 |
Ενα άρθρο μετράει τον ελληνικό ορυκτό πλούτο και ο πλούτος μοιάζει μυθώδης. Ενα άλλο άρθρο «επιβεβαιώνει» μια παράξενη πολιτική συμμαχία και ταράζει τα νερά. Ενα νέο κόμμα προχωρεί στην ίδρυσή του και οι ρητορικές του τεχνικές θυμίζουν ένα κόμμα τουλάχιστον τριακοσίων ετών. Είναι σαφές πως οι Ελληνες διαθέτουν ιδιότυπο, ιδιώνυμο και απολύτως αυτόνομης λειτουργίας εργαλείο μόνιμης αισιοδοξίας, παρά την γκρίνια. Εχουν περάσει δύο και παραπάνω χρόνια απ' όταν ένας πολιτικός υποδυόμενος τον πρωθυπουργό της χώρας μίλησε στο Καστελόριζο. Εκτοτε και μετά δυο μνημόνια και άπειρες εκβιαστικές ή παράλογες κινήσεις, αυτό που βγαίνει σίγουρα στη φόρα είναι το μέγεθος της διαφθοράς, με ενεργητικό τρόπο στο δημόσιο τομέα και με παθητικό στον ιδιωτικό. Οι ιδιώτες δηλαδή δεν πληρώνουν τα οφειλόμενα, ενώ οι δημοσιάριοι, ένα όχι μικρό τους ποσοστό έχει το χέρι στη μαρμίτα. Εάν δέκα υπάλληλοι καταφέρνουν να αφαιρέσουν δέκα εκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο πλούτο, αρκούν χίλιοι υπάλληλοι, το ένα τοις χιλίοις του δημόσιου τομέα, για να απομειώσουν το δημόσιο πλούτο κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Αρα, ένα έλλειμμα δέκα δισ. ευρώ μπορεί να παραχθεί από μια μυριάδα επίορκων. Το παράδειγμα είναι ψευδές και φανταστικό, αλλά μπορεί να οδηγήσει στο μελαγχολικό συμπέρασμα πως αρκεί ένας ψύλλος στα άχυρα για να φτωχύνει πάλι και πάλι η χώρα…
