…διότι θα καείτε. Δεν παίζουμε για την ηγεσία ενός κόμματος, παρά ένα ταπεινό, χθαμαλό και τιποτένιο 21. Ακόμη και η γιαγιά μου η Αφέντρα το ήξερε. Προ της πρωθυπουργίας Παπάγου, όπως θυμάμαι αχνά, πολύ αχνά.
Ενας δηλώνει έτοιμος και πανέτοιμος. Ενας που περιμένουμε να δηλώσει, μας έχει σκανιάσει και δεν ομιλεί, αλλά ξέρουμε ότι θα λάβει μέρος στο πριόνισμα. Αλλος δεν ελπίζει, αλλά ρίχνει την υποψηφιότητα για να αποδείξει στον υπάρχοντα αρχηγό πόσο πιστός τού είναι. Αλλος είναι επίσης μαθηματικός νους και ποντάρει πως αν υπάρξουν δώδεκα υποψήφιοι που θα λάβουν μεσοσταθμικώς από 3%, θα πρωτεύσει ο ταξιδιώτης του Λονδίνου. Για την ώρα, εάν προσθέσω τις τρεις τελευταίες υποψηφιότες, έχουμε περίπου 13 ή 14 αρχηγούς στο ΠΑΣΟΚ. Κάποιος ή κάποιοι θα αντιληφθούν ότι το σύμπαν καίγεται αν οι υποψήφιοι ξεπεράσουν τους 16 ή 17 και τότε θα μιλάμε για μπλακ τζακ, όχι για εσωκομματικές εκλογές. Σκέφτηκα από μόνος μου ότι αν οι υποψήφιοι εντέλει υπερβούν τους τρεις ή τέσσερις, τζάμπα κόπο σπαταλούν, επειδή περισσότεροι υποψήφιοι σημαίνει πως το περίφημο «όλον ΠΑΣΟΚ» είναι μια επίκαιρη ψευδαίσθηση. Ασε που ανά πάσα στιγμή, το μέγα Πανελλήνιο περιμένει την εξής απερίγραπτη σκηνή: να βγει ένας πρύτανης της πολιτικής, Ταγός ή Μπερσέκος και δακρύων να σπάσει το φάσγανον στη ράχη ενός νεαρούλη που υβρίζει την Οικογένεια βρυχώμενος: «Χάρη σε αυτούς χορτάσατε πσομί, κανάγιες. Και σας πειράζει που λένε πσομί το ψωμί; Να γυρίσομε οπίσω στην νοσταλγία του Λαού και ο Εγγονός θα μας συγχωρέσει». Οπότε το Μέγα Πανελλήνιον, εκεί που περιμένει τον έναν να ατακτήσει, τον άλλον να κατηγορήσει και την Τρίτη να ψηφίσει, θα ανταμώσει εκατό και πενήντα και τρεις βουλευτές δακρύβρεχτους που δηλώνουν ειρήνη, αφοπλισμό και κατάρα στους διασπαστές. Και φτου μάνα μ' κι απ' την αρχή.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή για όλα είστε ικανοί, ακόμη και τον Παπαδήμο να τολμήσετε να προτείνετε ως πρωθυπουργό (αλλά τότε θα επαναστατήσει ο Ρέππας που δεν γουστάρει την εφεδρεία) μην ξαφνιαστείτε, ό,τι κι αν γίνει. Το σακατλίκι σας το ξέρω. Οποιος πάει για νίκη, θα φυλάει ως έκπληξη τον επίλογο: «Κι αν με βρίσατε και με κακοποιήσατε και διανείματε το ιερόν στέμμα και το διάδημα στις νομαρχιακές, εγώ σας συγχωρώ και σας θεωρώ φιλέτα, μονοκομματικούς, παιδιά της Αλλαής και εγγόνια του πολέμου κατά Δόβα και Πιπινέλη. Δεν με νοιάζει τι ψηφίσατε, αλλά τώρα είστε δικοί μου. Κανάγιες». Οπότε οι χαμένοι θα τραυλίσουν λόγια και λογάκια, αυτά τα λόγια που είχανε, μοναδικό τους προορισμόν εσένα. Και ο σοφός κρουπιέρης θα κρατάει τον άσσο τον βαρύ στη θηλυκιά του παλάμη, τσαλακώνοντας το τραπουλόχαρτο και να ορκίζεται πως από τούδε και στο εξής θα παίζει την εικοσιμία με 48 χαρτιά.
