Διανύουμε ένα δύσκολο καλοκαίρι. Σαν να τράβηξε κάποιος το χαλί απ’τα πόδια μας για να βρεθούμε κοινωνία και άτομα σε αστάθεια. Κανένας δεν είναι σε θέση – βάση δεδομένων, να κάνει έγκυρη πρόβλεψη. Αναρωτιέμαι πόσο βάθος χρόνου θα έχει η κατάσταση αυτή. Στρογγυλές κουβέντες, ήξεις – αφήξεις και δεν συμμαζεύεται.

 

Όλα αυτά τα πρωτόγνωρα που υποχρεωθήκαμε να βιώνουμε, μας εμποδίζουν να ατενίσουμε, να θαυμάσουμε, να γευτούμε τις απλές χαρές που μας παρέχει απλόχερα η φύση σε τούτο τον ευλογημένο τόπο.

 

Πόσοι από εμάς πρόλαβαν φέτος να χαρούν τα ανοιξιάτικα αγριολούλουδα στις ακρογιαλιές, τα χρώματα και αρώματα πάνω στους λόφους. Πολύτιμες, μικρές πινελιές της καθημερινότητάς μας.

 

Πόσοι από εμάς παρατήρησαν φέτος τα χελιδόνια που ξανάρθαν και τα καλωσόρισαν όταν ξανάστηναν καινούργιες φωλιές, εκεί που βρίσκονταν οι προηγούμενες που τις παρέσυραν οι άνεμοι του χειμώνα. Πόσοι από εμάς βρήκαν τον χρόνο να παρακολουθούν στη χελιδονοφωλιά τα νεογνά με ανοιχτό το στόμα περιμένοντας τροφή και τον αγώνα των γονιών από το χάραμα ως τη δύση του ήλιου να τα ταΐσουν ώσπου να μεγαλώσουν και απογαλακτιστούν το καλοκαίρι για να είναι ικανά να ταξιδέψουν το φθινόπωρο. Μάθημα ζωής από τα ταξιδιάρικα πουλιά που μας θυμίζουν πόση στοργή και φροντίδα χρειάζονται τα παιδιά ώσπου να μεγαλώσουν.

 

Πόσοι από εμάς διώχνουν τις αρνητικές σκέψεις που ταλανίζουν το μυαλό αγναντεύοντας στην ακρογιαλιά το γαλάζιο της θάλασσας, τ’ άσπρα, μπλε, κόκκινα καράβια… και τις ξάστερες αυγουστιάτικες νύχτες μετρώντας τ’άστρα χάνονται στην απεραντοσύνη τ’ουρανού.

 

Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές μικρές στιγμές ευτυχίας, μες στον καθημερινό ορυμαγδό που δικαιούμαστε να γευτούμε, αρκεί να αφεθούμε να τα δούμε… 

 

Ρόκα με χταπόδι

1 ματσάκι ρόκα

 

Πλένουμε τη ρόκα, την αφήνουμε να στραγγίξει. Βράζουμε το χταπόδι, το κόβουμε μπουκίτσες. Κόβουμε τη ρόκα με το χέρι και τη ρίχνουμε στη σαλατιέρα. Προσθέτουμε το χταπόδι, τις πιπεριές, τις ελιές, τον άνηθο. Σε ένα μπολάκι χτυπάμε λαδόξυδο, αλάτι και σκόρδο και περιχύνουμε τη σαλάτα, την ανακατεύουμε. Γαρνίρουμε με φέτες ντομάτας και σερβίρουμε. 

Μυδοπίλαφο με λαχανικά

200 γμ. καθαρισμένα μύδια

 

Καθαρίζουμε και πλένουμε τα κολοκύθια, τα κόβουμε κατά μήκος σε μακρόστενες φέτες πάχους 0,50 εκ. και με ένα πινέλο τα λαδώνουμε. Τα ψήνουμε στο φούρνο. Ροδίζουμε σε 2 κουταλιές ελαιόλαδο τα μύδια με τα μανιτάρια. Πλένουμε το ρύζι και το κρατάμε 2 – 3 λεπτά κάτω από καυτό νερό. Βράζουμε 4 ποτήρια νερό με 1 ποτηράκι του κρασιού ελαιόλαδο, προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, τα μύδια και τα μανιτάρια, κατεβάζουμε στο 1 τη φωτιά μας, ρίχνουμε το ρύζι και αφήνουμε να ψηθεί 10’. Σηκώνουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Παίρνουμε μια φόρμα του κέικ, κλείνουμε με τις ψημένες φέτες κολοκυθιού, τριγύρω, όλο τον τοίχο της φόρμας αφήνοντας τις άκρες του (περίπου 4 – 5εκ.) να πέφτουν έξω από τη φόρμα. Σκεπάζουμε και τον πάτο της φόρμας με φέτες κολοκυθιού. Αδειάζουμε μέσα το ψημένο ρύζι, σκεπάζουμε από πάνω με τις άκρες που προεξέχουν. Σε προθερμασμένο φούρνο αφήνουμε να κοκκινίσει ώσπου να κάνει κρούστα, περίπου 15’, το ρύζι μας. Γυρίζουμε τη φόρμα σε πιατέλα και σερβίρουμε το φαγητό χλιαρό.