Θέλω να υπερασπιστώ τον Μελ Γκίμπσον. Όχι επειδή τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, απλώς με εκνευρίζει αυτό που έγινε: Η διαρροή των ηχητικών ντοκουμέντων όπου βρίζει την πρώην σύντροφό του. Τσακώθηκε με την (εκ Ρωσίας) Οξάνα του και: α) γέμισαν οι σελίδες του Τύπου (κίτρινου και μη) με λιβελογραφήματα σχετικά με το πόσο αγροίκος είναι, β) βαρεθήκαμε να ακούμε, σε Internet και τηλεόραση, την αγριοφωνάρα του να αποκαλεί την αντροχωρίστρα – τον απέσπασε από την αγκαλιά τής επί περίπου 30 χρόνια συζύγου του – «ξαναμμένη γουρούνα» και να απειλεί.
Εξεπλάγην με τη γενική έκπληξη μπροστά στο στόμα-οχετό του σταρ, μπροστά στην έφεσή του στη βία. Τα γνώριζα τα χαμπέρια του: Παλαιότερα, σε ημιάγρια κατάσταση, είχε χρησιμοποιήσει ακατονόμαστους χαρακτηρισμούς για έγχρωμους, μειονότητες κτλ. Η τραχύτητα του χαρακτήρα του γνωστή και πολυσυζητημένη. Κοντολογίς, όποιος νόμιζε ότι ο ήρεμος (;) Μελ ήταν ο ιδανικός γαμπρός για τη γλυκύτατη (;) Οξάνα μάλλον πρέπει να κοιταχτεί.
Ας αφήσουμε όμως το αρσενικό το βάρβαρο και ας περάσουμε στο αδύναμο θηλυκό – την αντροχωρίστρα. Για την ακρίβεια, στην τεχνική με το κασετοφωνάκι που εφάρμοσε η ξυλοφορτωμένη, η οποία μου φαίνεται εξαιρετικά ύποπτη. Εσείς, όταν αρχίσετε να καβγαδίζετε με τον/τη σύντροφό σας, το πρώτο πράγμα που κάνετε είναι να πατάτε το rec; Έχετε πάντα στην τσέπη σας κενές κασέτες για να είστε ετοιμοπόλεμοι σε περίπτωση αιφνιδιαστικής ξανάστροφης;
Να υποθέσω – για να μη χαρακτηριστώ με τη μία αντιοξανικός και μισογύνης – ότι ήταν μια λύση ανάγκης: Το καταπιεσμένο θηλυκό, αφού λούστηκε μια πρώτη δόση… ακατέργαστης αρρενωπότητας του λεβέντη Μελ, αποφάσισε ότι χρειάζεται στοιχεία για να κινηθεί δικαστικώς εναντίον του. Γιατί όμως τα στοιχεία πρώτα έφτασαν στα ΜΜΕ και μετά στα δικηγορικά γραφεία; Ιδού γιατί παραμένω καχύποπτος απέναντι σε τέτοιου είδους διαρροές: Επειδή θεωρώ ότι μπορεί να κρύβουν πολλά. Μπορεί και να μην κρύβουν τίποτε. Να είναι εμφανώς (και ευθαρσώς) δημόσιες σχέσεις.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί παντρεύονται, αφού σύντομα θα χωρίσουν» σχολίαζε τις προάλλες η (σοφή) θεία Ιουλία, παρακολουθώντας το ρεπορτάζ για τον μυστικό γάμο της ποντικομικρούλας Πενέλοπε Κρουζ και του Χαβιέρ Μπαρδέμ – που μόνο μυστικός δεν ήταν... Και εγώ δεν καταλαβαίνω αυτούς τους γάμους του Χόλιγουντ, που μοιάζουν με ταινίες. Πότε προφταίνουν να ερωτεύονται και να ξεερωτεύονται; Να περνάνε από την απόλυτη αφοσίωση στην απόλυτη αντιπάθεια; Δεν προφταίνουμε να ζηλέψουμε την (υπερπολυτελή) αγάπη τους και σπαράζει η καρδιά μας (λέμε τώρα...) μπροστά στις φωτογραφίες με τα μαυρισμένα μάτια και τα σπασμένα δόντια. Στις οποίες ζουμάρουμε ανηλεώς: Ο αγαπημένος μας σταρ για άλλη μία φορά μάς ψυχαγωγεί. Τσαλακώνοντας μπροστά στα μάτια μας την ατσαλάκωτη μέχρι πρότινος εικόνα του. Κουρελιάζοντας τα υπολείμματα της αξιοπρέπειάς του. Το αυτό δεν συμβαίνει και στην περίπτωση Μελ - Οξάνα;
