Η μια χαϊδεύει το στήθος της άλλης
9.6.2009 - 4:20:48 PM 
Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εσύ είσαι απασχολημένος να κάνεις σχέδια;


Πολύ πιθανόν. Τα δικά μου σχέδια έχουν να κάνουν με τις διακοπές και το πώς θα περάσουν πιο ευχάριστα. Μέχρι να φτάσουμε όμως ως εκεί, συμβαίνουν διάφορα, εκτός από τις ευρωεκλογές.


Όσοι διαβάσατε τα προηγούμενα γνωρίζετε ήδη πως, εκτός από το τσιγάρο, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, υπάρχει και ο εθισμός στο aupair.com. Γιατί άραγε;


Όταν είσαι μαμά μετά τα 35, συνήθως είσαι στη μέση μιας επαγγελματικής καριέρας. Καθυστέρησες το παιδί για να φτάσεις έως «εδώ». (Στο «εδώ» η καθεμία βάζει ό,τι θέλει.) Κι όταν φτάνεις, αντιλαμβάνεσαι πως αν θες να συνεχίσεις με τους ίδιους ρυθμούς χρειάζεσαι μια νταντά –γιατί και η καλύτερη γιαγιά του κόσμου κάποια στιγμή εξαντλείται. Εκτός από τη μόνιμη νταντά όμως, επειδή θες το καλύτερο για το βλαστάρι σου, όταν μια φίλη σού ψιθυρίσει «aupair.com» στο αυτί, τσιμπάς. Είναι δύσκολο να μην τσιμπήσεις…


(θα μπω και στο σεξ)


Σκέφτεσαι λοιπόν ως εξής: Πληρώνω που πληρώνω, το καλοκαίρι, αντί να πάρω μαζί μου τη Γεωργιανο-πολωνεζο-βουλγαρο-ρουμανο-αλβανο-φιλιππινέζα, μήπως να δώσω στο βλαστάρι την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με κάτι πιο ευρωπαϊκο-αμερικανο-αυστραλέζικο; Να παίζει και να μιλάει με μια χαριτωμένη φοιτήτρια από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη στιβαρή Βαυαρία, τη Φινλανδία ή τη Γαλλία; Σου λέει και η φίλη σου πως δεν στοιχίζει πολύ, δίνεις 200-300 ευρώ το μήνα κι έτσι μπαίνεις στο ηλεκτρονικό τριπ που καταλήγει σε εθισμό.


Αφού λοιπόν τρως διάφορες χυλόπιτες (βλέπε προηγούμενα) έρχεται η Αμελί. Σοβαρό προφίλ. Έχει εμπειρία και στην Ελλάδα, αλλά όχι ως aupair. Μιλάει και αγγλικά και γερμανικά. Θέλει και λίγο χρόνο να το σκεφτεί (άρα σοβαρή θα ’ναι), τη συστήνεις και σε άλλη φίλη με δυο μικρά για να κάνει ίσως part time το Σεπτέμβριο μέχρι να βρει μόνιμη δουλειά σε εταιρεία και περιμένεις.


Κι ευτυχώς που σε αυτή τη ζωή, αγαπητοί μου, υπάρχει και το facebook! Γιατί, ενώ εσύ περιμένεις το κελεπούρι, λες «δεν κάνω μια διαδικτυακή έρευνα;», η οποία σε οδηγεί σε ένα πλήρες φωτογραφικό άλμπουμ με το… κελεπούρι σε άκρως αισθησιακές στάσεις όπως, π.χ., με κολλητό βρεγμένο έξτρα-έξτρα large μπλουζάκι, με περιπαθή φιλιά με μια άλλη νεαρά, με την οποία λίγο παρακάτω χαϊδεύονται (η μία χουφτώνει τα βυζιά της άλλης) και διάφορα τριγωνο-τετράγωνα.


Παγώνω. Ρίχνω μια ματιά στο βιογραφικό. Ίδιο πανεπιστήμιο, εμπειρία αλλά και τόπος καταγωγής (που δεν είχε αναφερθεί) η Ελλάδα. Άρα είναι το ίδιο πρόσωπο.


Μετά το πρώτο σοκ, βάζω τα γέλια. Φυσικά, τηλεφωνώ αμέσως στον πατέρα του παιδιού μου (γιατί θέλω να το πω κάπου). Και πολύ σοβαρά μου λέει: «Δεν είναι κακή περίπτωση, για πες μου πού βρήκες τις φωτό;»


Ψάχνω μέσα μου. Γιατί άραγε με ενοχλεί που μια υποψήφια aupair το γλεντάει στις ιδιωτικές της στιγμές; Έλα ντε!


Μήπως όταν γίνεσαι μαμά σε μεγαλύτερη ηλικία τελικά είσαι πιο κοντά σε αυτό που ήταν η… μαμά σου πριν σαράντα χρόνια;
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
«Αγάπη μου, θέλεις μια 20χρονη για το καλοκαίρι;»...
› 
Η μαργαρίτα (όχι αυτή με το αλάτι)
› 
Μάχες της εποχής
› 
Ο ιός του πανικού
› 
Πάσχα χωρίς σπρεντς
© ΙΣΤΟΣ 2024
Μαρία Νταλιάνη
Η Μαρία Νταλιάνη γεννήθηκε στο Βόλο πριν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Από το 1990 είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα. Εσχάτως καλύπτει το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Η ερώτηση που της κάνουν όλοι τελευταία είναι αν θα κάνει και «τρίτο».
« Bloggers