Το σημερινό άρθρο θα είναι οπτικοακουστικό. Οι έχοντες σύνδεση στο Internet μπορείτε να πατήσετε τη διεύθυνση
www.youtube.com/watch?v=GOeBZ26ryv4 (με ή χωρίς <<Lexotanil>>, αναλόγως τις αντοχές σας) και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα αφτιά τι είναι αυτό που σήμερα με έχει ταράξει τόσο ώστε να νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας - για να πάρετε το μερίδιό σας στον εκνευρισμό. Οι μη έχοντες σχέση με laptop, iPad και άλλα τέτοια μαραφέτια της τεχνολογίας, παρακαλέστε τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας, τα ανίψια σας κτλ. να σας δείξουν για λίγο στο δικό τους μαραφέτι το εν λόγω στιγμιότυπο. Γιατί όσο καλά και αν καταφέρω να σας το περιγράψω, αν δεν το δείτε θα χάσετε μεγάλο μέρος της απόλαυσης.
Φεστιβάλ τραγουδιού Σαν Ρέμο 2011: Στη σκηνή ο Αλ Μπάνο (<<Τα παπάκια στη σειρά, πώς χορεύουνε τρελά, μες στης λίμνης τα νερά, κουά, κουά, κουά, κουά...>>), η υψίφωνος Δήμητρα Θεοδοσίου (η οποία σταδιοδρομεί εδώ και χρόνια στα μεγάλα θέατρα της Ιταλίας) και ο Πλούταρχος. Ναι, ο Νεοέλλην Πλούταρχος, του <<Αχ, κορίτσι μου, στους χτύπους της καρδιάς μου απόψε χόρεψε>>. Και οι τρεις, με τα μικρόφωνα στο χέρι, δολοφονούν ανενδοίαστα το χορωδιακό <<Va pensiero>> από τον <<Ναμπούκο>> του Βέρντι!
Ο Αλ Μπάνο, με τον... κοσμοπολίτικο αέρα μανάβη σε λαϊκή αγορά της Γένοβας. Η ντίβα, ασφυκτιούσα σε ένα φόρεμα τύπου μασαζοκαλσόν-αμπαζούρ και με τα μαλλιά της σε κότσο να αγωνίζονται να δώσουν λίγη σοβαρότητα στο θέαμα. Ο δικός μας, με τον προβληματισμό του... νεοκουλτουριάρη αοιδού αποτυπωμένο στο πρόσωπό του: <<Τώρα που έγινα τενόρος θα εξακολουθήσουν να μου πετάνε τα γαρίφαλα με το ταψί ή το ταψί σκέτο;>>. Είχα καιρό να δω κάτι τόσο κακόγουστο. Είχα καιρό να ακούσω κάτι τόσο κακόφωνο. Είχα καιρό να γελάσω τόσο όσο γέλασα με αυτό το αταίριαστο τρίο στούντζες, το οποίο, με απόλυτη άγνοια της τραγικής εικόνας που παρουσίαζε, καμάρωνε σαν το γύφτικο σκεπάρνι (δηλαδή σαν τρία γύφτικα σκεπάρνια σε ένα) πάνω στη σκηνή. Άμοιρε Βέρντι, άμοιρε Ναμπούκο, άμοιρα αφτάκια μου.