Όποιος και αν έχει δίκιο, αυτή τη στιγμή το μόνο που καταφέρνουν και οι δύο είναι να γίνονται γελοίοι. Γελοίο και όλο το Χόλιγουντ που γύρισε την πλάτη στον βίαιο Μελ. Το υποκριτικό Χόλιγουντ, της διαφθοράς, των βρώμικων παιχνιδιών κτλ., που σοκαρίστηκε όταν άλλο ένα παιδί του, άλλο ένα δημιούργημά του παρεκτράπη δίνοντας μερικές μπούφλες στη συνέταιρό του στη σόουμπιζ – γιατί αυτά δεν είναι γάμοι, είναι συνεταιρισμοί, κοινοπραξίες που αποσκοπούν σε ακόμη μεγαλύτερη δόξα, ακόμη περισσότερο χρήμα. Ο made in USA νεοσυντηρητισμός ως βιτρίνα, πίσω από την οποία κρύβονται η βία, η εκμετάλλευση, η μαστούρα και το αλκοολίκι, οι ναζιστικές συχνά ιδεολογίες και συμπεριφορές. Εμετική κατάσταση.
Δεδομένων αυτών των εμετικών καταστάσεων θέλω να υπερασπιστώ, επαναλαμβάνω, τον Μελ Γκίμπσον. Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι συνεπής με την εικόνα του αμερικανού βλάχου που έκανε περισσότερα από όσα ονειρεύτηκε, και τώρα με τον παρά του και με την κυρά του! Παραμένοντας βλάχος, άντρας που το κέφι του θα κάνει. Ανοιχτό βιβλίο ο τύπος. Όσο για την καταχερισμένη Οξάνα, κερδισμένη βγαίνει, αφού με μερικές σφαλιάρες έγινε πιο γνωστή απ' ό,τι δικαιολογεί το ταλέντο της. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκύβει το κεφάλι και να τις τρώει αδιαμαρτύρητα, σημαίνει όμως ότι μπήκε σε ένα παιχνίδι τους όρους του οποίου γνώριζε – δεν πείθει ως αθώα και άβγαλτη παρθένος που νόμιζε ότι θα ζούσε τον έρωτα της ζωής της και αντ' αυτού ζει την κόλαση. Δικός της/τους λοιπόν ο επικοινωνιακός παράδεισος, δική της/τους και η προσωπική της/τους κόλαση. Ούτως ή άλλως, αμφότεροι σε λίγο θα ξεχάσουν τα βάσανά τους σε άλλες αγκαλιές, απολαμβάνοντας νέα χάδια – και στη συνέχεια νέες σφαλιάρες και κλωτσιές. Όσο για το κασετοφωνάκι τους, θα είναι πάντα ανοιχτό για να καταγράφει την ηδονή και την οδύνη, την τρυφερότητα και το μίσος. Το έχουμε δει χιλιάδες φορές το ίδιο επεισόδιο. Τι βαρετό που είναι πλέον!
ΥΓ. Δεν μπορώ να λυπηθώ καμία Οξάνα πολυτελείας, τη στιγμή που εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο υφίστανται καθημερινά συζυγική βία χωρίς να μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από πουθενά.
ΥΓ2. Εν μέσω οικονομικής κρίσης ο γάμος της Τσέλσι Κλίντον στοιχίζει εκατομμύρια δολάρια. Τις θέλουν οικογενειακώς τις σφαλιάρες τους και οι Κλίντον, όχι; Εγώ αναλαμβάνω ευχαρίστως τη μαμά Χίλαρι!
