.jpg)
Αν ήτανε το 21 και συμμετείχα κι εγώ στον Αγώνα, το πιό πιθανό είναι ο καπετάνιος μου να μου 'δινε να χειριστώ ή καριοφίλι ή γιαταγάνι ή και τα δυό.
Αν το 21 ήτανε σήμερα, το αντίστοιχα πιθανότερο θάταν ο αξιωματικός μου να μού ανέθετε να κρατώ ή φωτογραφική κάμερα ή βιντεοκάμερα ή και τα δυό.
Η προφάνεια τής αντιστοίχισης ανάμεσα σε καριοφίλι και φωτογραφική κάμερα δε σηκώνει μεγάλη ανάλυση: η κάννη τού όπλου είναι ο τηλεφακός τής κάμερας, το σκόπευτρο είναι κοινή ορολογία και στα δυό όπλα μου και αντιστοιχεί σε ένα καθε φορά ανοιχτό μάτι. Το άλλο συλλογάται στη κάθε αντίστοιχη φορά. Κάθε φορά που είτε πυροβολώ είτε φωτογραφίζω κοντοστέκομαι.
Το γιαταγάνι όμως βιντεοκάμερα;
Σαφέστατα ναι και μόνο αυτό. Τα μάτια αυτού που κρατά το γιαταγάνι παίζουν προς κάθε κατεύθυνση και όχι μόνον αυτό αλλά και δρούν προς κάθε κατεύθυνση. Πολλές φορές ανεστίαστα, σχεδόν παραζαλισμένα, ετεροκατευθυνόμενα απο την ιδιότυπη αεροδυναμική σχεδίαση της λάμας του γαμψού σπαθιού. Όταν βλέπω τα αγωνιώδη ρεπορτάζ και το αρρυθμο τρεχαλητό τής βιντεοκάμερας στα διάφορα πεδία μαχών, που αλαφιασμένη θαρρείς δέχεται τίς μύριες όσες ριπές τών εντυπώσεων που τής έρχονται απο κάθε δυνατή κατεύθυνση-τού ουρανού μη αποκλειόμενου φυσικά-συνειρμικά το αετόμορφο σπαθί μούρχεται πάλι στο μυαλό.
Αν τώρα τύχαινε να βρεθώ στο πραγματικό 1821 κι ήμουν οπλισμένος με τα φυσεκλίκια μου, με τη σπάθα μου και το καριοφίλι μου,κοντά σ'αυτά θα ζήταγα δαμασκηνή επένδυση και για τίς κάμερες μου, με ασήμι, σιντέφι και φίλντισι .
