Πρέπει να ομολογήσω, πως οι απόψεις και οι θέσεις μου περί πατριωτισμού, τακτικότατα θα έκαναν τους πιο ακραίους των ακροδεξιών να φαντάζουν με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Επειδή όμως είμαι στο 2012 και όχι στο 1912, πρέπει να πω, πως πραγματικά μένω άλαλος με αυτή τη μανία στην εποχή μας να γίνονται παρελάσεις. Το δε αστείο είναι, πως αυτή τη «μανία» την εκφράζουν ακόμα και άνθρωποι που τα ιδεολογικά τους πιστεύω δεν ταιριάζουν με κάτι τέτοιο. Με τον ένα όμως ή τον άλλο τρόπο οι παρελάσεις γίνονται και από την 28η Οκτωβρίου που μας πέρασε, απολαμβάνουμε το… υπέρτατο δημοκρατικό δικαίωμα του λαού, να ΜΗΝ μπορεί να «γιουχάρει» τους πολιτικούς άρχοντες, που στο κάτω κάτω εκείνος έχει εκλέξει. Είναι πραγματικά πολύ χαριτωμένο να ξέρεις πως έχεις εκλέξει κάποιον, τα έχει κάνει θάλασσα μέσα σε βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών και δεν έχεις κανένα δικαίωμα ούτε καν να τον βρίσεις γιατί λέει «προσβάλεις τους θεσμούς»…
Μα τους θεσμούς οι άνθρωποι τους εκπροσωπούν και αν οι άνθρωποι δεν είναι αντάξιοι των θεσμών, τότε ο μόνος τρόπος για να προστατέψει κανείς αυτούς τους θεσμούς για τους οποίους όλοι κόπτονται, είναι να «γιουχάρει» τους ανάξιους που βρέθηκαν στις συγκεκριμένες θέσεις. Φυσικά όταν μιλάω για αρνητικές αντιδράσεις δεν εννοώ να κάψει κανείς την Αθήνα, εννοώ τις φυσιολογικές αντιδράσεις, δηλαδή κανένα βρισίδι, καμιά μούντζα κλπ. Θα μου πεις το βρίσκεις πολύ κομψό κάτι τέτοιο; Όχι, αλλά εν πάση περιπτώσει το προτιμώ από το να γίνεται μια παρέλαση όπως τελευταία της 25ης Μαρτίου σε ένα Σύνταγμα άδειο, μια παρέλαση ινκόγκνιτο σχεδόν, με απίστευτα πολύ αστυνομία, με θεατές που είχαν ειδική διαπίστευση για να περάσουν και μετά τους επισήμους που παράσταιναν τους επισήμους χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μια παράσταση χωρίς θεατές είναι απλά θλιβερή. Και μια παρέλαση, χωρίς πολύ κόσμο να φωνάζει, να χειροκροτεί και να γιουχάρει μεταβάλει και αυτούς που παρελαύνουν και τους «επισήμους» που παρακολουθούν την παρέλαση σε κομπάρσους από πρωταγωνιστές. Μετά βέβαια, φάνηκαν όλοι χαρούμενοι και έκαναν και δηλώσεις, ακόμα και εκείνος εκεί ο κύριος που αν θυμάμαι είχε αρκετά λεφτά πριν από είκοσι χρόνια για να δανείζει τον πρωθυπουργό τότε να χτίζει το σπίτι του…
Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι η εποχή αλλάζει οριστικά και αμετάκλητα, όποιος δεν καταλαβαίνει πως οτιδήποτε σταθερό και σίγουρο μέχρι σήμερα το παίρνει ο άνεμος, όποιος νομίζει το ότι αλλάζει η εποχή, ο κόσμος, οι άνθρωποι, η σκέψη, ο τρόπος ζωής, σημαίνει πως πρέπει κάποιος να αποκτήσει μια σελίδα στο Facebook ή να απαντάει σε κάθε πικραμένο στο Twitter δεν έχει καταλάβει τίποτα. Το ότι αλλάζει η εποχή, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό, έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής, τον τρόπο σκέψης, τον τρόπο να υπάρχεις. Θα ήθελα να το σκεφτόντουσαν βέβαια πολλοί, ειδικά τώρα που πλησιάζουμε στις εκλογές. Αλλά τι λέω;...
