Οι διακοπές του Πάσχα, που μόλις πέρασαν, αποτέλεσαν για τη Ρίτα περίοδο σκέψης και περισυλλογής. Όχι, δεν επηρεάστηκε από το κλίμα κατάνυξης και από τα Πάθη του Χριστού. Βρισκόμενη για άλλη μια φορά στην ήσυχη επαρχία απ’ όπου κατάγεται, είχε όλο το χρόνο να σκεφτεί το γιατί –ενώ είναι πολύ ευχαριστημένη από τη ζωή της όπως εξελίσσεται– νιώθει ένα απροσδιόριστο κενό. Η απάντηση εμφανίστηκε μπροστά της μια ανύποπτη στιγμή, την ώρα που το ρολόι χτύπησε μεσάνυχτα και ο παπάς έψαλλε το «Χριστός Ανέστη». Ενώ αντάλλαζε ευχές και φιλιά με τους δικούς της, έπιασε με την άκρη του ματιού της μια τρυφερή σκηνή ενός ζευγαριού που σφιχτά αγκαλιασμένοι έμειναν αρκετά λεπτά ακίνητοι, ακουμπώντας ο ένας στο μάγουλο του άλλου. Ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι και μια γλυκιά ζήλια. Κατάλαβε ότι αυτό που της έλειπε ήταν να έχει δίπλα της έναν άνθρωπο με τον οποίο να αγαπιούνται πραγματικά και να κάνουν όνειρα μαζί. «Καλά τα λέω», σκέφτηκε. «Πόσο εύκολο, όμως, είναι να βρω τον ένα και μοναδικό και πώς θα αναγνωρίσω την αγάπη;»
Το τηλεφώνημα σε μένα ήταν αναμενόμενο. Με δάκρυα στα μάτια μού ζήτησε να της δώσω έναν ορισμό για την αγάπη. Έπεσα στην παγίδα να χρησιμοποιήσω λέξεις όπως συμπάθεια, στοργή, έλξη, έρωτας, έννοιες που θα βρούμε σε οποιοδήποτε λεξικό ανοίξουμε δίπλα από το λήμμα «αγάπη». Η σιωπή της, χαστούκι στη γρήγορη-τυπική απάντησή μου. Ζήτησα συγγνώμη, έκλεισα τα μάτια και συγκεντρώθηκα στους χτύπους της καρδιάς μου.
Η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Την αισθάνεσαι, αλλά και τη βλέπεις. Αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο εκείνου που θέλεις να έχεις κοντά σου για πάντα. Τον κοιτάζεις και σκέφτεσαι ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη θέση. Κάθε μέρα που περνάει τον ερωτεύεσαι για κάτι καινούργιο –μια ελιά πίσω από το αυτί, το αχτένιστο μαλλί του την ώρα που ξυπνάει, τον τρόπο που περπατάει. Όταν χαίρεται, ο κόσμος σού χαμογελά, και όταν κλαίει, τον αγκαλιάζεις και αφήνεις τα δάκρυά του να μουσκέψουν την μπλούζα σου. Τον προσέχεις και σε προσέχει, δείχνει ο ένας στον άλλον τα συναισθήματά του όπου κι αν βρίσκονται, γιατί δεν ντρέπονται και είναι σίγουροι γι’ αυτά. Αγάπη είναι να λες στον άλλον ποιο είναι το καλύτερο για εκείνον, έστω κι αν δεν σε συμφέρει, αποβάλλοντας κάθε εγωισμό. Να του λες πάντα την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Να τον ακολουθήσεις στην άκρη του κόσμου αν χρειαστεί, να είστε οι δυο σας και να μη σας λείπει τίποτα. Το «εγώ» να γίνει «εμείς» και σε κάθε σκέψη, σε κάθε σχέδιο να συμπεριλαμβάνεται κι ο σύντροφός σου. Προτεραιότητα γίνεται η κοινή ευτυχία, όλα τα άλλα έρχονται…
Αυτή ήταν η σίγουρα ανεπαρκής προσπάθειά μου να περιγράψω την αγάπη. Απλά καθημερινά πράγματα κι όμως τόσο σημαντικά. Ζεστές συμπεριφορές που βγαίνουν αληθινά κι αυθόρμητα. Κάτι τόσο όμορφο, που δεν ξέρω αν θα το ζήσουν όλοι, σίγουρα πάντως έχουν την ικανότητα γι’ αυτό.
«Μου φαίνεται τρομερά δύσκολο να βρω την αληθινή αγάπη», είπε η Ρίτα, για να πάρει την απάντηση: «Αν θες αγάπη, ζητάς πολλά. Κι αν ζητάς πολλά, ποτέ δεν είναι εύκολο».
