Κοίταζα τις διαφημίσεις του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών που δημοσιεύονται στον Τύπο αυτόν τον καιρό. Ο κειμενογράφος τους πρέπει να έχει διατελέσει speechwriter του Αβραμόπουλου. Ήγουν μας θεωρεί
εντελώς μαλάκες, και προσπαθεί να δημιουργήσει μια τεχνητή οικειότητα χρησιμοποιώντας το πρώτο πληθυντικό εκεί όπου δεν τον παίρνει.
Θυμάμαι την περσινή διαφήμιση του Υπουργείου Υγείας για την παγκόσμια ημέρα του AIDS. "Χρησιμοποιούμε προφυλακτικό" έλεγε, κι έθετε αυτομάτως το ερώτημα "Ποιοι είμαστε εμείς που το χρησιμοποιούμε; Και γιατί; Δημητράκη, ξενοπηδάτε κι εσείς;"
Τώρα το MNEC (έτσι είναι η διεύθυνση του Υπουργείου στο web: www.mnec.gr) προσπαθεί να μας πιάσει στο φιλότιμο. Λέει:
Οι Έλληνες αποκτήσαμε
οικολογική συνείδηση
επειδή είδαμε
το θέμα με άλλη ματιά,
επειδη το πιστέψαμε.
Μήπως ήρθε η ώρα
να δούμε και τη
φοροδιαφυγή με άλλη
ματιά;
Η απάντηση είναι
όχι.
Καμιά οικολογική συνείδηση δεν έχουμε αποχτήσει εμείς, οι Έλληνες, κι ιδιαίτερα εσείς, το Κράτος. Να αφήσετε τις κολακείες και τα γλυψίματα και να κοιτάξτε να πληρώσετε το ΙΚΑ σας. Να πάψετε να με αντιμετωπίζετε ως απατεώνα και συνένοχο, γιατί δεν χρωστάω σε κανέναν και σε κανένα ταμείο, ενώ εσείς μου χρωστάτε ως πολίτη, χρωστάτε και στον εαυτό σας και τα έχετε κάνει μπάχαλο. Κοιτάχτε να νοικοκυρευτείτε, αν μπορείτε, κι ύστερα μιλάμε.
Επίσης, θα μιλάμε σε ΔΕΥΤΕΡΟ πληθυντικό. Αυτό το τάχα-μου-όλοι-μια-παρέα- είμαστε πρώτο πληθυντικό κρατήστε το για τα μπουζούκια και τον Πέτρο Κωστόπουλο. Ο οποίος, σε συνδυασμό με τον Ανδρέα Παπανδρέου, δίδαξε στους Έλληνες ότι η γαϊδουριά είναι όχι απλώς συγγνωστή αλλά και απαραίτητο στοιχείο για μια επιτυχημένη δημόσια καριέρα.
Έτσι είναι περίπου αδύνατον να πας σε ένα μαγαζί δίχως να σε ρωτήσει το γκαρσόνι "τι θα πιούμε;" Του απαντάς ότι μαζί δεν θα πιήτε τίποτα. Κι όταν τον ρωτάς
ποιοί είμαστε αυτοί που θα πιούμε, χάνει το ηλίθιο/γλοιώδες χαμόγελο (μα γιατί σκέφτομαι συνέχεια τον Αλογοσκούφη;) και σου λέει κάτι όπως...
εσείς, φυσικά. Κι όταν τον ρωτάς γιατί χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό, ενώ γνωρίζει μια χαρά το δεύτερο, σου απαντά "για λόγους ευγένειας". (Είναι τόσο μόνιμη και σταθερή αυτή η απάντηση που νομίζω ότι την διδάσκουν στις Σχολές Βοηθών Τουριστικών Επαγγελμάτων.) Και προσπαθείς να του εξηγήσεις ότι ο πληθυντικός, γενικώς και αορίστως, δεν δεν είναι ευγένεια - ευγένεια είναι ο σεβασμός της απόστασης με το δεύτερο πληθυντικό
(τι θα πάρετε) κι όχι το κολλητηλίκι του πρώτου
(τι θα πάρουμε).
Μάταιος κόπος. Δεν τον νοιάζει. (Αν τον ένοιαζε, θα το είχε διορθώσει προ καιρού. Αυτό που τον νοιάζει είναι το πουρμπουάρ, και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό συρρικνούται βαθμηδόν μέχρις εξαφανίσεως.)
Πριν από δυο χρόνια, είχα πάει στη Γιορτή Μπαξεβάνη στο Δαφνί. Εκεί η συστηματοποιημένη χυδαιότητα είχε αποκτήσει θεσμικό χαρακτήρα: ο κατάλογος των φαγητών είχε τίτλο "ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ" και των ποτών "ΤΙ ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ" (φυσικά). Είπα στην παρέα μου,
πάμε να φύγουμε, ΤΩΡΑ. Όχι κάτσε, μας ξέρουνε, μην το κάνεις θέμα, μην είσαι περίεργος, τόσο δρόμο κάναμε, πού να τρέχουμε τέτοια ώρα κλπ. Και κάτσαμε.
Και φάγαμε άθλια. Το μόνο αξιόλογο στοιχείο αυτού του γκουρμέ αναψυκτηρίου ήταν το μπλου-τζην της διπλανής σερβιτόρας, και ο τρόπος που αυτή το γέμιζε.
Η παρέα μου με δικαίωσε, αλλά κατόπιν εορτής. Κυριολεκτικά.
