Φευ... ανήρ!
Αλί, αλί και τρισαλί... και δεν τελειώνουν οι καημοί με τους άρρενες! Δώστε μας βάσανα και εμείς θα τα επιλύουμε!
Συνεχίζω την ανάλυση των κατηγοριοποιήσεων των ανδρών, γιατί έτσι μας αρέσει....
Ο ακαλαίσθητος οκτάπους
Ο άντρας ετούτος ντύνεται σα φελάχος της Αιγύπτου... φοράει σαλβάρι απροσδιορίστου χρώματος και φούτερ ίδιας υφής και ύφους, το οποίο έχει να έρθει σε επαφή με τα τασιενεργά των απορρυπαντικών, από τότε που τα κατιονικά άρχισαν να χρησιμοποιούνται στην παρασκευή των μαλακτικών για τα ρούχα (γιατί είναι και λίγο ακτιβιστής!). Μέχρι να βιοαποικοδομηθεί ο συρφετός μικροβίων, συσσωρρευμένης μπίχλας και φαυλεπίφαυλου γούστου πάνω από τα ρούχα του, τα ενδύματα θα είναι αυτοκαθαριζόμενα, όλα τα καθαριστικά θα είναι φιλικά προς το περιβάλλον και τα λάστιχα της Mercedes θα έχουν καεί επιτέλους! Το σακίδιο με φοκλόρ λεπτομέρειες κεντημένες περιμετρικά του φερμουάρ συνοδεύουν τις εμφανίσεις του και το εξωτερικό του γίγνεσθαι δονείται από τα vibes επαναστατικού μοναστηρακιώτικου ήθους. Το ύψιστο κακό με το συγκεκριμένο τύπο άνδρα είναι ότι το στιλ του τείνει να παρεισφρύσει και σε λιγότερο διαδεδομένες ομάδες αρρένων, οι οποίοι είναι επιρρεπείς στην αμετροέπεια της αφρόντιστης εμφάνισης, εξού και ο χαρακτηρισμός «οκτάπους»... σα βδελυρό χταπόδι σπέρνει τα πλοκάμια επηρεασμού του καραχυμαδιού στον αντρικό πληθυσμό διατυμπανίζοντας «τα καλά και ευοίωνα» της απλυσιάς. Θα ασκήσω ιαβέρεια κριτική...
Αναβάθμιση τώρα(!): Μετά από τα βαριά υφάσματα, που έχει συνηθίσει να φοράει ο άνδρας ακαλαίσθητος οκτάπους, θα ήταν τουλάχιστον φρόνιμο να γίνει θεραπεία με φεγγριστά ρούχα. Η επαφή του δέρματος με το καθαρό οξυγόνο κρίνεται αναγκαία και η αποφυγή λαχουριών από το μοτίβο των ρούχων, επίσης. Μονοτονία χρειάζεται ο οκτάπους και όλοι θα είμαστε μακάριοι... εμείς οι πλούσιοι τω πνεύματι τω ενδυματολογικώ.
Ο «πατρίς-οικογένεια-θρησκεία» άρρεν
Είναι ο παραδοσιακός άνδρας γύρω στα σαράντα. Φοράει τζιν ή υφασμάτινο παντελόνι και πουκάμισο μέσα απο το παντελόνι. Και ζώνη. Και ένα σακάκι μαύρο ή μπλέ σκούρο. Και καμιά φορά κρατάει και χαρτοφύλακα. Και έχει μέσα σε αλουμινόχαστο την σπανακοτυρόπιττα με φέτα από το χωριό, που στάζει λάδι και έχει ποτίσει και κάποια έγγραφα για τη δουλειά. Φοράει μια ελαφριά αντρική κολώνια. Ατενίζει το μέλλον με απαισιοδοξία. Είναι ήσυχος, όμως. Γιατί έχει το λιπάκι του δομημένο με αγάπη και προδερμ εκ χρόνιας κατανάλωσης κυριακάτικων σπιτικών γιουβετσίων προερχόμενο και εκπορευόμενο και όλα φαντάζουν ήρεμα και αγχώδη, γαλήνια και κοπιώδη. Ο παραδοσιακός αυτός άντρας ντύνεται απλά και βατά, όπως αρμόζει στο προφίλ του οικογενειάρχη και της σεβαστή δουλειάς του. Η μονοτονία τον χαρακτηρίζει και ένα τερερέμ ακούγεται σαν soundtrack, καθώς περπατάει στους αθηναϊκούς δρόμους περιχαρής και γεμάτος διογκούμενα οικονομικά προβλήματα. Όλα τα λέει η κεντρική στατική ρυτίδα του μετώπου... σου λέει «είμαι αγχωμένος, αλλά θα πάω και να δω και το ποδόσφαιρο στην τηλεόραση-πλάσμα και όλα θα γιάννουν!» ή «έχω ανελέητο στρες, αλλά θα διαβάσω όλες τις εφημερίδες του περίπτερου το Σάββατο το πρωί με το χαλαρό μου μαλακό τζιν και καλμάρω τις τσιτωμένες νευρικές μου απολήξεις». Και αυτό σημαίνει ευεληξία!
