Κρουστά, σαρκώδη σαρκία
4.2.2009 - 11:33:38 PM
Οι αερολόγοι, αεριτζήδες και γυριτζήδες είναι παντού. Τους καταλαβαίνεις πρωτίστως από τον τρόπο που μιλάνε και γράφουνε. Κάποιοι έχουν αναγάγει την απάτη σε επάγγελμα, και μάλιστα επάγγελμα καλά αμοιβόμενο και κοινωνικά πλήρως αποδεκτό έως και θεσμοθετημένο. Και δεν μιλώ μόνον για δικηγόρους.
Η διάλεκτος ορισμένων ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά με την μαγειρική και τις γεύσεις είναι παροιμοιωδώς παραφραστική, περιγραφική και γειά σου. Νόμιζα ότι οι Ιστορικοί Τέχνης ήσαν οι πλέον ανίκανοι να εκφραστούν με σαφήνεια, αλλά κατέληξα ότι οι Γευσιγνώστες κρατούν τα πρωτεία. Τους τελευταίους μήνες δέχομαι απανωτά χτυπήματα ως φιλόλογος και ως άνθρωπος από συμπατριώτες μου που επιμένουν να μιλάνε σοβαρότατα για κρουστή σάρκα. Και δεν μιλώ μόνον για τη Μαρία Χαραμή.
Κρουστή σάρκα! Α, μα είναι μια εξαιρετική έκφραση, που ηχεί ωραία και δεν λέει απολύτως τίποτε. Ανοίγω το λεξικό για να βεβαιωθώ ότι δεν έχω ζαβλακωθεί εντελώς. Πρώτα του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη: Κρουστός 1. μουσικό όργανο που παίζεται με κρούση. 2. για ύφασμα με πολύ πυκνή ύφανση. Μάλιστα. Κάνω την καρδιά μου πέτρα και ανοίγω του Μπαμπινιώτη – αν υπάρχει μια λάθος, στρεβλή και δήθεν ερμηνεία, εκεί θα είναι. Κρουστός.1. (για ύφασμα) αυτός που είναι πυκνοϋφασμένος, 2. αυτός που είναι σκληρός και πυκνός: σταφύλι / χαρτί, 3. τα μουσικά όργανα. Καλώς τονε τον πελάτη.
Ώστε λοιπόν το κρουστός μπορεί να σημαίνει σκληρός και πυκνός. Αλλά όχι οποιαδήποτε σκληρότητα, αυτή του σταφυλιού, και όχι οποιαδήποτε πυκνότητα, αυτή του χαρτιού. Ή μάλλον πρέπει να έχει αυτές τις δύο ιδιότητες ταυτόχρονα: και σκληρός και πυκνός. Σαν χάρτινο σταφύλι ένα πράγμα δηλαδή.
Ας δούμε όμως την εφαρμογή της φράσης, για να καταλάβουμε αν όλοι εννοούν την κρουστή σάρκα με τον ίδιο τρόπο. Υποψιάζομαι ότι πολλοί συγχέουν τη σάρκα με το δέρμα αλλά το προσπερνούν για να έχουν τη χαρά να το γράψουν. Γουγγλίζω τη φράση, βγαίνουν 95 αποτελέσματα. Η κρουστή σάρκα λοιπόν, σύμφωνα με τους τρέχοντες γευσιγνώστες, αναφέρεται στα εξής ετερόκλητα:
Τυρί (Gruyere)
Δίπλες
Πουλάδα (Bresse)
Πεσκανδρίτσα
Σκορπίνα
Τσιπούρα (κρουστή και βελούδινη!)
Γαλέο/Γλαύκο
Πέρκα
Χταπόδι
Σκάρο
Ελιές (τσακιστές ή κλαστάδες)
Ντοματάκια (Κρήτης)
Σύκα
Κεράσια (Βοδενών)
Μήλα (κόκκινα)
Νεκταρίνια
Καρπούζι
Νικήτα
Ευδοκία
Μηχανόβιο
Θεά
Έφηβη
Εδώ στο τέλος κάπως συνεννοηθήκαμε. Μάλλον θέλουν να αναφερθούν σε σφιχτή σάρκα, αλλά δεν είναι της μόδας ο όρος. Κι ούτε (φυσικά) έχουν την λεκτική άνεση του Καβάφη, που έγραφε για τους ίδιους εφήβους:
η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των
με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται
Ποίημα του 1911. Ενενήντα και οκτώ χρόνια αργότερα, δεν συγκινούμε τους εφήβους και δεν μας συγκινούν πάρεξ ως μεζεδάκια. Παρατηρούμε σάρκες, αξιολογούμε γραμμώσεις και παραγγέλνουμε τους δικούς μας σενιάν.
