Είδαμε και πάθαμε να τη συνεφέρουμε την περασμένη εβδομάδα. Στα πατώματα είχε πέσει και κοπανιόταν που «θα μου τις φάνε οι τράπεζες όλες τις οικονομίες που είχα στην μπάντα για τα γεράματά μου! Στην ψάθα θα πεθάνω! Χαρτομάντιλα στις γωνίες θα πουλάω για ένα ξεροκόμματο! Τζάμια στα φανάρια θα καθαρίζω!». Μάταια παλεύαμε να την ηρεμήσουμε. Η θεία Ιουλία αρνιόταν να μας ακούσει. Και εμένα, που προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι η οικονομική κρίση ήταν απίθανο να πλήξει και το δικό της, ευτελές, κομπόδεμα. Και την εξαδέλφη μου, που επέμενε: «Μα το είπε και ο Πρωθυπουργός, οι δικές μας καταθέσεις είναι απολύτως εγγυημένες». «Για να το λέει αυτός ειδικά ο Πρωθυπουργός, σημαίνει ότι κινδυνεύουν περισσότερο από τις καταθέσεις κάθε άλλου Ευρωπαίου» απαντούσε η θεία και έπεφτε κάτω να πεθάνει. ΄Ωσπου βγήκε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, πήρε το πράμα πάνω του και ηρέμησαν και οι δανειολήπτες και η θεία. «Εγώ πάντα τους εκτιμούσα τους Εγγλέζους, από την εποχή της Ιμογένης, που ό,τι έβαζε στο μυαλό της το κατάφερνε». «Η Ιμογένη, θεία μου, ήταν μια γκαφατζού ολκής, άσε που δεν καταγόταν από την Αγγλία αλλά από τη Σκωτία». «Μη με μπλέκεις... Το ίδιο νησί δεν είναι; ΄Ασε που γκαφατζού-ξεγκαφατζού πάντα κατάφερνε να λάμψει η αλήθεια. Μακάρι να είχαμε μια τέτοια στη Βουλή. Και τα Βατοπαίδια θα είχαν ξεκαθαρίσει και όλα!». Είναι ενήμερη για τα πάντα, έχει όμως έναν δικό της τρόπο να τα καταλαβαίνει, όπως έχει έναν εντελώς δικό της τρόπο να λύνει (;) τα όποια προβλήματα προκύπτουν – όχι η Ιμογένη (η ηρωίδα του Εσμπραγιά, για όσους δεν είναι της γενιάς μου ώστε να τη γνωρίζουν), η θεία Ιουλία.
΄Ετσι, με τον δικό της τρόπο, όταν πείστηκε ότι το κραχ δεν θα άγγιζε τις επτά χιλιάδες εκατόν σαράντα τέσσερα ευρώ που είχε στην τράπεζα, επιχείρησε να αβγατίσει τις οικονομίες της, γιατί «εδώ που τα λέμε, επτά χιλιάδες εκατόν σαράντα τέσσερα ευρώ, όπως έχουν ακριβύνει τα πάντα, δεν φτάνουν για μια αξιοπρεπή κηδεία και δεν θέλω να σας επιβαρύνω όταν θα φτάσει η ώρα». «Κουνήσου από τη θέση σου, θεία, τι λόγια είναι αυτά;». «Μωρέ, εγώ κουνιέμαι, αλλά, όταν κάποια στιγμή σταματήσω διά παντός να κουνιέμαι, θέλω να τα έχω αφήσει πίσω μου όλα τακτοποιημένα». Αποφάσισε λοιπόν να την υπερδιπλασιάσει την περιουσία της, ώστε και λαμπρό να είναι το κατευόδιό της («αν γίνεται, και τη Μαντόνα θέλω να μου φέρετε!») και «να σας αφήσω κάτι να με θυμάστε». Και όταν της μπει κάτι στο κεφάλι... ΄Αρχισε να ενημερώνεται καθημερινά από τις εφημερίδες για την πορεία μετοχών, ομολόγων και άλλων τέτοιων μυστηριωδών όρων τους οποίους δεν καταλαβαίνω και ούτε θέλω. «Μπα, δεν είναι περίοδος για να ασχολείσαι με τέτοια πράγματα, ο κίνδυνος του κραχ δεν έχει περάσει», αποφάνθηκε ένα βράδυ και μονολόγησε (σε πιο χαμηλό τόνο, σαν να μην ήθελε να την ακούσουμε), «τελικά νομίζω ότι θα κάνω αυτό που λέει η Ντορίνα». «Τι λέει η Ντορίνα;» ρώτησε η εξαδέλφη μου η οποία κατάλαβε ότι κάτι περίεργο ετοίμαζε η μανούλα της. «Τίποτε, τίποτε που να σε αφορά», της ήρθε η πληρωμένη απάντηση, «εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μου δείξεις πώς μπαίνουν στο Internet». «Γιατί;». «Γιατί έτσι! Και αν δεν θέλεις, θα μου δείξει η Ντορίνα που ξέρει!».
