Εξευτελίστη πλήρως
Κ.Π. Καβάφης, «Μέρες του 1896»
Έκατσα κι είδα χτες τον αγώνα Αγγλίας-Ολλανδίας στην ΕΤ, και μάλιστα σε HD που είναι χάρμα ιδέσθαι. Κι είδα μια τέως υπερήφανη ομάδα να εξευτελίζεται.
Οι ξεφτίλες ήταν, βασικά, δύο: ο
πρόεδρος της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
David Bernstein και ο υπηρεσιακός προπονητής του
Stewart Pearce. Αλλά να βάλουμε και τον ποδοσφαιριστή
Scott Parker στην παρέα.
Ο επιτυχημένος λογιστής Bernstein προσπαθούσε να ξεφορτωθεί τον επιτυχημένο προπονητή Fabio Capello από την ημέρα που ανέλαβε τα οφίκια. Δεν του άρεσε το ότι ο κ.Capello ήταν Ιταλός, δεν του άρεσε ότι ο προπονητής είχε προσωπικότητα, δεν του άρεσε ότι ήταν πιο διάσημος από αυτόν δεν του άρεσε ότι ήταν ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας μετά το 1966.
Υποψιάζομαι ότι υπήρχαν και άλλοι λόγοι, που έχουν να κάνουν με τα οικονομικά, τις διαφημίσεις και τις χορηγίες. Αλλά δεν ξέρω, οπότε δεν λέω. Ας πούμε ότι οι λόγοι ήταν μόνο προσωπικοί και το πρόσχημα εθνικιστικό, αυτός ο εθνικισμός που κάνει τους Εγγλέζους να λατρεύουν τη βασίλισσα ως θεσμό και ως άνθρωπο, να πίνουν φτηνή (και ζεστή) Εγγλέζικη μπύρα και να αναπολούν μια χρυσή εποχή που δεν υπήρξε, και αν υπήρξε αυτοί δεν την έζησαν, αλλά παρ' όλα αυτά θέλουν οπωσδήποτε Άγγλο προπονητή στην Εθνική Αγγλίας και ταυτόχρονα αρνούνται να δώσουν την Ιρλανδία στους Ιρλανδούς.
Έτσι λοιπόν, αφού ξεφορτώθηκαν όπως-όπως τον κ.Capello, τον αντικατέστησαν προσωρινά, δυο μήνες πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τον Pearce, προπονητή της Εθνικής Ελπίδων, έναν άχρωμο και άοσμο πρώην ποδοσφαιριστή, που είναι Άγγλος, γνωρίζει να υπακούει και να εκτελεί εντολές, κάνει τη χωρίστρα δεξιά, μοιάζει με ξαδερφάκι του Jeremy Irons και έχει ύφος τρομαγμένο και βλέμμα ένοχο. (Δεν ξέρω τι έχει κάνει, πάντως είναι σίγουρα ένοχος.)
Αυτός ο φοβισμένος άνθρωπος, αφού διάλεξε παίκτες από τις δημοσκοπήσεις, έπρεπε να ονομάσει νέον αρχηγό της ομάδας (τον προηγούμενο τον καθαίρεσε η Ομοσπονδία επειδή είναι υπόδικος). Ταλαιπώρησε παίκτες και κοινό για πολλές μέρες, και κατέληξε να απονείμει την αρχηγία στον Parker, αν και υπήρχαν καταλληλότεροι υποψήφιοι.
Ο Parker είναι ένας παίκτης με χαμηλό κέντρο βάρους (για να το πούμε ευγενικά), με Αγγλική ρετρό κόμμωση, ακάματος εργάτης στη μέση γραμμή, σαν Αγγλικό μπουλντόγκ κάπως. Είναι δημοφιλής στις δημοσκοπήσεις, τον προμοτάρουν τα τοπικά μέσα, μπορεί και μερικές εταιρείες, δεν ξέρω τι συμβόλαια και τι ατζέντη έχει, δεν ξέρω τι διαφημίζει, δεν ξέρω αν παίρνει το κατιτίς του ο Bernstein, πάντως χαμογελούσαν συνομωτικά οι δυο τους πριν αρχίσει ο αγώνας, εγώ Πρόεδρος, εσύ Αρχηγός, οι δυο μας Εγγλέζοι στο Wembley Stadium άμα λάχει.
Μετά άρχισε ο αγώνας.
Οι Ολλανδοί, που δεν έχουν τέτοια προβλήματα, διαλύσανε τους Εγγλέζους. Ιδιαίτερα ο δύσμορφος
Arnje Robben, ο άνθρωπος με το καλλιτεχνικό βάδισμα (μόνο τον Rivaldo έχω δει να περπατάει έτσι) έκανε ό,τι ήθελε και έβαλε και δυο υπέροχα γκολάκια. O Parker έκανε κι αυτός ό,τι μπορούσε, έτρεξε, ξανάτρεξε, μαρκάρισε, πέταξε το σώμα του στην τροχιά της μπάλας με αυτοθυσία, έπεσε, έκανε τούμπες, τύφλα νά 'χει ο Μελισσανίδης, πού τον θυμήθηκα πάλι αυτόν.
Σήμερα, οι υπεύθνοι της Ομοσπονδίας (τέσσερεις είναι!) δήλωσαν ότι
δεν βιάζονται να βρουν αντικαταστάτη του κ.Capello, καλά είμαστε κι έτσι με τον υπηρεσιακό, Άγγλος κι αυτός, οι δημοσκοπήσεις φαίνεται δεν έχουν αναδείξει ξεκάθαρο φαβορί, εκτός από έναν που είναι ακριβός γιατί έχει συμβόλαιο, μα τις σας πειράξανε τρία γκολ που φάγαμε σε ένα φιλικό, σε δυο μήνες θα δείτε.
Αν θα δούμε; Βεβαίως και θα δούμε. Από τώρα βάζω στοίχημα...
