Φέτος το καλοκαίρι δεν μπορώ να πω ότι είδα τηλεόραση (πλην ποδοσφαίρου, βεβαίως) ή ότι διάβασα πολλές εφημερίδες. Και γιατί να το κάνω άμα είναι να μου ανεβαίνει η πίεση;
Διαβάζω, ας πούμε τον τίτλο,
«Παρακαλώ, βάλτε μου ένα ευρώ βλίτα!» κι αναρωτιέμαι τι το αξιοπερίεργο, πού είναι η είδηση. Ρεπορτάζ από λαϊκή αγορά ήτανε. Κι αναρωτιέμαι, οι δημοσιογράφοι δεν πάνε λαϊκή; Τότε, πώς ενημερώνονται για το τι σκέφτεται ο κόσμος, πώς ζει;
Διαβάζω, «
Σε συνθήκες Μεσαίωνα γύρισε η Αίγινα». Κι αναρωτιέμαι, χολέρα έπεσε; Νορμανδοί κατακτητές ή Βησιγότθοι; Τελικά ήταν απλώς η παρατεταμένη διακοπή ρεύματος, το οποίο δεν ήρθε το Μεαίωνα στην Αίγινα αλλά ούτε και φέτος. Ήρθε τον εικοστό αιώνα, και μάλιστα όχι αμέσως, δηλαδή κάπου πέντε αιώνες μετά τον Μεσαίωνα.
Διαβάζω,
«Τρεφόταν με πιράνχας ενώ τον τσίμπησαν 50.000 κουνούπια» κι αναρωτιέμαι, πόσα κουνούπια μπορούν τα τσιμπήσουν έναν άνθρωπο προτού τα τινάξει από την αφαίμαξη;
Διαβάζω τα απερίγραπτα κείμενα του
Δανίκα ή της
Γεωργακοπούλου κι αναρωτιέμαι, πού έχω κάνει λάθος, τι αμαρτίες πληρώνω, γιατί δεν μπορώ να είμαι σαν κι αυτούς.
Διαβάζω το
απίστευτο γλείψιμο της νέας εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ προς τον αρχηγό της, διανθισμένο με εθνικιστικές-μυστικιστικές θεωρίες («η εφαρμογή του ελληνικού μας εαυτού είναι η λύση στα προβλήματα και στις κρίσεις») και δεν αναρωτιέμαι τίποτα, ή μάλλον αναρωτιέμαι πού την κρύβανε τόσον καιρό και πώς διέφυγε του Καρατζαφέρη.
Διαβάζω, τἐλος, την
ανάλυση του Μίκη Θεοδωράκη για όλα, όπου ισχυρίζεται ότι «μπορώ να το αποδείξω, ότι δεν είναι η οικονομική μας κρίση που οδήγησε την Τρόικα στη χώρα μας αλλά ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας με όργανα τρεις Τράπεζες, μια Αμερικανική και δυο Ευρωπαϊκές» και ότι δεχόμαστε την «πιο σατανική και καταστρεπτική επίθεση από όσες έχει δεχτεί ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα. Γιατί χτυπούν ταυτόχρονα το σώμα και την ψυχή μας αποβλέποντας στην ολοκληρωτική μας διάλυση», κι αναρωτιέμαι, γιατί δεν είναι αυτός ο άνθρωπος Πρόεδρος;
Όχι της Ελληνικής Δημοκρατίας. Του
Σύμπαντος...
ΥΓ. Παρέλειψα να αναφέρω τον δημοσιογράφο Γ. Στ. με τις
φιλολογικές ανησυχίες. Παραπονιέται για τη λανθασμένη χρήση του όρου «δημοφιλία» (κάτι που έχει πραγματευτεί
προ πολλού και ο υπογράφων). Αν έκανε μια απλή αναζήτηση της λέξης στο
ηλεκτρονικό αρχείο της εφημερίδας του, θα έβρισκε
εκατό αναφορές πριν από το σχόλιό του.
ΥΓ2. Ο τίτλος της χρονιάς, όχι απλώς του καλοκαιριού, από τα σημερινά
ΝΕΑ, που στο πρωτοσέλιδo γράφουν «
Σε ιδιώτες ακίνητα φιλέτα του Δημοσίου». Μα το Θεό.
Ακίνητα φιλέτα. Ενώ, ως γνωστόν, υπάρχουν και
κινητά φιλέτα, μόνο που αυτά λέγονται
μοσχάρια...