Της έδειξε και η εξαδέλφη μου και η Ντορίνα (έχετε ξαναδεί καθαρίστρια-χάκερ; – στο σπίτι μας δουλεύει!) και εγώ. Μας γάνιαξε ώσπου να το μάθει, με το που πήρε το κολάι όμως (τρεις ημέρες εντατικών μαθημάτων χρειάστηκε για να καταφέρει να ανοίγει το laptop και να μπαίνει στον Mozilla), χάθηκε στο Διαδίκτυο. Μερόνυχτα κλεισμένη στο γραφείο σέρφαρε προς άγνωστη κατεύθυνση και έβγαινε μόνο όταν ήθελε να μας φορτώσει δουλειά: «Παιδί μου, πήγαινε στην τάδε τράπεζα, βγάλε δύο χιλιάδες και πήγαινέ τες στη δείνα τράπεζα» ή «αγόρι μου, πάρε... τόσα και πήγαινε να τα κάνεις λίρες». Ποιος την κατευθύνει; Ποιος τη συμβουλεύει να κάνει αυτά τα πράγματα, διότι μόνη της αποκλείεται να τα σκέφτεται, αναρωτιόμασταν με την εξαδέλφη μου. Και ένα βράδυ που η θεία είχε πάρει ενισχυμένη δόση Lexotanil επειδή είχε ταχυκαρδία και μπέρδευε πάλι το σήμερα με το χθες, στέλνοντάς μας «στου κυρίου Ασημάκη να μου αγοράσετε εκατό δράμια φακές και μία θρεψίνη», μπήκαμε στο κομπιούτερ, είδαμε το ιστορικό των τελευταίων περιηγήσεων στο Internet και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας!
Ο μυστικός σύμβουλος της θείας δεν ήταν ένα site ειδικευμένο στα οικονομικά, ούτε κάποιος οικονομολόγος που είχε γνωρίσει σε κάποιο chat. ΄Ηταν το www. kafetzou.gr. Ναι, ένα site που λέει τον καφέ! «Εσείς μπορείτε με την ησυχία σας, στον χώρο που επιθυμείτε, να απολαύσετε έναν ελληνικό καφέ» διαβάσαμε. «Γυρίστε το φλιτζάνι και αφήστε το μερικά λεπτά. Φωτογραφίστε το και στείλτε μου 1-3 καλές φωτό (παρακαλώ, δείτε φωτογραφίες με πραγματικά φλιτζάνια από φίλες μας στην πρώτη σελίδα προτού φωτογραφίσετε το φλιτζάνι σας). Θα διαβάσω το φλιτζάνι και θα σας απαντήσω στη διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας. Η υπηρεσία είναι απόλυτα εχέμυθη. Δεν γνωρίζουμε για εσάς τίποτε άλλο παρά μια ηλεκτρονική διεύθυνση, η οποία θα μπορούσε να είναι ανώνυμη, π.χ. maroula@gmail. com». «Ναι, αλλά πώς σκανάρει τους καφέδες της αφού δεν έχουμε σκάνερ;» απόρησα. «Ντορίναααααα!» φώναξε η εξαδέλφη μου και η ένοχη έκανε την εμφάνισή της. Ναι, εκείνη φωτογράφιζε τα αποπίματα. Ναι, εκείνη τύπωνε τις φωτογραφίες και τις περνούσε σε δισκέτα στο φωτογραφείο της γειτονιάς της. Ναι, και εκείνη συμβουλευόταν την καφετζού για τις υποθέσεις της. «Που και εκείνη να μη μου το έλεγε, εγώ θα το έβρισκα» αντέδρασε η θεία όταν το πρωί της επομένης άκουσε την κατσάδα της. «Μα δεν ντρέπεσαι να πιστεύεις τέτοια πράγματα;». «Γιατί να ντρέπομαι; Από αρχαιοτάτων το έλεγαν το φλιτζάνι». Από αρχαιοτάτων ναι, αλλά και από Internet;
Εννοείται ότι απαγορεύτηκε η είσοδος της θείας Ιουλίας και στην «kafetzou» και σε κάθε άλλο παρόμοιο site. ΄Οπως εννοείται ότι εκείνη συνεχίζει να κάνει του κεφαλιού της και να επενδύει (;) όπου της υποδεικνύει η προσωπική της μάντισσα. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να ελέγξω αν αποδίδει το κόλπο. Χθες, πάντως, όταν εν μέσω κραχ υπέστην το δικό μου μίνι κραχ, με την άφιξη ενός εκκαθαριστικού της εφορίας απελπιστικά φουσκωμένου, το οποίο πρέπει να έχω καταβάλει ως το τέλος του μήνα, η θεία ένιωσε ότι έπαιρνε την εκδίκησή της. «Δεν τα πιστεύεις, ε; Για δες τι μου έγραψε η καφετζού για εσένα: ΄Οτι θα έχεις απρόσμενα έξοδα τα οποία θα σε αγχώσουν» μου είπε κουνώντας μπροστά στα μούτρα μου ένα χαρτί με προβλέψεις για την αφεντιά μου. «Θεία, εννοείς ότι σκανάρεις και τον δικό μου καφέ;». «Και τον δικό σου και της κόρης μου!». Τι ντροπή! (Μόνο η σκυλίτσα μας δεν είχε απασχολήσει τις καφετζούδες του Διαδικτύου. Επειδή δεν πίνει καφέ, υποθέτω).
