Την περασμένη εβδομάδα ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη, προς θεού όχι για το φεστιβάλ κινηματογράφου το οποίο έχει καταντήσει πια μια θλιβερή σκιά του παρελθόντος. Όχι βέβαια πως έφτασε ποτέ να είναι ένα σπουδαίο φεστιβάλ, αλλά εν πάση περιπτώσει αλλιώς το οραματίστηκαν αυτοί που το έφτιαξαν πριν 51 χρόνια και 52. Το φεστιβάλ αλλιώς προχώρησε και εδώ που τα λέμε στα ελληνικά μέτρα ήταν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, όπου κατά καιρούς καθρεφτίστηκαν όλες οι τάσεις του ελληνικού σινεμά – ακόμα και οι τάσεις προς έμετο και συγγνώμη για την έκφραση, αλλά εδώ ταιριάζει απόλυτα…
Τα τελευταία 20 χρόνια, το εν λόγω φεστιβάλ παριστάνει το διεθνές φεστιβάλ, αλλά εντάξει μας έχουν πει οι γιατροί να του λέμε ότι έχει δίκιο για να μην πάθει καμιά κρίση ταυτότητας…
Τα τελευταία 2-3 χρόνια βέβαια έχει ξεπέσει στην απόλυτη ανυποληψία έως ανυπαρξία θα μπορούσα να πω και φέτος έμαθα πως δεν πήρε λεφτά από το Υπουργείο Οικονομικών, ούτε από το δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά του έδωσε λεφτά κάποιο ΕΣΠΑ ή κάπως έτσι από τις Βρυξέλλες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα πως γίνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να ουρλιάζει για τις σπατάλες και τις τρέλες αυτής της χώρας, να σε αναγκάζει να αλλάξεις πρωθυπουργό και να δίνει λεφτά για να φτιαχτεί αυτή η κινηματογραφική μουντζούρα που παριστάνει το φεστιβάλ, ένας θεός το ξέρει. Και δεν είναι τώρα να καθόμαστε να αναλύουμε αυτά τα πράγματα γιατί τότε θα πω και άλλη «αηδιαστική» φράση σχετικά με κάτι που όσο το ανακατεύεις τόσο μυρίζει άσχημα… αλλά τέλος πάντων. Τελικά είτε είναι στις Βρυξέλλες, είτε στην Αθήνα, είτε στο Βλαδιβοστόκ, είτε στο Τέξας, είτε στην Αρούσα, είτε στο Κάιρο, είτε στο Παρίσι, πάντα «κάποιοι» θα βρίσκουν τρόπο και λεφτά να παίζουν τα παιχνιδάκια τους…
Κανονικά το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να έχει ενταφιαστεί ήδη για να μη πούμε ότι θα ήταν ώρα και για την εκταφή, αλλά τέλος πάντων…
Πάντως, πληροφοριακά σας λέω για όσους δεν το ξέρουν πως είναι το μοναδικό φεστιβάλ διεθνώς, που χρυσοπληρώνει τους καλεσμένους, τους δημοσιογράφους και άλλους πληρώνοντας διαμονή σε ακριβά ξενοδοχεία και αεροπορικά εισιτήρια και που καμαρώνει κυρίως για το πόσα εισιτήρια από φοιτητόκοσμο κόπηκαν στις προβολές. Αυτά τα δύο και μόνο δείχνουν το επίπεδό του. Τώρα το ΕΣΠΑ ή κάπως έτσι, ούτε ξέρω τι είναι αυτό, γιατί το χρηματοδοτεί ένας θεός το ξέρει…
Όμως δεν θέλω να μιλήσω για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δεν θέλω να χαλάσω την μέρα μου και την μέρα σας. Για την Θεσσαλονίκη ήθελα να μιλήσω που μου φάνηκε και αυτή βουτηγμένη μέσα στην κρίση. Χωρίς πολλά νυχτερινά μαγαζιά ανοιχτά, χωρίς ενδιαφέρουσα νυχτερινή ζωή, με ένα κόσμο μαζεμένο και μουδιασμένο όπως παντού βέβαια, αλλά απλώς στη Θεσσαλονίκη όταν πηγαίνεις για λίγες μέρες πιστεύεις ότι όλα θα έχουνε μείνει όπως ήταν. Αλίμονο. Τα πράγματα για να μείνουν όπως ήταν πρέπει να αλλάζουν συνεχώς. Τελικά το πρόβλημα όλων μας είναι πως σταματήσαμε κάποια στιγμή να αλλάζουμε συνεχώς και αντί να μείνουμε ίδιοι αρχίσαμε να σαπίζουμε στο δέντρο. Και ίσως τώρα χρειαστεί όλο αυτό τον κόπο της αλλαγής τόσων χρόνων που δεν κάναμε, αυτής της τρελής 20ετίας που περισσότερο απ΄ όλους την σφράγισαν με την παρουσία τους ο Λευτέρης Πανταζής και η Άντζελα Δημητρίου, να τον καταβάλουμε στο 20πλάσιο…
… Και βέβαια σοβαρός είναι ο κύριος Παπαδήμος ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, αλλά είναι υπουργικό σχήμα αυτό;...
