Ναι μεν αλλά.
Ακούω κατα καιρούς φίλους και γνωστούς νά’ ναι αγανακτισμένοι με την ζωή στις μεγάλες πόλεις.
Αγανακτούν με τις συγκοινωνίες ,με τον συνωστισμό,το φρακάρισμα των αυτοκινήτων στους δρόμους,την απρόσωπη κι απομονωμένη ζωη στις πολυκατοικίες,την ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ,τις ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες.
Παραπονούνται για την αύξηση της εγκληματικότητας κάθε μορφής,για την ανασφάλεια που νοιώθουν με τα παιδιά τους στους δρόμους,για το άγχος που έχουν να προλάβουν να κάνουν τις δουλειες τους,τις φοβερές αποστάσεις που διανυουν καθημερινα για να φτάσουν στους χώρους της εργασίας τους .
Πνίγονται λένε απο το καυσαέριο,απ τον καύσωνα,τις πλημμύρες και την ηχορύπανση.
Και μετα ερχεται το καλοκαίρι.Και τους ακούω να λένε πόσο ωραία ειναι τα χωριά τους,πόσο γνήσια ειναι εκεί τα λαχανικά και τα φρούτα ,πόσο καθαρό ειναι το νερό,ποσο ήσυχα κι ελαφρά κοιμούνται την νύχτα,τι όμορφη ειναι η φύση ,τα δένδρα ,τα ποταμάκια και η θάλασσα ,πόσο ανθρώπινα νοιώθουν γιατί εκει οι σχέσεις των ανθρώπων ειναι πιο ζεστές και οι γείτονες βοηθούν ο ενας τον άλλο.
Ρώτησα να μάθω γιατί δεν μετακομίζουν σε μικρότερα μέρη που εχουν πολλά απο τα καλά που αναζητούν.
Άλλοι μου είπαν οτι δεν υπάρχουν δουλειές στην επαρχία.Λες και στις μεγάλες πόλεις υπαρχουν.Άλλοι μου ειπαν οτι δεν υπάρχουν καλά σχολεία για τα παιδιά τους.Λές και οι δάσκαλοι της επαρχίας προέρχονται απο άλλα πανεπιστήμια.'Αλλοι οτι θα το κάνουν μόλις πάρουν την σύνταξή τους.Δηλαδή λίγα χρόνια πρίν πεθάνουν.
Υπάρχουν και κάποιοι που μου είπαν όμως το πιο ωραίο απο όλα.
Οτι θα ήθελαν να ζούν στην πόλη αλλά η πόλη να ειναι ένα υπερσύγχρονο χωριό.Η σε ενα χωριό που να ειναι σαν υπερσύγχρονη πόλη.Δηλαδή να έχει κοτέτσια με φρέσκα αυγά αλλά και μεγάλους δρόμους και πάρκινγκ.Να έχει αυτοκίνητα και βιομηχανίες αλλα και καθαρό αέρα και καλης ποιότητας νερό.Να έχει μουσεία και θέατρα αλλά και πανηγυρια με παραδοσιακό ύφος..Να έχει πολύ κόσμο αλλά και ησυχία.Να έχει μονοκατοικίες και γειτονιές αλλα οι γείτονες να μη σ ενοχλούν ποτέ.Να έχει τα καλύτερα νοσοκομεία αλλα μονο για μια ώρα ανάγκης.
Κι αναρωτιέμαι αυτοί ολοι οι άνθρωποι που θέλουν να κατοικήσουν κάποια στιγμή σε ενα νησί η σε ενα χωριό αυτης της χώρας ξέρουν τι τούς περιμένει πραγματικά ;
Η απλά καθε καλοκαίρι ονειρεύονται για να ονειρεύονται;
