Θα το έπιναν και στο Επερναί (αν ήξεραν)
10.6.2008
Πριν από χρόνια, το ΝΑΤΟ είχε εκδώσει ένα φυλλάδιο με τον τίτλο: «ΝΑΤΟ: Η αλήθεια. Είναι τόσο συγκλονιστική, ώστε μοιάζει με προπαγάνδα». Περιττό να διευκρινιστεί ότι μόνο αλήθειες έγραφε. Πάντα λένε την αλήθεια οι ΗΠΑ.
Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή πιο πολύ και από του ΝΑΤΟ. Απλώς τυχαίνει να ταιριάζει στο ρεπορτάζ που πρόσφατα διαβάσαμε στις εφημερίδες. Το θυμίζω. Σε «τυφλή» δοκιμή κρασιών και σαμπάνιας, οι περισσότεροι απ’ όσους έλαβαν μέρος ψήφισαν ως καλύτερα ορισμένα φτηνά κρασιά παρά γνωστές ακριβές ετικέτες. Όσοι είχαν εμπειρία εκτίμησαν, βέβαια, το ακριβότερο, αλλά ακόμη και μεταξύ αυτών οι παρασπονδίες ήταν πολλές. Ακόμη, άκουσον άκουσον, και από την Ντομ Περινιόν η πλειοψηφία προτίμησε φθηνότερες σαμπάνιες ή και μόνον αφρώδη κρασιά.
Το θέμα έχει ενδιαφέρον και θα το συζητήσουμε πολλές φορές. Δεν μπορώ όμως να μη μεταφέρω ευθύς εξαρχής την έκβαση μιας «γευσιγνωσίας» στην οποία είχα την τύχη να παραστώ. Και εκεί δεν είχε Κιούμπρικ, Κρουζ και Κίντμαν, ήμασταν «eyes wide open», βλέπαμε και ξέραμε πολύ καλά τι πίναμε. Η οικοδέσποινα δεν ήταν άλλωστε τόσο υπεράνω. Της είχε προσφέρει ο πατέρας της μερικές Ντομ Περινιόν και μας είχε φωνάξει, λίγους στενούς φίλους, ένα Σάββατο μεσημέρι να τα πούμε και να τις πιούμε. Και τις Ντομ δεν τις κρύβεις.
Καθισμένοι γύρω από το coffee table, μέρα ανοιξιάτικη με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή, με κρυστάλλινα ποτήρια και μπροστά μας καπνιστό σολομό, μπέιμπι κορν, ελιές, γενικώς προς το αλμυρό –α, και κάτι αλίπαστο, μήπως λυκουρίνο; Η σαμπάνια άνοιξε, εξαιρετική, η συζήτηση ευχάριστη, σοφές οι κουβέντες («σιγά μην πεθυμήσουμε ποτέ τον Σημίτη!», είχα δηλώσει –το λέω κάθε φορά στην εξομολόγηση από το 2004 και κανείς εφημέριος δεν μου έχει δώσει άφεση), το μάτι του συζύγου όμως πετάριζε παράξενα –έπιασα κάτι κλεφτές ματιές σε μια γυάλινη καράφα στο έπιπλο με τα ποτά. Ο άνθρωπος τελικά δεν άντεξε. «Συγνώμη, αγάπη μου», είπε, «φαίνεται πως είμαι πολύ Έλληνας ο π…». Με κινήσεις αιλουροειδούς έφερε την καράφα και ένα σφηνάκι. Τσίπουρο από ιδιωτική απόσταξη. Παράνομη η διάθεσις, αποφυγή του αναλογούντος φόρου και τα τοιαύτα.
«Μήπως έτσι, λίγο, θα μπορούσα να δοκιμάσω;», αποτόλμησε έτερος φίλος, στρεφόμενος προς την οικοδέσποινα με τη δέουσα συστολή. Ε, παιδιά, ακόμη κλαίει εκεί που είναι ο πατέρας του καμπανίτη. Σάλπισε γενική υποχώρηση. Τη σαμπάνια την απόλαυσε η οικοδέσποινα –και τελικώς το εκτίμησε, αφού της έμειναν μπουκάλια για άλλες μέρες. Η καράφα, όμως, άστραψε άδεια.
Ήταν κατά γενική ομολογία από τις ωραιότερες Ντομ Περινιόν που είχαμε πιει ποτέ. Χωρίς γλυκάνισο, εννοείται.
