Don't try this at home
28.7.2008 - 4:50:12 PM
Με το μπαρδόν, αγαπητοί εν Χομφούντ συνάδελφοι, αλλά έχετε πάρει χαμπάρι τι δημοσιεύετε στις "Συνταγές τις Ημέρας";
Στις 27 Ιουλίου είχατε μια συνταγή για αστακομακαρονάδα, που υπογράφεται από δύο μεγάλα ονόματα του χώρου: τον Λευτέρη Λαζάρου και την Νταϊάνα Κόχυλα. Είναι, λέει, μια "εύκολη εκδοχή" αυτής της συνταγής, "για να μπορείτε να την παρασκευάσετε στο σπίτι".
Ας υποθέσουμε ότι όντως επιθυμώ να την παρασκευάσω στο σπίτι.
Ξεκινώ να μαζέψω τα υλικά, και βλέπω ότι για 4 μερίδες απαιτούνται 2 αστακοί ("1.500 γρ. περίπου"). ΟΠΑ, που λέει κι ο ποιητής, εδώ ας σταθώ: 1.500 γραμμάρια ΣΥΝΟΛΙΚΑ ή Ο ΚΑΘΕΝΑΣ αστακός; Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι πως έχει ουσιώδη διαφορά αν θα χρησιμοποιήσω διπλάσια ή τη μισή ποσότητα... Θα πρέπει να το ρισκάρω. Στη συνέχεια συναντώ 1½ κουταλιά από τον εξωτικό "σκορδομαϊντανό", που δεν τον βρίσκω στο Φυτολογικό Λεξικό του Γενναδίου. Υποθέτω ότι πρόκειται για μείγμα σκόρδου και μαϊντανού, αλλά νωπού ή ξερού; Και σε τι αναλογία; Δεν έχω φως από πουθενά. Συνεχίζοντας πέφτω σε 200 ml λευκό κρασί, "φτηνό". Μάλιστα. ΦΤΗΝΟ. Αισθάνομαι πλούσιος, και συνεπώς κάνω αστακομακαρονάδα, και με προτρέπουν να κάνω οικονομία στο κρασί, αντί να μου υποδείξουν τι είδους κρασί χρειάζεται με μαγειρικούς και όχι οικονομικούς όρους: ξηρό, αρετσίνωτο, σαμπλί, σαρντονέ, Κουρτάκη, κάτι τέλος πάντων!
Περνώ στην εκτέλεση. Αντιγράφω την πρώτη παράγραφο:
"1. Με κοφτερό, βαρύ μαχαίρι και με βαρύ αντικείμενο χτυπάμε τον κάθε αστακό στο σημείο που το κεφάλι του ενώνεται με την ουρά. Τραβάμε το μαχαίρι μέχρι την ουρά και τον χωρίζουμε στη μέση."
Αυτές δεν είναι οδηγίες, είναι ποίηση. Και με την ποίηση δεν κάνεις φαγητό. Ας πάρουμε τις δύο φράσεις με τη σειρά.
"Με κοφτερό, βαρύ μαχαίρι και με βαρύ αντικείμενο χτυπάμε τον κάθε αστακό στο σημείο που το κεφάλι του ενώνεται με την ουρά."
Τον δόλιο τον αστακό τον χτυπάμε πρώτα με το βαρύ μαχαίρι και μετά με το βαρύ αντικείμενο; Ή ταυτόχρονα; Ή βαράμε το βαρύ μαχαίρι με το βαρύ αντικείμενο για να κόψουμε την ουρά; Τότε το κεφάλι τι το κάνουμε; Ἐχει σημασία αν θα χτυπήσουμε από την πάνω μεριά (ράχη) του αστακού ή την κάτω (κοιλιά); Ἐχει σημασία τι θα είναι αυτό το "βαρύ αντικείμενο"; Ένα αμόνι, για παράδειγμα (για να θυμηθούμε τα cartoons) καταφέρει καλύτερο κτύπημα από τον 16ο τόμο των "Απάντων" του Στάλιν;
"Τραβάμε το μαχαίρι μέχρι την ουρά και τον χωρίζουμε στη μέση."
Μα... πώς να τραβήξουμε το μαχαίρι "μέχρι την ουρά" αφού το μαχαίρι ήταν ΗΔΗ στην ουρά; Εννοούν την ΑΚΡΗ της ουράς; Ξαναρωτώ: Ἐχει σημασία αν θα τραβήξουμε από την πάνω μεριά (ράχη) του αστακού ή την κάτω (κοιλιά); Υποθέτω ότι χωρίζουμε την ουρά στη μέση (εγκαρσίως), και όχι τον αστακό ολόκληρο, οπότε η διατύπωση "ΤΟΝ χωρίζουμε" ελέγχεται ως ανακριβής. Μπορεί να κάνω λάθος, και να διχοτομούμε και το κεφάλι. Τότε, αυτό το αστακοκεφάλι που βλέπω ολόκληρο (και μάλλον άκοπο) στη φωτογραφία να κοσμεί ένα πιάτο, πώς το πολλαπλασιάζουμε επί 4 για να έχουμε την ίδια εμφάνιση στο κάθε πιάτο; Σε κάθε περίπτωση, τι θα κάνουμε με το εντεράκι του αστακού που μόλις αποκαλύφθηκε;
Αυτά και άλλα ερωτήματα με ταλάνισαν διαβάζοντας τη συνταγή, και σταμάτησα να διαβάζω. Ήταν σαφές, δεν ήμουν φτιαγμένος για αστακομακαροναδομάγειρος εγώ. Το έλεγαν οι ειδικοί. Που έγραφαν τη συνταγή για φτασμένους ομοτέχνους τους, και ντροπή μου που νόμισα ότι θα μπορούσα να τους μιμηθώ.
Πέραν της πλάκας, αυτή η συνταγή μου θύμισε οδηγίες χρήσης για συσκευές και software (συνήθως μεταφρασμένες από κάποια ξένη γλώσσα) που απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη από οδηγίες.
