«Τα είδα και τα εκατομμύρια |Τα είδα ψες αργά |Μπήκαν σε τρεχαντήρια και πάνε στην ξενιτιά».
Στίχοι του Γ. Βλάχου στην Καθημερινή από τα χρόνια του ‘20
Στο «Υπάρχει φιλότιμο» των Σακελάριου - Γιαννακόπουλου μπορεί να έγινε επιτυχία στο θέατρο και στο σινεμά το ’65 με τον Κωνσταντάρα, αλλά πρωτοανέβηκε στο θέατρο το 1950 από το Θέατρο Τέχνης με τίτλο «Ανώμαλος Προσγείωσις». Από κει και ο περίφημος μονόλογος του χωρικού που μιλάει στον υπουργό χωρίς να τον ξέρει «φάγανε από τα μπετά, φάγανε από τα ηλεκτρικά, από τα μάρμαρα, από τα ξύλα, φάγανε φάγανε φάγανε…».
Κάτι τέτοιο γίνεται και στο «Τζένη Τζένη» στην ταινία του ‘65 των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, με την Τζένη Καρέζη…
Ότι το χρήμα κινεί τον πλανήτη άρα και την πολιτική είναι γνωστό. Παλιά βέβαια οι πολιτικοί παντρεύονταν πλούσιες γυναίκες και έτσι ήταν άνετοι. Κλασικό παράδειγμα ο Ελευθέριος Βενιζέλος με την Σκυλίτση και ο Γεώργιος Παπανδρέου με την Κυβέλη, όπου και το Καστρί αυτή του το έχτισε…
Τα τελευταία 30 χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει. ‘Η οι προίκες μειώθηκαν ή το θράσος αυξήθηκε. Τώρα πια δεν φτάνουν οι φήμες ούτε οι έλεγχοι βγαίνουν και στο «φτύνουν» κατάμουτρα –περίπτωση Μαντέλη-. Αλλά όταν ένας πρωθυπουργός πριν 20 χρόνια έχει πει την ατάκα για υπουργό του – ο Ανδρέας Παπανδρέου- «είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και 300 εκατομμύρια δραχμές» και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι, φυσικό είναι να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε. Γι αυτό, επαναλαμβάνω, αρνούμαι να «εκπλαγώ» με αυτούς που ακούω και γι αυτά που ακούω…
