Ένα Όσκαρ έφυγε για μια υποψηφιότητα και ένα Όσκαρ εμφανίζεται στον ορίζοντα…
Την περασμένη Παρασκευή 21 Ιανουαρίου, μας αποχαιρέτησε για πάντα μια από τις πολύ μεγάλες στον χώρο της ενδυματολογίας, το σινεμά και το θέατρο, η πάνω απ’ όλα ελληνίδα, Θεώνη Βαχλιώτη-Ολντριτζ, από την μεγάλη οικογένεια των Βαχλιώτιδων και σύζυγος του αμερικάνου ηθοποιού Τομ Ολντριτζ.
Ένα Όσκαρ κουστουμιών το 1974 για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι», τρία Τόνοι το Όσκαρ του θεάτρου στην Αμερική για τα κουστούμια στην «Annie» το 1977, στο «Barnum» το 1980 και στο «Κλουβί με τις τρελές» το 1984, συν ατελείωτα βραβεία που την επέβαλαν μια από τις ανανεώτριες στο κοστούμι, ειδικά στο μιούζικαλ, στο αμερικάνικο θέατρο, αν και δούλεψε και στο μπαλέτο πολύ, στο Σαίξπηρ στα κλασικά έργα και στην πρόζα γενικά, αλλά στο μιούζικαλ έβαλε μια μεγάλη υπογραφή.
Η Θεώνη Βαχλιώτη-Ολντριτζ που έφυγε στα 88, δεν δέχτηκε ποτέ να πάρει αμερικάνικο διαβατήριο, είχε πάντα το ελληνικό της διαβατήριο και μιλούσε άψογα τα ελληνικά χωρίς ίχνος «προφοράς» της κατηγορίας «πως λέτε εσείς εδώ γιατί ξεχνάω πως το λέμε εμείς εκεί». Σαν τη «Θεια από το Σικάγο» με τη Γεωργία Βασιλειάδου ή σαν κάποιους που πάνε ένα μήνα στην Αμερική και μετά δηλώνουν ότι κάνουν καριέρα στο εξωτερικό!!!... είναι το λιγότερο «ζαλιστικό» να διαβάζεις και τη βιογραφία αυτής της γυναίκας, η οποία καταγόμενη από καλή οικογένεια με ρίζες που φτάνουν μέχρι οπλαρχηγούς του ΄21, έφτασε πριν πολλές δεκαετίες στην Αμερική, με όπλα το ταλέντο και την αισιοδοξία της, καθώς και την όρεξη για πολύ δουλειά, για να φτάσει η ώρα που έφυγε χθες, Τρίτη 25 Ιανουαρίου 19.00 το βράδυ ώρα Ν.Υόρκης -δηλαδή 2.00 ξημερώματα Τετάρτης, ώρα Ελλάδος- να χαμηλώσουν όλα τα φώτα στο Μπρόντγουεϊ για ένα λεπτό. Ή ήρθε ή δεν ήρθε…
Η πρώτη ξαδέρφη της Θεώνης Βαχλιώτη-Ολντριτζ, η Ντένη Βαχλιώτη, επίσης ενδυματολόγος και δυο φορές υποψήφια για Όσκαρ το 1960 για το «Ποτέ την Κυριακή» και το 1962 για τη «Φαίδρα». Το τι βλακείες έχω ακούσει και μου΄χουν πει ότι έχουν διαβάσει στο ίντερνετ κυρίως από κάθε αμόρφωτο που μπαίνει και γράφει το μακρύ του και το κοντό του, βάζοντας τις ταινίες και τις υποψηφιότητες της Ντένης στα βιογραφικά της Θεώνης και το ανάποδο. Δεν είναι να το εμπιστεύεσαι το ίντερνετ και πολύ, καλό είναι να διασταυρώνεις τα στοιχεία σου…
Από την άλλη ο κύριος Γιώργος Λάνθιμος, σκηνοθέτης της ταινίας «Κυνόδοντας», στη χθεσινή παρουσίαση των φετινών υποψηφιοτήτων για τα Όσκαρ, βρέθηκε στην πεντάδα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας!!! Δεν έχω γράψει καλή κριτική για την ταινία, δεν μου άρεσε καθόλου, δεν νομίζω ότι πάει μπροστά το ελληνικό σινεμά, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας, χαίρομαι πραγματικά γι΄ αυτή την υποψηφιότητα και μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να καταφέρει τελικά να πάρει το βραβείο Όσκαρ, αν και μόνο που μπήκε στην πεντάδα είναι ήδη πάρα πολύ, αλλά…. και εις ανώτερα!!! Για την ιστορία θα αναφέρουμε πως είναι η πέμπτη υποψηφιότητα της Ελλάδας ξενόγλωσσης ταινίας-οι προηγούμενες τέσσερις ήταν, η «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη το 1962, τα «Κόκκινα φανάρια» το 1963 και το «Χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1965 και τα δυο του Βασίλη Γεωργιάδη και «Ιφιγένεια» του Κακογιάννη επίσης, το 1976…
Ο κόσμος πάει κι έρχεται, ακόμα και στα Όσκαρ κάποιοι φεύγουν, κάποιοι έρχονται, ο κόσμος προχωράει και προχωράει και προχωράει… κάθε καληνύχτα την περιμένει στη γωνία μια καλημέρα…
