Μία από τις εξαιρετικότερες παραγγελίες που έχω ακούσει ήταν προ ετών σε εστιατόριο-ψησταριά έξω από τη Δαύλεια. Πέντε άνδρες φίλοι, αληθινοί «πέντε Έλληνες στον Άδη» από άποψη κεφιού, εισήλθαν, έλεγξαν το υπάρχον στη σούβλα και ο πρεσβύτερος αποφάνθηκε: «Τέσσερα κιλά γουρουνόπουλο και ένα Cutty Sark». Το γουρουνόπουλο έφτασε συνοδευμένο από πατάτες τηγανητές και σαλάτα μαρούλι. Το Cutty Sark σερβιρίστηκε όπως κάθε αξιοπρεπής φιάλη («φιάλη», θυμίζω, σημαίνει μπουκάλι ουίσκι σε μαγαζί μπουζουκόστροφο): το μπουκάλι, μπολ με πάγο, νερό, σόδες και κόκα κόλες. Τα παιδιά απόλαυσαν υπεύθυνα. Στο γουρουνόπουλο έβαζαν και μουστάρδα.
Μεγάλη έμπνευση. Τη μιμηθήκαμε παραχρήμα, δύο εβδομάδες αργότερα, ανήμερα Πάσχα, όταν μετά τη μεσημεριανή θηριωδία και αφού μεσολάβησαν δύο ζευγάρια ώρες ύπνου, σενιάραμε βραδάκι τα στομάχια μας με Famous. Κατά τις έντεκα η οικοδέσποινα ρώτησε αν πεινούσε κανείς. Σερβίρισε κρύο αρνί, φρέσκαρε τον πάγο και του αλλάξαμε τα φώτα. Famous Lamb. Με μουστάρδα, πάντα. (Τις προάλλες λέγαμε ότι το αρνί πάει με Chateau Margaux. Πάει και με «φαμούς», κατά πως προφέρουν οι Γάλλοι την Πέρδικα.)
Και όμως, η κορυφαία στιγμή ήταν άλλη. Δυστυχώς δεν ήμουν αυτόπτης, αλλά αξιόπιστη πηγή με διαβεβαίωσε. Σε καφενείο-εστιατόριο στη Δραπετσώνα, από αυτά που όταν σε καταλάβουν ξενομερίτη σε περιποιούνται με ειδικό αλμυρό τιμολόγιο, είχε βγει ταψί σφυρίδα πλακί. Ο ιδιοκτήτης το έβαλε πάνω στη σόμπα να μην κρυώσει. Πάνω στην ώρα αριβάρει μεσήλικας συνοδευόμενος από γυναίκα ρωσικού τύπου –ένα κεφάλι ψηλότερή του, είκοσι χρόνια μικρότερη, τα γνωστά. Κοιτάνε περιχαρείς τη σφυρίδα και δηλώνουν: «Μία τέτοια και ένα Dimple». Άλλα κόλπα.
Δεν απόρησα. Στη Χαλκιδική είχα δει μια Σέρβα να παραγγέλνει σε ταβέρνα έναν φραπέ. Λίγο αργότερα, επειδή ο συνοδός της έτρωγε και ζήλεψε, πήρε μία γίγαντες και ένα κονιακάκι. Καθώς ο φραπές ήταν ακόμη στη μέση, δεν τον άφησε παραπονεμένο. Γευόταν διαδοχικά καφέ, κονιάκ, γίγαντα. Τέτοια τρώνε, φαίνεται, και γίνονται σκέτοι τσολιάδες τα κορίτσια τα σλάβικα.
Και η βραδινή κατευναστική σούπα; Με τι αυτή; Άνω Χώρα ορεινής Ναυπακτίας. Κοντά μεσάνυχτα μπαίνει ντόπιος που έχει εμπορικό, συμπαθέστατος και χαμογελαστός, στο εστιατόριο του χωριού. Ζητάει γίδα βραστή και το «δικό του». Έρχεται η γίδα και Famous σε ψηλό. Με τρία παγάκια.
Ήγουν, για να μη σας χλευάζουν και σας «ρίχνουν κόμπλεξ» περί των επιλογών σας, να θυμάστε: Με γουρουνόπουλο, Cutty Sark. Με σφυρίδα, Dimple. Με αρνί ή γίδα βραστή, Famous. Με γίγαντες, κονιάκ. Δυστυχώς η Σέρβα είχε πάρει ποτήρι και δεν είδα τη μάρκα. Υποθέτω ότι ένα Remy VSOP θα είναι εντάξει.
Για να είμαστε in, όχι αστεία.
