Δεν είμαι φίλος της τηλεόρασης (εκτός κι αν έχει ποδόσφαιρο), κι έτσι έχω αναπτύξει σχέση με άλλη οθόνη, αυτήν του υπολογιστή. Κατά καιρούς καταφεύγω στο YouTube για να δω βιντεάκια από ειδήσεις, όπως τ
ο σάλτο του ηρωικού ταύρου στις κερκίδες, ή το
ΕλληνοΣερβικό ξύλο στο μπάσκετ.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στον τσακωμό (το πατιρντί αρχίζει γύρω στα 2:30), είναι ότι ο Κρστς ή πώς τον λένε προσπαθεί για ώρα (από το 3:10) να χτυπήσει από πίσω τον Σχορτσιανίτη (ο οποίος με τη σειρά του βαράει κάποιον άλλον, μάλλον πεσμένο), και μοιάζει σα να τον ξεσκονίζει. Είναι σα σκηνή από ταινία των αδελφών Μαρξ. Ο Σχορτσιανίτης κάποια στιγμή παίρνει χαμπάρι ότι ο άλλος τον βαράει. Γυρίζει, σηκώνεται, και κινείται εναντίον του. Ο άλλος οπισθοχωρεί.
Ο ένας σπήκερ λέει ειρωνικά "πολύ αντρίκια, μόλις σηκώθηκε ο Σχορτσιανίτης, έσπευσε να φύγει τρέχοντας".
Συγγνώμη, αλλά ο Σχορτσιανίτης είναι μαύρος, και είναι τεράστιος. Αν τον έβλεπες να έρχεται θυμωμένος για να σε πλακώσει, εσύ
δεν θα έφευγες τρέχοντας;
Θυμήθηκα μια από τις αγαπημένες μου στιγμές από τον θαυμαστό κόσμο των σπορ, πρέπει να είναι από το Euro 1996. Στην αρχή του αγώνα Γαλλία-Βουλγαρία, ο Hristo Stoichkov το παίζει όπως πάντα πολλά βαρύς και καλά. Συναντά στο διάβα του το Marcel Desailly, μαύρο και τεράστιο, με καταγωγή από την Γκάνα. Κάτι πάει να κάνει ο Βούλγαρος, να πουλήσει τσαμπουκά, και ο Γάλλος σκύβει από πάνω του, ΤΟΝ ΠΙΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΙΒΕΙ. Ο Hristo συνειδητοποιεί αίφνης ότι είναι λευκός. Και κοντός. Η Γαλλία κερδίζει 3-1.
Δυστυχώς αυτό το στιγμιότυπο δεν το βρήκα στο YouTube...
