Γεια σας. Είμαι ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης και σας εύχομαι καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!!! Η ευχή βέβαια μπορεί να μην είναι πρωτότυπη, αλλά, ειλικρινά σας μιλάω, είναι μέσα από την καρδιά μου και πέρα για πέρα αληθινή.
Άλλωστε το Πάσχα τι άλλο να ευχηθείς; Όλες αυτές τις γιορτές τις αγαπώ, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, τις απόκριες, την Καθαρά Δευτέρα, τον Δεκαπενταύγουστο κλπ. κλπ. Θαρρείς πως είναι εκεί για να πατήσεις ένα κουμπί και, αν όχι για να μηδενιστούν τα πάντα και να ξαναρχίσουν από την αρχή, τουλάχιστον για να υπάρξει ένα στοπ καρέ σε όλα όσα μπορεί να σε ταλαιπωρούν και να σε ενοχλούν. Κάνεις στοπ καρέ κι έχεις μερικές μέρες καιρό όχι μόνο για να ξεκουραστείς, αλλά και για να σκεφτείς τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει. Και το Πάσχα, ειδικά το ελληνικό Πάσχα, το ελληνικό ορθόδοξο Πάσχα, που δεν έχει αλλοτριωθεί σαν τα Χριστούγεννα, τα οποία θυμίζουν περισσότερο χολιγουντιανό μιούζικαλ και λιγότερο χριστιανική γιορτή, το ορθόδοξο ελληνικό Πάσχα διατηρεί ακόμα ατόφια και την ελληνικότητά του και την πνευματικότητά του, και σε καλεί να σκεφτείς και να αποφασίσεις τι προτιμάς: Να μείνεις σταθερά προσηλωμένος στη Μ. Παρασκευή ή να περάσεις διά μέσου αυτής στην Ανάσταση. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και αδύνατο. Και είναι τόσο ωραίο που όλο αυτό γίνεται την άνοιξη, με όλα ανθισμένα, με τη φύση να αναγεννάται και να σε καλεί και εσένα προς αυτή την κατεύθυνση…
Είναι παράξενο το πώς σε κυνηγούν αλύπητα τα παιδικά σου χρόνια. Για μένα, ας πούμε, το Πάσχα είναι μια εικόνα στο ξημέρωμα της Μ. Πέμπτης, με τη γιαγιά μου την Κλειώ να έχει σηκωθεί χαράματα, να έχει φουσκώσει μαγιά και να τη βλέπω να πλάθει τα τσουρέκια. Αλεύρια και πολλά που δεν τα θυμάμαι –κάποια στιγμή θα σας δώσω τη συνταγή αυτή από το χειρόγραφο τετράδιό της!!!.... κι ενώ γύρω το ξημέρωμα προχωρούσε προς τη μέρα, η ζύμη γινόταν κοτσίδες στρογγυλές και στη μέση έμπαινε ένα κόκκινο αυγό…
Δεν έχω ξαναξυπνήσει ξημέρωμα Μ. Πέμπτης και δεν ξανάφτιαξε κανείς στο σπίτι τσουρέκια μετά που αρρώστησε κι «έφυγε» εκείνη. Όμως το Πάσχα για μένα είναι πάντα εκείνη η στιγμή… Το ξημέρωμα της Μ. Πέμπτης με τη ζύμη να περιμένει να γίνει τσουρέκια και την αυγή να περιμένει να γίνει μέρα…
Όπως και να ‘χει, καλό Πάσχα…
