Παγάκια Ανταρκτικής
22.2.2011 
Το ουίσκι, όπως διδάσκεται, δεν παλαιώνεται σε μπουκάλια. Αφ΄ ης εμφιαλωθεί, η ηλικία του «παγώνει» σαν ορισμένων κυριών που παραμένουν 38 Μαΐων ακόμη και όταν κλείνουν μισό αιώνα στον μάταιο τούτο κόσμο. Γι’ αυτό στο αποστακτήριο του Τζακ Ντάνιελς παίζουν οι εργαζόμενοι (στη διαφήμιση, στην πραγματικότητα φαντάζομαι ότι τους βγαίνει η πίστη ανάποδα) με τις τάπες των βαρελιών περιμένοντας την παλαίωση – και όχι με φελλούς μπουκαλιών. Γι’ αυτό και στα μπουκάλια του καλού ουίσκι αναγράφεται η ηλικία κατά τη στιγμή εμφιάλωσης, ενώ στα κρασιά γράφεται η χρονιά: μετράει, βέβαια, εκεί η σοδειά, μετράει όμως και ότι το κρασί ωριμάζει –και γηράσκει- μέσα στο μπουκάλι.
 
Αν αυτά αληθεύουν, δεν έχει λοιπόν μεγάλο ποιοτικό ενδιαφέρον το κιβώτιο με τα έντεκα μπουκάλια Mackinlay’ s που βρέθηκε το 2007 στην Ανταρκτική, θαμμένο επί εκατό χρόνια στον πάγο κάτω από την καλύβα του εξερευνητή Έρνεστ Σάκλετον (Σέικλτον αν προτιμάτε), για να φτάσει μόλις προ μηνών σε μουσείο της Νέας Ζηλανδίας, όπου το Ίδρυμα για τη διάσωση των τεκμηρίων από την εξερεύνηση της Ανταρκτικής δήλωσε ενθουσιώδες, αλλά ορκίστηκε πως ουδείς θα το δοκιμάσει, απλώς θα παίρνονταν με σύριγγα μέσα από το φελλό ορισμένα δείγματα για ανάλυση και πιθανή ανασύσταση της συνταγής, που με τα χρόνια είχε χαθεί. Τα μπουκάλια του Σάκλετον είχαν εμφιαλωθεί περί το 1897 και μείνει υπό τους πάγους από το 1907. Το κιβώτιο ήταν εντελώς παγωμένο, μέσα όμως το αλκοόλ διατηρούσε τη ρευστή του κίνηση, οι μείον 30 βαθμοί θερμοκρασίας δεν είχαν φτάσει να το παγώσουν. Μετά την αφαίρεση των δειγμάτων, το Ίδρυμα σκόπευε να επιστρέψει τα μπουκάλια στη θέση τους στον πάγο..
 
Προς τι, ωστόσο, ο τόσος ενθουσιασμός; Εκατό ή διακοσίων ετών, το ουίσκι θα είναι φυσικά πολύ παλαιό, κανείς όμως δεν πιστεύει ότι θα είναι παλαιωμένο. Όσο για τη συνταγή του Mackinlay’ s το 1897, δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι θα προσθέτει κάποια πρωτοτυπία στις προ αυτής και στις έκτοτε άπειρες μεσολαβήσασες.
 
Σκέψεις για πεζούς ανθρώπους. Ο ενθουσιασμός είναι στον μύθο! Μύθο αληθινό, όπως οι περισσότεροι σημαντικοί μύθοι. Ο εξερευνητής είχε πάρει μαζί του ουίσκι και όχι χυμό ανανά (και μην πείτε ότι το έκανε μόνο για το κρύο) και αυτό άφησε κληρονομιά στην παγωμένη ήπειρο, για να το βρουν οι επόμενες γενιές. Και έχει πάρει Mackinlay’ s, η ιδρυτική οικογένεια του οποίου μετρά έναν πρόγονο, τον Ντόναλντ Μακίνλεϊ, όχι ακριβώς εξερευνητή, αλλά φιλέρευνο και επινοητικό, που είχε κατασκευάσει βαρέλια για βούτυρο μέσα στα οποία είχε κρυφό δεύτερο τμήμα για ουίσκι, «κανένα μάτι μη μας δει και μας μπλοκάρουν δηλαδή».
 
