Στο άδειο γονικό σπίτι, μαγείρεψα εκ των ενόντων. Υπήρχαν πλαστικά στρατιωτάκια, ανθρωπάκια μάλλον, παιχνίδια με τον μικρό μου αδελφό, αποκτημένα μεταξύ 1959 και 1963. Αρχαίοι Ελληνες, Λοκατζήδες, Ουσσάροι, αστροναύτες, Ζουλού, Τούρκοι οπλίτες (με φέσι) αλλα και ποδοσφαιριστές, γιά να μη αναφέρω στρατιώτες με θερινές και χειμερινές στολές. Τα έρριξα ολόγυρα στο λαπτοπ και πάνω στην στιλπνή του επιφάνεια,
τα έπαιξα. Περισσότερα έχω ξεχάσει από το ποδήλατο και το σεξ.Κοιμήθηκα νηστικός, φυσικά. Ξέχασα να φάω.Γλύτωσα επτά μπουγάτσαις και δυό κοκορέτσια.Το μυαλό ξεγελιέται με ελάχιστα πλαστά δάκρυα.
