Έτσι και αλλιώς όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα όποια και αν είναι η απόφαση, κανείς δεν θα είναι ακριβώς ευχαριστημένος με την κατάληξη της δίκης για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που έγινε πριν ένα χρόνο και κάτι στα Εξάρχεια και που εξαιτίας του έγινε η Αθήνα -και όχι μόνο- φλαμπέ. Όταν λέω ότι κανείς δεν θα είναι ευχαριστημένος, δεν εννοώ βέβαια την περίπτωση της οικογένειας Γρηγορόπουλου ή του ειδικού φρουρού που έριξε τον πυροβολισμό, εννοώ κάθε άνθρωπο σε αυτή την χώρα μιας και ο καθένας μας κακά τα ψέματα εκτός απ' όλα τα άλλα έχει και μια άποψη για αυτό που λέμε δικαιοσύνη. Όποια απόφαση και να βγει το σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα κάνει τους ανθρώπους να ενθουσιαστούν με αυτήν, είτε γιατί θα ήθελαν κάτι παραπάνω στην ποινή, είτε γιατί θα ήθελαν κάτι παρακάτω. Και βέβαια το παιδάκι πέθανε και όλα τα υπόλοιπα είναι αστεία, γιατί αν δεν μπορείς να σηκωθείς όρθιος και έχεις χάσει την ζωή στα 15 σου, τι να συζητάμε τώρα. Ο δε φονιάς ένας κακομοίρης είναι που του έβαλαν μια στολή και νόμιζε ότι υπάρχει. Το κακό είναι ότι μαζί με την στολή του έδωσαν και ένα όπλο και αυτό απέβη μοιραίο για την ζωή του παιδιού…
Ένα ακόμα παιδάκι που στην εφηβεία έμαθε να μισεί τους αστυνομικούς, χωρίς ακριβώς να ξέρει το γιατί, γιατί έτσι το έμαθαν και το οποίο άδικα πλήρωσε με την ζωή του μια ολόκληρη φιλοσοφία που έχει γιγαντωθεί στην νέα γενιά και όχι μόνο. Φιλοσοφία ζήλιας και μίσους γιατί βασίζεται όχι στο θέμα να κάνω κάτι, όχι στο θέλω να χτίσω κάτι καινούργιο, αλλά απλώς στο θέλω να γκρεμίσω το παλιό. Άλλα δεν ξέρω τι είναι αυτό που θέλω στην θέση του. Από την άλλη ένας κομπλεξικός που ποιος ξέρει τι τραβούσαν οι γυναίκα του και τα παιδιά του, που αποφάσισε να κάνει τον μάγκα και να βγάλει όπλο μπροστά σε μερικά παιδάκια, αλλά όταν έγινε το κακό, διαμορφώθηκε σε κοτούλα όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο που οι άλλοι δεν κρατάνε και όπλο. «Στο μπαρ τσαμπουκάς και στην δουλειά σου χαλβάς» διάβασα σε ένα τοίχο. Άραγε ποιος πανέξυπνος άνθρωπος το έγραψε;...
Εεε, η Άμφισσα και οι καταστηματάρχες της οι οποίοι απ’ ότι έμαθα εδώ και μήνες προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν το κακό, ενισχύοντας τα μαγαζιά τους για να μην τους τα σπάσουν, τι φταίνε; Και γιατί να γίνει στην Άμφισσα; Γιατί να μην γίνει στην Αθήνα; Παρόλα τα λαμπρά ως τώρα δείγματα του κυρίου Χρυσοχοίδη ως Υπουργού – απόδειξη του πόσο καλά τα πάει, είναι ότι έχει γεμίσει η Αθήνα με αφίσες αναρχικών ή που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί και τους αρέσει ως ιδέα και αυτοαποκαλούνται έτσι, σιγά τους Mπακούνιν της φτωχογειτονιάς- που τον καταγγέλλουν στους δρόμους. Φοβάμαι ότι είναι σαν να ομολογεί πως δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση στην Αθήνα αν η δίκη γινόταν εδώ. Εδώ έπρεπε να γίνει η δίκη, στην Αθήνα. Εδώ μένουν και οι δύο οικογένειες, εδώ έγινε το φονικό. Τι δουλειά έχει η Άμφισσα; Aφήστε που όλο αυτό μου θυμίζει λίγο την ιστορία που μόλις σουρουπώνει σε πολλά αστυνομικά τμήματα, αποκλείεται ο δρόμος για τα οχήματα και τους περαστικούς. Η αστυνομία δεν είναι για να την αγαπάς, ούτε δύναμη αμύνης. Είναι δύναμη καταστολής και δεν θα έπρεπε να την ενδιαφέρουν οι δημόσιες σχέσεις αλλά το πώς να κάνεις καλά την δουλειά της.
