Τέτοιες μέρες θυμαμαι πάντα διάφορα κομμάτια της νεανικής μου ηλικίας που ειναι συνδεδεμένα μ ενα σωρο καλούδια.Χριστουγεννιάτικα δένδρα,δώρα,παιχνίδια,κόσμο στο σπίτι,κάλαντα... και αλλα κομμάτια της εφηβείας μου...διακοπές απο το σχολείο,πάρτυ, ντισκοτέκ, μπουάτ,μπαράκια πολλα ψεύτικα χρυσά και see thrοugh ρούχα sixties και μετα Χριστουγεννιάτικες διακοπές απο την δουλειά, με τα παιδάκια μας μικρά σε κάποιο ορεινό χωριό της Ελλάδας συνήθως,να τρέχουμε για μεσημεριανά φαγητά σαν τρελοί μήπως και βρούμε να φάμε σαν άνθρωποι σε ταβέρνες στο Πήλιο η σε ψησταριές στο Λιτόχωρο η στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου.
Απο συζητήσεις που κάνω πάντως με φίλους που πάτησαν προ πολλού τα 50,κάτι που δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια σ οποιαδήποτε ηλικία κι αν βρισκόμασταν ειναι η βόλτα στην γιορταστική αγορά .Ακόμη κι όταν τα οικονομικά ήταν πολυ ζορισμένα ,τέτοιες μέρες δεν μας αρκούσαν τα μαγαζιά της γειτονιάς και κατεβαίναμε εστω και για ενα μικρό δωράκι στην κεντρική αγορά. Κι αυτό το επιλέγαμε κυρίως για να χαζέψουμε στις βιτρίνες κάνοντας ατελείωτες βόλτες και να καταλήξουμε κάπου γιά καφεδάκι και κουβεντούλα.
Ολα αυτα τα χρόνια λοιπον που βολτάρω στα καταστήματα της κεντρικής αγορας της Θεσσαλονικης ,της Αθήνας και τα τελευταία τέσσερα χρόνια και της Κέρκυρας εχω δει πολλά και διάφορα περίεργα.Ενα απ αυτά ειναι οτι οι περισσότερες βιτρίνες εχουν χιόνια.Και νιφάδες απο καθε είδους υλικό. Νιφάδες απο μέταλλο, απο ξύλο, απο πλαστικό, απο πλεξιγκλας ,απο σύρμα,απο καραμέλα,απο φελιζόλ,απο γυαλί ,απο χρυσόσκονη ,απο σβαρόφσκι, νιφάδες ζωγραφισμένες στις βιτρίνες κλασσικά πια ,ψεύτικα χιόνια πάνω σε κοστούμια ,σε τουαλέτες ,σε παιδικά παπουτσάκια ,σε τρόφιμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να στολιστεί βιτρίνα Χριστουγεννιάτικη και να μην περάσει εστω φευγαλέα απο το μυαλό του διακοσμητή η του μαγαζάτορα κάτι που να έχει σχέση με το χιόνι. Οπως επίσης και με την χρυσόσκονη και γενικότερα με το χρυσο-χρυσαφένιο χρώμα. Χρυσα αστέρια, χρυσοί κι οι άγγελοι, χρυσές και οι φάτνες, χρυσά λουλούδια, χρυσά φρούτα, χρυσά φουστάνια, χρυσές τσάντες και παπούτσια.Ολα πασπαλισμένα με χρυσόσκονη η και ασημόσκονη ,όλα να λαμποκοπάνε υπο το φώς των προβολέων σε ένα ατελείωτο γιορταστικό γαϊτανάκι. Και κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Λαμπάκια για τα δένδρα σε σχήμα κεράκι η φεγγαράκι ,αντε και σπιτάκι...στολίδια αστέρια και μπάλες ,άγγελοι και παναγίες , φάτνες, μάγοι , βοσκοί ,καμήλες με το ολολαμπρο αστερι να τους οδηγει εν Βηθλεεμ τη πόλει και «ωσσανά» ,πολλα «ωσσανα» σκορπισμένα αφειδώς σε δρόμους και πλατείες μεσα απο μεγάφωνα και παιδικές φωνές. Και στα καφέ μετα την βόλτα οι συζητήσεις πάντα οι ίδιες. Παράπονα για την οικονομική κρίση ανακατεμένα με χαρούμενους καλαντισμούς.Θλίψη για τούς πολέμους μα και χαρά για τον καινούργιο χρόνο που θα ανατείλει φέρνοντας την επι γης Ειρήνη . Γκρίνιες για τα καθιερωμένα πατροπαράδοτα τραπέζια με θειές ,μαμάδες ,γιαγιάδες κι εγγονάκια αλλα και υπερηφάνεια για το φρεσκοαγορασμένο ασημί ανσάμπλ για το βράδυ του ρεβεγιόν υπο την υπόκρουση του « Χριστούγεννα Χριστούγεννα Ευτυχισμένα/ δεν γίνονται δεν γίνονται χωρις εσένα»
Χρόνια τώρα περιμένω την εκπληξη .Εστω μιά ανακάλυψη βρε αδερφέ .Να αποδειχτει τελος πάντων οτι αυτο το ολόλαμπρο αστέρι της Βηθλεέμ δεν οδήγησε μόνο μάγους και βοσκούς αλλα και κανέναν μικρομεσαίο!
