Μετά συγχωρήσεως, αλλά μήπως είμαστε θύματα λάθους; Μήπως το βραβείο που απονεμήθηκε στον πρωθυπουργό εν Γερμανία δεν λέγεται Quadriga, αλλά Quadrille, ίσον καντρίλια, που αφενού είναι ευρωπαϊκός χορός κατά τον οποίον τα ζευγάρια άλλοτε πλησιάζουν και άλλοτε απομακρύνονται (σαν να λέμε μεταφορικώς ότι άλλοτε λένε ψέματα και άλλοτε αλήθεια μεταξύ τους), αφετέρου χορεύεται στο καρναβάλι της Κεφαλονιάς, ίσον ταιριάζει σε μασκαράδες;
Φίλη, πάντως, εργαζόμενη στη «Μεγάλη μας Φίλη» που πρόσφατα έκανε αύξηση κεφαλαίου, δεν δίστασε να εκφράσει την απορία: «αν ο Παπανδρέου βραβεύθηκε για ειλικρίνεια, μήπως πρέπει να βραβευθεί αναδρομικά και ο Καραμανλής για εργατικότητα;» Ας της συγχωρεθεί η χρήση των επωνύμων. Οι νέοι άνθρωποι -οι γυναίκες συγκαταλέγονται- δεν αντιλαμβάνονται ότι στους παλαιότερους αυτά τα επώνυμα παραπέμπουν στους κανονικούς Παπανδρέου και Καραμανλή (ο πρώτος κανονικός Παπανδρέου λέγεται «γέρος» οπότε λύνεται το ζήτημα μεταξύ Γεωργίου και Ανδρέα) και συνεπώς πρέπει για τους νυν να χρησιμοποιεί κανείς τα μικρά σε υποκοριστικό.
Το προσπερνάμε, λοιπόν, αυτό ένεκα νεότητος. Επί της ουσίας του σχολίου, το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ένα υφέρπον αντιδεξιό μένος. Γιατί, φιλτάτη, αρνείστε στον Καραμανλή junior αμφότερα τα βραβεία; Όχι μόνο εργατικότητα - και ειλικρίνεια! Αυτός δεν έλεγε ότι όλα ήταν άσπρα και το έλλειμμα υπό έλεγχο; Γιατί, λοιπόν, του πρέπει τιμή μόνο για το play station αλλά όχι και για την παρρησία του;
Το δεύτερο παρατηρητέο είναι η μικρότης του σχολίου της φίλης, η οποία στάθηκε σε ένα αμελητέο σφάλμα του Γ.Α. Παπανδρέου, αυτό το «λεφτά υπάρχουν» που τόσο υπερτονίστηκε (ενώ είναι εντελώς ανθρώπινο: πόσες φορές είπαμε «έλα μωρέ, έχει ο Θεός», αλλά μετά αποδείχθηκε ότι έπρεπε να κάνουμε αυτό που ξέρετε παξιμάδι;), για να σαρκάσει τη βράβευσή του. Όπως αντιλαμβάνεστε, ίσως, ως μικρότης ψέγεται εν προκειμένω ό,τι συνήθως επικρίνεται ως τέτοιο (ή ως λαϊκισμός) στην πολιτική διάλεκτο, δηλαδή η αλήθεια. Η φίλη δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ειλικρινής.
Για να το πούμε αλλιώς, από πότε άρχισε να μετράει ο χρόνος ειλικρίνειας του ΓΑΠ, ώστε να βραβευθεί; Όχι φυσικά από την προεκλογική περίοδο. Ούτε από τότε που ο ίδιος και ο υπουργός του των Οικονομικών (που τώρα το στικάκι του περυσινού προϋπολογισμού το έχει καταπιεί) νομοθετούσαν επίδομα αλληλεγγύης ενώ «δεν υπήρχε σάλιο». Ούτε, υποθέτω, από τις αρχές της χρονιάς που διαβεβαιώναμε ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι, ούτε τον Απρίλη με την περίφημη συνέντευξη ότι «το πιστόλι είναι τώρα γεμάτο», ενώ το κράταγαν οι πιστωτές μας στραμμένο προς το μέρος μας (όχι αναγκαίως με κατεύθυνση τον κρόταφο). Εξαιρετικά ολιγόμηνη ειλικρίνεια άρκεσε τελικώς να αποφέρει το βραβείο...
Αυτά προς απόδοση του προσήκοντος δικαίου στη φίλη. Μένει, ωστόσο, να πω ότι, όσο αδιάφορη μου είναι η βράβευση του πρωθυπουργού, άλλο τόσο μου ήταν η προεκλογική του ανειλικρίνεια. Νομίζω πως όλοι οι πολίτες έχουμε μάθει να μην εισπράττουμε τα λόγια των πολιτικών στην ονομαστική τους τιμή - κι άλλωστε ο Παπανδρέου ο κωπηλάτης, όσα ψέματα και αν είπε, δεν υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια (ο Σαμαράς π.χ. είναι ακόμη πιο κραυγαλέος). Αυτό που με απασχολεί πολύ περισσότερο από την ανειλικρίνεια είναι η ανεπάρκεια. Φοβάμαι, λόγου χάριν, λιγότερο τον μπάρμαν που σερβίρει μπόμπα εν γνώσει του παρά εκείνον που το κάνει νομίζοντας ότι το ποτό είναι καθαρό ή αυτόν που δεν ξέρει ότι το ντράι μαρτίνι είναι κοκτέιλ (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι).
Δεν λέω ότι τα πράγματα της χώρας είναι εύκολα, ούτε ότι υπάρχουν λύσεις προφανείς ή αναίμακτες. Εδώ όμως βλέπουμε παλινωδίες, διαψεύσεις, αδράνεια - σε ένα φραστικό περιτύλιγμα οικολογικής συνείδησης και ηθικολογίας ως φτηνό ξεκάρφωμα.
Επιτυχής διαχείριση δεν είναι να καμαρώνεις που αυξάνεις συνεχώς τον ΦΠΑ, ούτε που ξεφτίλισες τις συντάξεις, αλλά να προβλέπεις έγκαιρα τους κινδύνους και να τους αντιμετωπίζεις με πρόγραμμα. Σ’ αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, μπορεί να μην πετύχαινε κανένας. Στην κυβέρνηση, όμως, δεν είναι ο Κανένας, αλλά το ΠαΣοΚ. Αυτό έχει την ευθύνη - και οι Κύκλωπες τον πρώτο χρόνο του πήραν την παρτίδα.
Ευτυχώς ο ικανός Λοβέρδος, αφού πέτυχε την κατεδάφιση του ασφαλιστικού, απαγορεύει το κάπνισμα στα αυτοκίνητα αν υπάρχει παιδί κάτω των 12 ετών, ώστε να έχει κάτι να ασχοληθεί η αστυνομία μια που με την υπόλοιπη εγκληματικότητα ξεμπερδέψαμε.
Πάλι καλά. Είναι παρήγορο να βλέπεις ότι η κυβέρνηση και οι χαρακτηριστικές της ιδιότητες έχουν συνέχεια παρά την αλλαγή των προσώπων.
