Διάβαζα κάπου ότι μέχρι τώρα έχουν βρεθεί σκοτωμένες γύρω στις 21 αρκούδες σε διάφορους εθνικούς δρυμούς…
Μου έλεγαν τις προάλλες για φοβερές και τρομερές φόλες που πετάνε σε σκυλιά στην περιοχή που μένω, στην Κυψέλη –και αλλού φαντάζομαι…
Το έχω πλέον ξεκαθαρίσει από την αρχή, σε άλλο σημείωμά μου, πως δεν είμαι καθόλου φιλόζωος, ούτε φίλος της φύσης γενικά, και πως μου έχουν επιτεθεί σκυλιά όχι μόνο μια φορά κτλ. κτλ….
Γενικά, μου αρέσει να βλέπω τα ζώα στην τηλεόραση και σε ντοκιμαντέρ του National Geographic, όμως μακριά από μένα και μια χαρά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα έβαζα εγώ να σκοτώσουν όλα τα ζώα του κόσμου επειδή εμένα δεν μου αρέσουν τα ζώα. Τα ζώα είναι να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον κι εγώ σπίτι μου, μακριά και όχι αγαπημένοι. Δεν εκτιμώ ούτε τους κυνηγούς ούτε αυτούς που πετάνε φόλες ούτε τους χωρίς λόγο ψαράδες ούτε όλους αυτούς που περνάνε την ώρα τους παίζοντας με τη ζωή ενός πλάσματος και βέβαια με την αγωνία του μπροστά στο θάνατο. Αυτοί δεν είναι μάγκες, είναι απλά σαδιστές, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Δεν είμαι καθόλου εναντίον μιας γυναίκας που φοράει μια ωραία γούνα, πρώτον γιατί ξέρω πως τα ζώα για γούνες εκτρέφονται, όπως και οι κότες, και από τη στιγμή που δεν σταματάω να τρώω κότες, δεν θα κάνω θέμα για τα Μινγκ και, από την άλλη, γιατί ξέρω πως πίσω από αυτή τη δήθεν οικολογική προσπάθεια, κρύβετε η βιομηχανία της μόδας που ήθελε καλά και ντε να επιβάλει συνθετικές γούνες.
Βεβαίως, το να περπατάς στο δρόμο και να πέσεις σε μια αγέλη σκύλων και ενδεχομένως να σου επιτεθεί δεν είναι και το πιο χαρούμενο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί, σας βεβαιώ. Αλλά δεν φταίνε τα σκυλιά γι’ αυτό, που να καταλάβει το σκυλί; Κάποιοι άλλοι άνθρωποι και κάποια άλλα φιλοζωικά σωματεία θα έπρεπε να έχουν προσέξει και να μην κυκλοφορούν ελεύθερα όλα αυτά τα αδέσποτα. Αλλά το να πετάς στο σκυλί ένα μπιφτέκι με μικρά κομμάτια σπασμένα γυαλιά μέσα για να πεθάνει αργά και βασανιστικά αυτό δεν βοηθάει καθόλου την προστασία της κοινωνίας, αλλά μόνο την ευχαρίστηση του σαδιστή –και είμαι σίγουρος πως και στη ζωή του είτε κάνει πολύ χειρότερα είτε δεν μπορεί να κάνει τα χειρότερα γι’ αυτό και την πληρώνουν τα ζώα…
Επίσης, αντιπαθώ και τους λεγόμενους φιλόζωους και τα λεγόμενα φιλοζωικά σωματεία –όχι όλους και όλα βέβαια, αλλά τη μεγάλη πλειοψηφία– γιατί παίρνουν ένα σκυλί αγκαλιά, αυτοβαφτίζονται φιλόζωοι και αυτό νομίζουν πως τους δίνει την ταυτότητα του «καλόψυχου», έχοντας και από την άλλη εκείνη τη γελοία φράση εκείνου που δεν θυμάμαι ποιος είναι, «γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα» –σκέψου τι παλιάνθρωπος θα ήταν αυτός.
Δεν χρειάζονται ταμπέλες, έτσι κι αλλιώς συγκάτοικοι είμαστε όλοι σ’ έναν πλανήτη και ο ίδιος ο πλανήτης άμα γουστάρει μπορεί είτε τους ανθρώπους είτε τα σκυλιά είτε τις αρκούδες να τους φτύσει, όπως είχε φτύσει στο παρελθόν πολλά άλλα πλάσματα που δεν υπάρχουν πια. Αυτό δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Πως είμαστε απλώς φιλοξενούμενοι. Και δεν καταλαβαίνει ο φιλοξενούμενος πως όταν πηγαίνει με το αμάξι του στην εθνική οδό και βλέπει μια αρκούδα μπροστά του μπορεί και να μην την πατήσει –γιατί το να έχει κατέβει η αρκούδα να του φάει τα ζώα άντε και το καταλαβαίνουμε, αλλά να την πατήσει με το αυτοκίνητο; Τι στο διάολο, για shopping κατέβηκε η αρκούδα στα Γιάννενα;...
