Άκουσα τις ειδήσεις, είδα τις φωτογραφίες, και έμεινα με την απορία: είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γίνεται ρεζίλι παγκοσμίως με αυτόν τον τρόπο; Αφού ξέρεις ότι θα σε πάρουν οι κάμερες, είναι δυνατόν να διαλέγεις ΑΥΤΗ τη γραβάτα για να συνοδεύσεις τον συλληφθέντα;
Μιλώ για τους δύο αστυνομικούς, φυσικά. Το ότι είναι Αμερικανοί δεν είναι δικαιολογία. Είναι στη Νέα Υόρκη, δεν είναι ηθοποιοί, δεν παίζουν στο
LA Confidential. Αλλά μόνον η
Βέρα με καταλαβαίνει...
ΥΓ1. Ενδιαφέρον το μαύρο lounge pyjama του Ντομινίκ. Άνετο για ταξίδια, αντιανεμικό, κατάλληλο και για ένα γρήγορο μπασκετάκι αλλά και για προσαγωγές.
ΥΓ2. Τον DSK
υπερασπίστηκε ο BHL, που έχει εξελιχθεί σε ένα μείγμα Βέλτσου και Χαρδαβέλλα. Επιλέγω φράση:
Ce que je sais c’est que rien au monde n’autorise à ce qu’un homme soit ainsi jeté aux chiens. Αφού την έγραψε, ο Βερνάρδος τίναξε τα ατίθασα μαλλιά του και σκούπισε τον τίμιο ιδρώτα του στο μανίκι του λευκού του υποκαμίσου Charvet που κοστίζει όσο τρεις μισθοί καμαριέρας στο Παρίσι (το μανίκι. Το πουκάμισο κοστίζει έξι.) Προφανώς δεν του έχει μιλήσει κανείς για rendition ή Guantanamo.
Chiens, eh? Είσαι και
πολύ μαλάκας δικέ μου.
ΥΓ3. Τελικά, γκαμπαρντίνα είναι το ριχτό του Ντομινίκ και όχι πυτζάμα. Με ξεγέλασαν οι πρώτες φωτογραφίες που δεν ήταν ολόσωμες, και με στραβώσανε οι γραβάτες. Αλλά πώς να μη στραβωθώ; Καλά μία, αλλά
δύο τέτοιες γραβάτες στην ίδια σκηνή δεν μου έχει ξανατύχει, ίσως και να μην έχει ξανασυμβεί στην Ιστορία, εκτός και αν έχει γίνει σε κανένα συνέδριο από κλόουν, ή σε ταινία του Λυντς ή του Ταραντίνο (που δεν απέχει πολύ).
