Αν κάτι μας εδίδαξε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ως τώρα, είναι πόσο μεγάλος παίκτης ήταν ο Ζιντάν. Ίσως ο τελευταίος μεγάλος που γνωρίσαμε, γιατί δεν έχει φανεί ακόμη κανένας άξιος να τον διαδεχτεί.
Καλός παίκτης είναι και ο Σνάιντερ, δεν αντιλέγω, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Δεν μπορεί να πάρει μια ομάδα στην πλάτη του και να την πάει στον επόμενο γύρο μόνος του. Επιπέδου (και ύψους) Μέσι είναι, κι είδαμε τι κατάφερε ο τελευταίος. Δεν είναι καλύτερος από τον Ζέεντορφ.
Όλοι αυτοί οι καινούργιοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι
κοντοί. Και παίζουν σαν κοντοί. Ο Σνάιντερ δεν το πίστευε ότι έβαλε γκολ με κεφαλιά, όλο το κεφάλι του έδειχνε. Θα μου πείτε, κι ο Μαραντόνα κοντός ήτανε. Ναι, αλλά ουδέποτε έπαιξε σαν κοντός. Αντίθετα, έπαιζε σαν αν ήταν ο ψηλότερος άνθρωπος στο γηπεδο (και με τα μεγαλύτερα cojones).
Οι κοντοί της Ισπανίας είναι πολλοί. Οι κοντοί της Γερμανίας λίγοι. Faites vos jeux.
