Η μυστικότητα είναι μεταδοτική, γιατρέ μου;
25.9.2009 - 10:50:43 PM
Το 2004 είχα μια φίλη δημοσιογράφο (!) σε μεγάλη εφημερίδα (!) η οποία για κάποιο λόγο θεώρησε ότι εγώ είχα εσωτερική πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στα κόμματα. Μια ωραία μέρα λοιπόν, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με ρώτησε ανέμελα: Τι λένε τα μυστικά γκάλοπ;
Την κοίταξα για λίγο ανέκφραστος προσπαθώντας να καταλάβω αν μου έκανε πλάκα, αν αυτό ήταν μέρος του παιχνιδιού, και ποιο παιχνίδι ήταν αυτό. Απέναντί μου, το απόλυτο κενό. Μου θύμισε σκυλάκι που περιμένει μπισκότο. Δηλαδή το εννούσε.
Ποιά μυστικά γκάλοπ καλή μου, είπα καλοπροαίρετα. Είναι δυνατόν να υπάρχουν γκάλοπ στην Ελλάδα και να παραμείνουν μυστικά;
Είναι και παραείναι. Υπάρχουν αυτά τα γκάλοπ και το ξέρω! Κι εσύ τα ξέρεις και δεν μου λες!
Υποκλίθηκα μπροστά σε αυτή την τετράγωνη λογική. Κάθε αντίσταση ήταν περιττή. Τα είχε καταλάβει όλα.
Αυτό το στιγμιότυπο θυμήθηκα φέτος το καλοκαίρι, όταν πρωτοδιάβασα ότι ο Καραμανλής συμβουλευόταν τα μυστικά γκάλοπ για να αποφασίσει πότε θα κάνει εκλογές. Και την τελευταία εβδομάδα όλα τα Μέσα (και υποτιθέμενα σοβαρά, όχι μόνον ο Παπαγιάννης, ο Λιακόπουλος και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις) βρίθουν σε αναφορές σε μυστικές δημοσκοπήσεις.
Τόσο που λέω να ξαναπάρω τηλέφωνο τη φίλη μου. Είναι προφανές ότι αυτή κέρδισε...
(Και μη ρωτήσετε Για τόσο μαλάκες μας περνάνε; Η απάντηση είναι θλιβερή: Ναι, και έχουν δίκιο.)