Αυτόν τον μύθο θέλησε να συντηρήσει το Ίδρυμα και, για να το κάνει εμφατικότερα, απέκλεισε τη δοκιμή – μόνο δείγματα για ανάλυση από ειδικούς είπε- και αποφάσισε την επανατοποθέτηση στον πάγο. Με κάτι τέτοια, σημειώνω, διαφωνώ: όποιοι το βρήκαν και να το πιουν, για τις επόμενες γενιές αφενός σκοτιστήκαμε, αφετέρου αφήνουμε άφθονο τωρινό ουίσκι και διοξείδιο του άνθρακα. Φυσικά, ουδείς στο Ίδρυμα ασχολήθηκε με τη δική μου διαφωνία, εδώ δεν το κάνουν με άλλες σοβαρότερες αντιρρήσεις μου ούτε οι κοντινοί μου άνθρωποι. Όλοι, όμως, αναγκάσθηκαν να ασχοληθούν με τη διαφωνία ενός σοβαρότερου ανδρός με παχύτατο πορτοφόλι και δη του Ινδού κροίσου κ. Mallya, ο οποίος έχει αγοράσει την White & Mackay, που είχε αγοράσει το Mackinlay’ s. Προ αυτού (και των δικηγόρων του, υποθέτω) το Ίδρυμα συμβιβάστηκε, ο Ινδός αφίχθη με το ιδιωτικό του Αιρμπάς και τρία από τα μπουκάλια έκαναν φτερά μαζί του κατά την αναχώρησή του προ ολίγων ημερών.
 
Και ο κροίσος πιστεύει στους μύθους – αλλά για τους άλλους. Δεν πήρε τα μπουκάλια για να τα πιει, μα για να παραγάγει ουίσκι «Mackinlay – Σάκλετον», μήπως έτσι γοητεύσει τους νέους καταναλωτές που το έχουν γυρίσει στα λευκά αλκοολούχα. Ο Mallya βλέπει πιθανότατα τους μύθους μέσα από τα δολάρια – ή τα δολάρια μέσα από τους μύθους.
 
Δεν τον αδικώ. I could use some dollars myself, πιστέψτε με. Αλλά πάλι μου παραφαίνεται πεζή η εξέλιξη. Γι’ αυτό έπλασα τον δικό μου μύθο. Ότι οι γάτοι που βρήκαν το κιβώτιο, ξεπαγιασμένοι, ήπιαν όλο το περιεχόμενο με σύριγγα και το αντικατέστησαν με σημερινό. Ο Mallya θα αναλύσει Mackinlay – Σάκλετον και θα του προκύψει Haig. Τότε πλέον δεν θα μπορεί να το κάνει τίποτε άλλο από να το πιει. Με πάγο Ανταρκτικής.
 
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Ο γιατρός μισεί τα σφηνάκια
› 
Strictly verboten
› 
Ευγνώμονες με χρονοκαθυστέρηση
› 
Σύγχρονοι μύθοι
› 
Παγάκια Ανταρκτικής
© ΙΣΤΟΣ 2024
Δημήτρης Καστριώτης
Κατά τον ληξίαρχο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Οι γονείς του, φιλότιμοι πλην κατ’ αποτέλεσμα άστοργοι, δεν τον προίκισαν αναλόγως, ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο οινόπνευμα, την αξία του οποίου φρόντισαν πάντως να του διδάξουν. Ένεκα η ανάγκη, εργάζεται ως δημοσιογράφος εφημερίδων και δικηγόρος από εικοσιπενταετίας. Αναπόφευκτα, πίνει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε.
« Bloggers