν έχει ιδέα τι παίρνει στα χέρια του και τι δίνει για δημοσίευση; Το μόνο που τους νοιάζει είναι η διαφήμιση; Ή βασίζεται σε ένα κοινό που του αρέσει να φαντάζεται με αυτά που διαβάζει και το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, όπως άλλωστε και οι συγκεκριμένοι συντάκτες, διευθυντές, διορθωτές και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις…