Αναβάθμιση τώρα(!): Προώθησε το στιλ του σε άλλα επίπεδα δίνοντας του το νεοπαγές κίνητρο του προσωπικού γούστου. Πρότεινέ του λύσεις και επιλύσεις για τις χρηματιστηριακές του μετοχές και για το απλό του πουλόβερ. Ανανεώνοντας την γκαρνταρόμπα του με νεανικές πινελιές από το νεό-αστικό στιλ, θα του δώσεις δέκα χρόνια ζωής και έτσι το παχύρευστο αυγολέμονο της κρεατόσουπας θα ρέει με περρίσια ευκολία στις φλέβες του στρεσαρισμένου του κορμιού. Πέτα του και το παιδί στην αγκαλιά και όλα θα φαντάζουν τουλάχιστον πλασμένα κοντά στα πρότυπα του σωστού πυλώνα της οικογένειας... σε αναβαθμισμένη εμβέλεια πατροπαράδοτου εφέ, όμως!
Ο Led Zeppelin άνδρας
Αυτό το αγόρι ροκάρει και το δείχνει. Και εντάξει... σου αρέσει να ακούς την ηλεκτρική σου την πενιά και αγαπάς την ενδεχόμενη μεταρσίωση από την ακρόαση στίχων δυνατών και εκκωφαντικών μελωδιών, αλλά γιατί πρέπει να αφήνεις το μαλλί ανέμελο, να φοράς τζιν σωλήνα, μαύρα πατώκορφα χωρίς να τρως κόλλυβα καλοψημένα και αλυσίδες να κρέμονανται τάχα τυχαία από εδώ και από εκεί... και κάτι βραχιόλια με καρφιά από εδώ και από εκεί... και ένα δερμάτινο ξεφτισμένο στους ώμους και άλλα τέτοια rebel-ικα;! Γιατί, Πανάγαθε και Παντοκράτορα;! Γιατί με αξιώνεις να βλέπω ενήλικους με αυτές τις αμφιέσεις;! Βγες από το φεγγάρι και πέτα του επιχρυσωμένη σκόνη μετάλλαξης με ανάλογο soundtrack από ψυχεδελικά ακούσματα και μεγαλοπρεπή κονσέρτο ντραμς! Η κάν΄του μία γρήγορη μεταμόσχευση μυαλού και βάλ’του Τερζή και Σφακιανάκη ως βάση της διανοητικής κατάστασης, ώστε το ότι είναι οξήκοος να λειτουργήσει ωφέλιμα για το λαϊκό μουσικό μετερίζι ετούτου του πολυβασανισμένου μεν, έντεχνου δε τόπου. ΟΪΜΕ!
Αναβάθμιση τώρα(!): Μία βόλτα στα ταβερνεία διαφόρων δευτεροκλασάτων περιοχών, όπου ακούς τον καρσιλαμά την ώρα που το λαδερό αντεράκι κατεβαίνει με περίσσια ευκολία τον οισοφάγο σου και το θεογενές κρασί μπλέκεται με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και φωνάζεις βροντερά: «ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΜΠΕΛΟΣ!», θα του δώσει αρκετή ποσότητα ελληνικής κουλτούρας, ώστε να κατανοήσει στο μέγιστο βαθμό πως αυτή η στάνη βγάζει αυτό το τυρόγαλο και πως καλό το ηλεκτρικό μπουζούκι, αλλά το κανονικό το παραδοσιακό είναι ακόμα καλύτερο! Συνιστάται, επιπλέον, τα μεταλλικά αξεσουάρ να αποθηκευτούν στο ερμάριο με τα τιμαλφή και να τα αμπαρώσουμε εκεί εις τον αιώνα τον άπαντα και πανταχού απολεσθέντα! ΑΜΗΝ!
