Avgotheque
15.2.2011 - 11:08:46 AM 
Πήγα, όπως κάθε εβδομάδα, στη λαϊκή για να πάρω  φρούτα και αυγά. Για τα αυγά, είχα μαζί μου τρεις πλαστικές αυγοθήκες των έξι, από αυγά που είχα αγοράσει παλαιότερα σε σούπερ-μάρκετ, και λαστιχάκια για να τις κλείνω και να μην ανοίγουν μετά στο δρόμο.

Έπαιρνα τα αυγά μου, όταν σταμάτησε στον πάγκο μια γυναίκα να πάρει κι αυτή. Όταν ο μάστορας της τα έβαλε σε χάρτινη σακούλα, αυτή παραπονέθηκε. Θέλω κι εγώ τέτοιες  θήκες. 

Δεν έχω, της είπε ο μάστορας, αυτός έφερε τις δικές του. 

Ένοιωσα να με περιλούζει ένα θείον φως, να καταυγάζομαι, να ανυψώνομαι και να θαυμάζομαι ως εξελιγμένο είδος ανθρώπου, πιθανότατα Ευρωπαίου. Κι αυτό γιατί έκανα το αυτονόητο...
 Permalink 
« Homefood
Αρχείο
Δημοφιλή
› 
Τζούλια 2 Μαύροι
› 
Το σουτιέν της Ιουλίτας
› 
Όταν η Τζούλια ήταν μελαχρινή
› 
Η Τζούλια κι εγώ
› 
Γιατί θα μας πάρουν με τις πέτρες
© ΙΣΤΟΣ 2024
Γιάννης Βαρβάκης
Γεννήθηκε ως Ιωάννης Λεοντίδης στα Ψαρά γύρω στα 1745. Πέθανε στη Ζάκυνθο στα 1825. Έκτοτε, επιστρέφει όποτε το εθνικό συμφέρον το επιτάσσει.
« Bloggers