Εδώ όμως φτάσαμε, ύστερα από πολλά έτη προσπαθειών των <<κλασικών>> να περάσουν στα λαϊκά κοινά (ήταν πολλά τα λεφτά Πλάθιντο...). Και μετά τις επίμονες προσπάθειες των <<έντεχνων>> και των λαϊκών να αποκτήσουν το λούστρο του σοβαρού, του προφέσορα του τραγουδιού που, αν εκείνο που τον ανέδειξε ήταν το μπουζούκι, τελικά περισσότερο του πηγαίνει ο Μπετόβεν. Έτσι, υπέστην ξανά και ξανά τη <<Nana classical>>, με τη Νάνα Μούσχουρη να δολοφονεί χωρίς αιδώ τη <<Νόρμα>> του Μπελίνι, τους <<Γάμους του Φίγκαρο>> του Μότσαρτ, το <<Ελιξίριο του έρωτα>> του Ντονιτσέτι, στην ατυχήσασα προσπάθειά της να μας πείσει ότι είναι συνάδελφος και της Μαρίας Κάλλας - τι και αν η Κάλλας δεν διαφήμισε αποσμητικά χώρου όπως η Νάνα (
http://www.youtube.com/watch?v=Plwpid54Frs)... Υπέστην και το <<Classical Barbara>>, με την Μπάρμπρα Στράιζαντ να κακοποιεί με το δικό της made in Hollywood τρόπο τον Χέντελ και τον Φορέ. Όχι ότι οι του κλασικού μάς λυπήθηκαν: Και αυτοί δοκίμασαν ξανά και ξανά τις αντοχές μας με αλήστου μνήμης ηχογραφήσεις ή live ερμηνείες ποπ, λαϊκών ή έντεχνων τραγουδιών. (Σας θυμίζω την απολύτως δικαιολογημένη, κατά τη γνώμη μου, απόγνωση του Μάνου Χατζιδάκι, όταν ελληνίς ντίβα της όπερας έπιασε το μικρόφωνο για να δώσει τη δική της <<πέρα βρέχει>> εκδοχή σε δημοφιλή τραγούδια του.) Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε να βλέπουμε τον Πλούταρχο να τραγουδάει Βέρντι. Για να γελάσουμε, όπως παλαιότερα, όταν είχαμε ακούσαμε την Αλίκη Βουγιουκλάκη να ερμηνεύει <<Κάρμεν>> (http://www.youtube.com/watch? v=Gfn7hQzOMQU) και την Κατερίνα Στανίση να υποδύεται την <<Εβίτα>> του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ (
http://www.youtube.com/watch?v=xYwl535eqyM)... Μόνο που τώρα το ανέκδοτο δεν αφορούσε τις εν Ελλάδι πίστες, αλλά τη σκηνή ενός μουσικού θεσμού που εξακολουθεί να είναι κάτι περισσότερο από το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης ή τις Θερινές Βραδιές Όπερας του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Άνω-Κάτω Μαγούλας.
Εντάξει, πάνω-κάτω, υποπτευόμαστε πώς έγινε η κολληγιά: <<Ανέστησε>> ο Πλούταρχος τον πεθαμένο καλλιτεχνικά Αλμπάνο ηχογραφώντας τραγούδια του, για να τον ευχαριστήσει ο Αλ Μπάνο τού έταξε ψιλοδιεθνή καριέρα στο... Μπερλουσκονιστάν, κότσαραν στο πλευρό τους και την απαραίτητη γυναικεία παρουσία, εν προκειμένω τη Θεοδοσίου, η οποία είναι, ως φαίνεται, επιρρεπής σε τέτοια τσίρκα (το 2009, πάλι στο Σαν Ρέμο είχε τραγουδήσει ένα ποτ πουρί που ξεκινούσε από την <<Τραβιάτα>> και κατέληγε στο <<We Are The Champions My Friend>>) και ιδού ο αχταρμάς ο... πχοιοτικός!
Για ανέκδοτο, καλό είναι. Όταν όμως αυτού του είδους τα ανέκδοτα μας τα σερβίρουν ως το απαύγασμα του ποιοτικού τραγουδιού και όταν με τέτοιες εμφανίσεις διαμορφώνεται ένα κοινό που θεωρεί ότι το <<VaPensiero>> είναι κάτι σαν το <<Felicita>> (του Αλ Μπάνο), τότε το αστείο γίνεται ως και επιβλαβές. Και ναι, είμαι εντελώς πεπεισμένος ότι οι τρεις τενόροι με την προ ετών συνύπαρξη-χρυσωρυχείο (για τις τσέπες τους) έκαναν τεράστιο κακό στην εξέλιξη της μουσικής και στο γούστο του διεθνούς κοινού. Προετοιμάζοντας, μέσα σε άλλα, το έδαφος, ώστε παρωδίες σαν αυτή που είδαμε στο Σαν Ρέμο να πλασάρονται ως ατόφια τέχνη. Κάτι τέτοια ακούω και τραγουδώ και εγώ με τη σειρά μου, va pensiero... Δηλαδή πέτα σκέψη (μου), μακριά, για να μη σου στρίψει.
Και άσε την υπερήφανη πατρίδα, εν μέσω οικονομικής και άλλων υφέσεων, να εξάγει Πλούταρχο. Τον Γιάννη Πλούταρχο, <<το καλύτερο παιδί>> διευκρινίζω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
ΥΓ. Μέσα στη γενική κακογουστιά και δηθενιά, απολαυστική η παρωδία που είχαμε δει στην ταινία <<Illustration>> του Διονύση Χαριτόπουλου, με την υψίφωνο Ειρήνη Καράγιαννη (ντουμπλάροντας την ηθοποιό) να ερμηνεύει, όπως... δεν πρέπει, το <<Σ' έχω κάνει Θεό>> της Κατερίνας Στανίση:
http://www.youtube.com/watch?v=l_k6dCMFhks&feature=related)
