Γιατί θ’ αλλάξω κουλουρά
30.10.2008 - 3:28:29 PM
Επί σειράν ετών έπαιρνα κουλούρια από κουλουροπώλη σε κεντρική πλατεία της Αθήνας. Με βόλευε γιατί ήταν πλησίον της Βαρβακείου, και φεύγοντας από την αγορά έπαιρνα και το κουλούρι μου, επίσης γιατί ήταν κοντά στο γραφείο, και έπαιρνα το προάριστον. Είχε δε εξαιρετικά κουλούρια, αν και κομμάτι ακριβά.
Με τον καιρό και την τριβή είχα γνωριστεί με τον κουλουροπώλη, που λεγόταν Γιάννης, ήταν από την Ήπειρο και έφερνε και κομμάτια φρέσκο τυρί κίτρινο. Είχε δοκιμάσει να δουλέψει και μερικά Σάββατα, αλλά η πιάτσα δεν τον στήριξε.
'Ωσπου μια μέρα ο Γιάννης εξαφανίστηκε. Στη θέση του ένας νέος --ή πάντως νεαρότερος-- με Rayban μαϊμού και σορτσάκι, σα να έβγαινε από όψιμη ταινία του Δαλιανίδη.'Οποτε έπαιρνα κουλούρι (και συνέχισα να παίρνω συχνά, παρά το γεγονός ότι έφερνε πια τυράκια τυποποιημένα) κοίταζα γύρω μου μήπως ξεπροβάλει η Καίτη Φίνου, η Λίζα Μαλανδρέτου, η Έφη Πίκουλα ή ο Σταμάτης Γαρδέλης.
Γαρδέλης μεν δεν εφάνη, αλλά μια μέρα εξαφανίστηκε ο κουλουράς. Στη θέση του, ο πάγκος διπλομανταλωμένος. Περάσανε οι καθημερινές, περάσανε οι αργίες, εγώ βολευόμουν με παρακείμενες τυρόπιτες, ώσπου σήμερα έσκασε μύτη ο νέος. Τι έγινε, χάθηκες τόσες μέρες, του λέω. Είσαι καλά; Ναι, ναι, καλά είμαι, απήντησε. Είχα πάει στην Τουρκία για να δω τον Ολυμπιακό.
Χαιρετίσματα στον Τάσο Μητρόπουλο...
