Πήγα σήμερα στη λαϊκή και, εκτός από τις αποδείξεις, πήρα και ρόδια (επιτέλους κόκκινα, γιατί της προηγούμενης εβδομάδας ήταν αλμπίνο) και καλαμπόκια, ενώ χτες πήρα καρύδια νωπά και κάστανα. Όλα αυτά με μπουφάν, καθότι μπήκε το φθινόπωρο. Μήλα, αχλάδια και φυρίκια βγήκανε καιρό τώρα, τα φυστίκια μου τα έφαγα όλα, το ακέρωτο αυγοτάραχο επίσης, μόνο η μουσταλευριά λείπει για να κλείσει ο κύκλος και να ανάψω το καλοριφέρ για να υποδεχτώ τον χειμώνα.
Aπό την άλλη, πρέπει να αποτίσω φόρο τιμής στην ανώνυμη υπνοβάτρια που συνάντησα σήμερα το μεσημέρι στη γωνία Σταδίου και Λαδά. Σε πείσμα του ημερολογίου και του καιρού, είχε βγει στη δροσιά, τη συννεφιά και το ψιλόβροχο μόνο με νυχτικό, πέδιλο, τσαντικό και τεράστια γυαλιά ηλίου, προφανώς επειδή στην καρδιά της είναι πάντα καλοκαίρι. Α, και κινητό. Απευθύνω συναγωνιστικό χαιρετισμό: ζω κι εγώ το μύθο μου.
Από χθες είναι νόμιμες και οι τράτες. Πέρασα από τη Βαρβάκειο, ήταν γεμάτη, αλλά ελάχιστα τα κανονικά ψάρια. Πήρα μελανούρια μεσαίου μεγέθους για πάστωμα. Ο Κώστας μου είπε με μια ανησυχία στη φωνή «Βγήκανε χτες οι τράτες και δεν φέρανε τίποτα». Αυτό τώρα είναι καλό ή κακό; Σημαίνει ότι τα ψάρια πονηρέψανε και δεν πιάνονται ή ότι δεν απόμεινε πια τίποτε για να ψαρευτεί; Μπορεί και οι ψαράδες να ξεχάσανε την τέχνη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και να πρέπει να παίξουνε πρώτα μερικά φιλικά με αδύναμες ομάδες...
