Φίλτατο ημερολόγιο,
σήμερα είχε μία υγρασία απεριγράπτου υποστάσεως και εμβέλειας. Αφού η τρίχα είχε κατσαρώσει σε απόσταση ενός χιλιοστού από τη ρίζα. Τσάμπα το ίσιωμα και τσάμπα με τραβοπαλούσε και η βαριόμοιρη η κομμώτρια να μου ισιώσει την αφάνα. Και να μου πετάει και τη νύξη: «Τι έχεις και δεν κάθεται το μαλλί σου σήμερα;». Και τι να της απαντήσω σε αυτό το ερώτημα υπαρξιακής φύσεως; Ότι το πιάνουν και αυτό το ψυχολογικά του και σου λέει: «Θα επαναστατήσω και εγώ μία μέρα των ημερών και δε θα κάνω αυτό που θες! Γιατί δε μπορείς και να με περνάς γενεές δεκατέσσερις κάθε τρεις (τρεις και μισή) και λίγο και να θες να είμαι απίκο σε κάθε σου επιθυμία! Θα αυτονομηθώ (εγώ και το Κόσσοβο!)». Έτσι, που λες με το μαλλί… και αυτό το κακόμοιρο το εικοσάευρω δε λέει να κλείσει ούτε δίωρο μέσα στη ζεστασιά της κροκό δερματίνης του πορτοφολιού! Κλαψψψψψ…!
Ωχχχ… τα βάσανα μου τα δισυπόστατα! Τι να φορέσω πάλι;;;!!! Και κάτι μου λέει πως ξανά θα κάνω τη ντουλάπα σαν τα μούτρα μου και θα κάτσω ανάμεσα σε ντάνες μπερδεμένων ρούχων με βλέμμα απελπισίας κοιτώντας το υπερπέραν κι ακούγοντας την εσωτερική φωνή της ψυχής μου της οπώδης να μου λέγει με αυτοσαρκαστική διάθεση : «Συμπάσχω!». Και μία μεγάλη αλήθεια είναι πως έχω σκεφτεί ακόμα και το απονενοημένο διάβημα να πράξω καθούμενη μπροστά στο βημόθυρον του ερμαρίου και μη βρίσκοντας τη σωτήρια λύση στη θεμελιώδης απορία της καθημερινής επώδυνης διαδικασίας ντυσίματος.
Αχχχχχχχχ… και έχουν βγει και τα εύμορφα, τα αεράτα τα εαρινά τα ενδύματα και σε συνδυασμό με τις αλκυονίδες μέρες έρχεται ταμάμ και δένει και κάπως, έτσι, καταλήγεις με φαρυγγίτιδα και ένα λογαριασμό της pistotik κάρτας ναααααααααααααα…! Αλλά πώς να αντισταθείς στο λευκό άσπρο φόρεμα, που είναι το νέο trend;;; Θα το φορέσω από τώρα με το μαύρο tailored σακάκι μου και τα δερμάτινα ankle boots ή τις ψηλές ζεστές μου μπότες και θα μου φύγει το απωθημένο, που το πλήρωσα μία περιουσία (όχι σαν του Ωνάση, αλλά σε σχέση με το μηνιαίο μου budget…) και ακόμα δε λέει να ανέβει ο υδράργυρος στο θερμόμετρο.
Γιατί την ολόσωμη φόρμα που την πας; Την αγόρασα και αυτή μαζί με το προαναφερθέν άσπρο μικρό φόρεμα σε μία φάση παροξυσμού και επηρεασμένη από το τροπικό κλίμα που επικρατούσε στον ασφυκτικά μικρό χώρο του δοκιμαστηρίου και τώρα βλέπω πως οριακά μπορώ να τη βάλω. Ευτυχώς, για μένα (και για εσάς) ζω στην Ελλάδα και ο καιρός θα μου την κάνει τη χάρη, να τη βάλω πιο νωρίς από τον Απρίλη. Ευτυχώς, τουλάχιστον, που την αγόρασα σε χρώμα μαύρο, σε γραμμή baggy και θα δέσω μία εντυπωσιακή ζώνη στη μέση μου, ενώ από πάνω θα ζεστάνω τους ώμους μου με ένα κοντό παλτό. Φοράω τα γάντια μου, παίρνω και την clutch bag μου και είμαι πανέτοιμη να καταπλήξω!!! Άλα!
Για τη μόνη αγορά που ούτε σπιθαμή αμφιβολίας δε μου πέρασε από το νιονιό μου, ότι έπραξα λανθασμένα, είναι η μακριά πλισέ φούστα. Έχω τρελαθεί με την τάση αυτή! Μου φαίνεται πως αυτή θα φορέσω σήμερις που βρίσκομαι σε δίλλημα. T-shirt από μέσα, δερμάτινο jacket και θα είμαι πολύ rock!
Έχω, επίσης, πάθει έναν έρωτα μεγάλο (σαν αυτό που έζησε ο Γκλέτσος με την κόρη της Λάσκαρη… τόσο μεγάλος θα είναι! Αλλά προς το παρόν βρίσκομαι στο πρώτο τρίμηνο που θέλω να νυμφευθώ μαζί τους και να τους φτιάχνω πρωινό αέναα και ατέρμονα μέσα στη συμπαντική απεραντοσύνη!) με τα φαρδιά παντελόνια και δη τα ψηλόμεσα! Κολακεύουν τόσο πολύ την κλασική μεσογειακή σιλουέτα, που ούτε να το ματαδω το slim jean! Με άσπρο πουκάμισο είναι πολύ classy και με βγάζει, πραγματικά, ασπροπρόσωπη το παντελόνι αυτό κάθε φορά που καταλήγω να το φορέσω (βέβαια, είμαι τόσο ξέπλυμα, που τι άλλο θα μπορούσε να με βγάλει εκτός από ασπροπρόσωπη;!).
Και τώρα που ντύθηκα, τι κόσμημα να βάλω; Δε βάζω τους χρυσούς μου κρίκους, που έκαναν δυνατό come- back (ένα πράγμα σαν τη Βίσση, όποτε γυρνάει από την Αμερική!) και είναι τέλειοι; Αυτούς θα βάλω! Δε το πολυσκέφτομαι! Μιλάμε για τάση, που θα φέρει υπέρταση…
Βγήκα, λοιπόν! Το έλυσα και το σημερινό πρόβλημά μου! Αύριο πάλι! Και υπόσχομαι να μην περάσω μπροστά από αυτό το κατάστημα με τις τσάντες, γιατί με βλέπω να την αγοράζω τη τσάντα, που έβαλα στο μάτι και ειλικρινά, σήμερα δε θέλω να δώσω προκαταβολή για οικόπεδο στη Σουβάλα! I swear to you, diary!
Με ανιδιοτελή αγάπη και μπόλικη ζάχαρη άχνη,
Βεράκι.
Υ.Γ. πρώτον: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, να θεωρηθεί, απλώς, συμπτωματική.
Υ.Γ. δεύτερον: Φετιχιστική αλήθεια του 21ου αιώνα: «Το like στο fb είναι τόσο απεχθές για μένα και απαθές, που μου θυμίζει τους μαθητές του τελευταίου θρανίου, οι οποίοι δε σήκωναν ποτέ το χέρι τους την ώρα του μαθήματος ούτε για να πάρουν άδεια να πάνε στην τουαλέτα. I want your comments. Ευχαριστώ πολύ!».
