Nature Morte
13.5.2008 - 4:38:00 PM
Διάβασα ένα ανθρώπινο κείμενο του Παναγιώτη Τέτση στην τελευταία Λέξη (τεύχος 195) για τον μακαριστό Λάκη, τον πωλητή εκλεκτών πορτοκαλιών στη λαϊκή της Σπευσίππου. Αν εξαιρέσουμε τον τίτλο που έδωσε ο ακαδημαϊκός του χρωστήρος («Πάλι για τους ταπεινούς»), είναι ένα κείμενο που θα ταίριαζε κάλλιστα στο HomeFood. Καλύτερο ή χειρότερο από τις νεκρές φύσεις που εκθέτει ο Τέτσης αυτή την εποχή στις «Νέες Μορφές», θα σας γελάσω. Εξαρτάται τι ζητά κανείς από την τέχνη του –και από τα φρούτα του.
Τώρα, εκτός από τον Λάκη, εξέλιπαν και τα πορτοκάλια. Απλώς του χρόνου τα πορτοκάλια θα επιστρέψουν, ο Λάκης όχι.
Στις λαϊκές και στη Βαρβάκειο έχω τύχει στην αλλαγή των γενεών, είτε λόγω κοπώσεως είτε ένεκα θανάτου. Μου έχει κάνει πάντως εντύπωση η απροθυμία των λαϊκών (διόλου ταπεινών, δάσκαλε) ανθρώπων να αποδεχτούν το μοιραίο. Ένας φίλος στην ψαραγορά έκανε σχεδόν ένα χρόνο να μου πει ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει –όποτε τον ερώταγα τι κάνει ο πατέρας του, μου έλεγε κάτι αοριστίες για αδιαθεσία ή για ξεκούραση. Παρομοίως μια φίλη στη λαϊκή, για τον δικό της πατέρα, που κράταγε τον πάγκο.
Από την άλλη, μου έχει τύχει να γυρνάω σε ξένη λαϊκή για να πληροφορώ τους εκλεκτούς πωλητές ότι ο επίσης εκλεκτός μουστερής που ήταν φίλος μου και εψώνιζε από αυτούς απέθανε και να μην τον περιμένουν πια.
