Σύζυγοι...
Για άλλο θέμα είχα σκοπό να γράψω σήμερα μια και το είχα προαναγγείλει την προηγούμενη βδομάδα και τελικά άλλο γράφω.
Από τη μια έμαθα ότι έφυγε για πάντα από κοντά μας η Τζέλλα, πλήρης ημερών και γύρω στα 98 της χρόνια, που έκανε καριέρα πριν τον πόλεμο σαν τραγουδίστρια στους 78αρηδες δίσκους της εποχής με το όνομα «Τζέλλα Βανάκου» και από τον πόλεμο και μετά, μέχρι σήμερα ταυτίστηκε για πάντα με τον μεγάλο της έρωτα και σύζυγό της που ήταν ο Φιλοποίμην της «Φίνος φιλμ». Τον γνώρισε, τον ερωτεύτηκε και μετά από πολλά τον παντρεύτηκε και έμεινε δίπλα του πιστή σκιά του φροντίζοντας να έχει αυτό που λέμε ένα ευχάριστο και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, μια και επαγγελματικά ο Φίνος ζούσε πάντα μέσα σε φουρτούνες οικονομικές και άλλες. Δεν έκαναν παιδιά, ήθελαν να υιοθετήσουν τη Ζωή Λάσκαρη τα χρόνια του ‘60 αλλά η ίδια η Ζωή αρνήθηκε, ενώ ακόμα πιο πριν ήθελαν να υιοθετήσουν τον πετυχημένο διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Καβουκίδη. Η Τζέλλα Φίνου μετά τον χαμό του Φίνου τον Ιανουάριο του 1977, προσπάθησε και κατάφερε να διασώσει την εταιρία που την απειλούσαν θεοί, δαίμονες, εφορίες και τράπεζες. Τα κατάφερε, όπως κατάφερε να δει και την αποκατάσταση των ταινιών και της μνήμης του συζύγου της. Πριν 75 χρόνια το 1935, όλη η Ελλάδα γλεντούσε με την Τζέλλα με το τραγουδάκι «Βαγγελίτσα την ελίτσα σου»…
Το περασμένο Σάββατο 28 Αυγούστου η Τζέλλα πήγε να βρει ξανά επιτέλους τον Φιλοποίμενα…
Η Στέλλα λάτρευε τον Ηλία της. Αν είχε τύχει να τους γνωρίσεις και τους έβλεπες μαζί, σου προκαλούσε συγκίνηση ο τρόπος που την κοιτούσε, ο τρόπος που της φερόταν. Τον αγαπούσε, τον λάτρευε ήταν δίπλα του στις δύσκολες και στις όμορφες στιγμές. Τον φρόντιζε όταν είχε προβλήματα υγείας, προσπαθούσε να του κάνει δίαιτα και χαιρόταν πιο πολύ από αυτόν στις επιτυχίες του. Αλλά η Στέλλα έφυγε εχθές Τρίτη 21 Αυγούστου και ο Ηλίας έμεινε μόνος του και δεν έχει σημασία που ο Ηλίας είναι ο Ηλίας Μαμαλάκης, ο άνθρωπος που αγαπήσαμε μέσα από την αγάπη του για το φαγητό, σημασία έχει πως είναι δύσκολο να πεις καλό ταξίδι σε κάποια που γνώρισες έστω και λίγο αλλά αισθάνθηκες τόσο ωραία μαζί της…
Λένε πως «ο παντρεμένος ζει σαν σκύλος και πεθαίνει σαν άνθρωπος» ενώ «ο ανύπαντρος ζει σαν άνθρωπος και πεθαίνει σαν σκύλος» -ο Μανόλης τα λέει κάτι τέτοια…- Και δεν ξέρω τι είναι αλήθεια σε αυτό, απλώς ξέρω πως ο καθένας κρίνεται και από τον σύντροφο που έχει επιλέξει.