Ο τραγουδιάρης
Δεν μιλώ για το Βέρτη. Μονάχα για σένανε μιλώ, μικρό αγόρι, που φοράς το λαμέ υποκάμισο μέσα από το στενό γυαλιστερό παντελόνι και έχεις σηκώσει το γιακά, ενώ έχεις ανοιχτά τα τρία πρώτα κουμπιά. Μονάχα για σένανε μιλώ, μικρό αγόρι, που έχεις σηκώσει τα μανίκια για να φαίνεται το ρολόι και το σκαρπίνι σου έχει περαστεί τέσσερις φορές με λαδόκολλα. Μονάχα για σένανε μιλώ, μικρό αγόρι, που η κολώνια σου, όταν βγαίνεις σε κανονικές ατμοσφαιρικές συνθήκες, δημιουργεί σύννεφο συμπαγές, το οποίο ανυψώνεται στην στρατόσφαιρα και περιφέρεται στα ουρανοθέμελα μέχρι το AXE να εξατμιστεί μαζί με το προωθητικό αέριο, που προκαλεί την τρύπα του όζοντος. Εσύ, που κάνεις χαϊλίκια στο πρώτο τραπέζι πίστα, πρέπει να κλείσεις τα κουμπιά σου, γιατί θα πάρεις και καμιά πούντα!
Αναβάθμιση τώρα(!): Δραστικές λύσεις πρέπει να παρθούν όπως οτιδήποτε λαμπιρίζον ύφασμα να καταστραφεί στην πυρά και να αντικατασταθεί με ματ υφάσματα, που δε στοχοποιούν εμφανίσεις και ανθρώπους! Καλό είναι ως κάθαρση να αποφευχθούν οι έξοδοι σε ζωηρού κεφιού καταστήματα με παγκοσμίου φήμης τραγοδοποιούς και να κάτσετε σπίτι για πιο γαλήνιες καταστάσεις. Η πυτζάμα είναι πανάκεια στην περίπτωσή σας και μετά όλα θα φαίνονται νορμαλ. Trash/ trust me!
Κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία με τα αγόρια. Συγχωρέστε με, αν είμαι υπέρ του δέοντως επικριτική, αλλά εσείς είστε χειρότεροι και εγώ μπορώ να γίνω χείριστη! Φιλιά σταυροκουμπωτά!
Υ.Γ. πρώτον: Διακήρυξη του Τυρόλου για καλύτερη άσκηση των αθλημάτων του βουνού σκουπιδιών:
1ον) Σεβασμός προς την τριακοστή όγδοη σακούλα απορριμάτων. (Κάθε σακούλα πρέπει να παίρνει τη θέση, που της αξίζει στο οικοδόμημα των ρίπων!)
2ον) Εμψύχωση ακόμη και προς τον τελευταίο δράστη ρίψης χαρτοσακούλας. (Γιατί η συμμετοχή μετράει!)
3ον) Ικανοποίηση της επιθυμίας για περιπέτεια κατά την αναρρίχηση στους σκουπιδόλοφους. (Γιατί κάθε στιγμή πρέπει να τη ζούμε στο μάξιμουμ!)
4ον) Αμοιβαία περίθαλψη μελών της ομάδας από νοσήματα, που μπορούν να προκληθούν από τις ευωδιές των οργανικών σκουπιδιών. (Γιατί η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια είναι μεγάλα ιδανικά!)
5ον) Διατήρηση υψομετρικής ισορροπίας των σκουπιδόλοφων. (Γιατί δε γίνεται στον απάνω μαχαλά να είναι πύργος σκουπιδιών και στον κάτω μαχαλά πεδιάδα... πρέπει να υπάρχει μία οπτική ισοκατανομή!)
6ον) Ύψιστο ιδανικό: Αλληλεγγύη και ίση διαφήμιση μεταξύ των σακούλων, που χρησιμοποιούνται. (Γιατί δε γίνεται να προωθούνται μόνο οι αλύσίδες μεγάλων σουπερ-μάρκετ, αλλά και τα μικρά παντοπωλεία προς ενίσχυση της τοπικής αγοράς!)
Υ.Γ. δεύτερον: Μπαρόζο, σ’αγαπώ!
