Λευτεριά στο κακό γούστο!!!
2.7.2008 - 3:34:21 PM
Έλεγα τις προάλλες για αυτά τα φοβερά πολυκαταστήματα ειδών σπιτιού που είναι μεν πάμφτηνα –δηλαδή τι πάμφτηνα, πάμφτηνα του κερατά που λένε–, αλλά από την άλλη τα πουλάνε σε μορφή παζλ που πρέπει να είσαι είτε μαραγκός είτε ειδικός στα δύσκολα παζλ για να τα συναρμολογήσεις με χιλιάδες μικρά ξυλαράκια και βιδούλες, άσε που μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν ξέρεις πια σε ποιανού σπίτι μπαίνεις, αφού τα περισσότερα έχουν ίδια έπιπλα, που έχουν αγοραστεί από τα συγκεκριμένα μαγαζιά. Αυτό βέβαια είναι το πρόβλημα μιας χώρας σε οικονομική κρίση με κατοίκους που δεν έχουν αρκετά χρήματα για να κάνουν αυτό που θα ήθελαν πραγματικά…
Στις ανώτερες βέβαια οικονομικά τάξεις το κακό που κάνουν αυτά τα μαγαζιά στους φτωχούς το κάνει το επικίνδυνο είδος που λέγεται ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗΣ!!!...
Ο διακοσμητής είναι ένα επάγγελμα που στην ιδανική του μορφή μπορεί να φτάσει μέχρι τα επίπεδα της τέχνης, μπορεί επίσης να καταλάβει ποιος είσαι και τι θέλεις και να τα εκφράσει μέσα από τη διακόσμηση του σπιτιού σου. Αυτή φυσικά είναι η ιδανική περίπτωση. Στην Ελλάδα όμως δεν είναι οι ιδανικές περιπτώσεις που κυριαρχούν –και βέβαια στην Ελλάδα υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο, πως ιδανική θεωρείται απλώς η ιδανική περίπτωση για όλους τους υπόλοιπους!!!
Η μέση περίπτωση διακοσμητή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα ξεκινάει από την αρπαχτή, δηλαδή του στυλ πουλάω μούρη και αγοράζω πανάκριβα πράγματα για να πάρω τη μίζα μου και συγχρόνως φτιάχνω ένα σπίτι όπως θα το ήθελα εγώ να είναι και δεν με νοιάζει που δεν θα μείνω εγώ αλλά θα μείνουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι που καμιά σχέση δεν έχουν με εμένα. Ωραιότατα!!!...
Βέβαια, δεν φταίνε μόνο οι «διακοσμητές» αλλά και αυτοί που τους προσλαμβάνουν. Μου έλεγε ένας γνωστός μου που κάνει αυτή τη δουλειά πως κατά λάθος είχε αγοράσει μια μεγάλη παρτίδα με τραγικά κακόγουστα πλακάκια μπάνιου και προσπαθούσε να τα ξεφορτωθεί πιέζοντας μια νεόπλουτη κυρία να τα βάλει στο μπάνιο του καινούργιου σπιτιού που έχτιζε στα υπερβόρεια προάστια. Έλα όμως που στην εν λόγω κυρία είχαν απομείνει κάτι ελάχιστα ψήγματα καλού γούστου και δεν ήθελε τα συγκεκριμένα πλακάκια για το μπάνιο της. Και τότε ο φίλος μου έβαλε σε εφαρμογή το μεγάλο σχέδιο: της είπε πως τα συγκεκριμένα πλακάκια τα έχει στο μπάνιο της μια πασίγνωστη πλούσια κυρία από αυτές που μονοπωλούν τις κοσμικές στήλες. Αυτό ήταν. Η κυρία δέχτηκε αμέσως και ο γνωστός μου που σας έλεγα ξεφορτώθηκε τα απαίσια πλακάκια!!!...
Στην πραγματικότητα, ένα σπίτι πρέπει να αποπνέει την προσωπικότητα αυτού που το κατοικεί –με αυτή τη λογική βέβαια το δικό μου σπίτι θα πρέπει να μοιάζει με τα τάρταρα, οπότε δεν με συμφέρει ακριβώς η συγκεκριμένη άποψη αλλά τέλος πάντων…–, αλλά δυστυχώς όλα αυτά τα περιοδικά και όλοι αυτοί οι δήθεν ειδικοί μάς έχουν φέρει στο σημείο να ντρεπόμαστε γι’ αυτό που μας αρέσει. Ε, όχι λοιπόν. Νομίζω πως και το κακό γούστο έχει και αυτό τα δικαιώματά του, ειδικά όταν δεν υπάρχουν σε αυτή τη χώρα και πολλοί σοβαροί άνθρωποι που να μπορούν να ξεχωρίσουν έστω και στοιχειωδώς το καλό από το κακό γούστο…
