Βιάγκρα με το ζόρι!
8.8.2008
Τι εξευτελισμός είναι αυτός που ζω; Πού στο καλό με ανακάλυψαν όλοι αυτοί οι μυστηριώδεις, αδιάκριτοι, ενοχλητικοί τύποι και δεν λένε να με αφήσουν σε ησυχία; Και τι τους κάνει να θεωρούν ότι, αν αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα χάπι κατάλληλο για την περίπτωσή μου, αυτό είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη, το Βιάγκρα; Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, γεμάτο από τα μηνύματά τους – κατεβατά ατελείωτα που καταφθάνουν κατά δεκάδες κάθε μέρα: «Επιτέλους! Το πρόβλημά σου απέκτησε τη λύση του: Βιάγκρα» και «δεν χρειάζεται πια να την αποφεύγεις. Με το Βιάγκρα θα την κάνεις πάλι δική σου» και «με πέντε κουτιά Βιάγκρα, δώρο είκοσι σούπερ ανθεκτικά προφυλακτικά με γεύση μπουρνέλας». Αυτά τα... απειλητικά μηνύματα αποτελούν τον κύριο όγκο της καθημερινής αλληλογραφίας μου και στα δύο e-mail μου. Σε εκείνο της δουλειάς και στο προσωπικό μου. Και καλά, το e-mail της δουλειάς δημοσιεύεται φαρδύ-πλατύ κάθε εβδομάδα στις σελίδες του περιοδικού και όποιος θέλει το χρησιμοποιεί: για να με βρίσει, για να με ξαναβρίσει, για να μου πουλήσει τάπερ, για να με βρίσει εκ νέου, αν δεν εκτονώθηκε τις δύο πρώτες φορές. Αλλά το προσωπικό μου e-mail, το οποίο έχω δώσει σε ελάχιστους φίλους, πώς έπεσε στα χέρια τους; Να υποθέσω ότι κάποιος από τους δικούς μου διαδίδει τερατώδεις φήμες για το άτομό μου;
Η αρχή έγινε από το e-mail του γραφείου. ΄Ενα μουντό, μελαγχολικό, σχεδόν λονδρέζικο πρωινό του περασμένου χειμώνα, ενώ έπινα ανυποψίαστος το τσάι μου τσεκάροντας τα μηνύματά μου και παρακολουθώντας τον ηρωικό Αυτιά να διαβεβαιώνει τους συνταξιούχους αυτής της χώρας ότι θα είναι πάντοτε στο πλευρό τους και θα αγωνίζεται μαζί τους κόντρα στα συμφέροντα των μεγάλων, εμφανίστηκε στην οθόνη του υπολογιστή μου μια κάποια Τζέιν, η οποία γνώριζε το πρόβλημά μου, όπως μου αποκάλυψε, και είχε τη λύση. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να στείλω μια επιταγή με μερικές δεκάδες ευρώ στην εταιρεία της και τα Βιάγκρα των ονείρων μου θα έρχονταν στο σπίτι μου, ταχυδρομικώς, σε «διακριτική συσκευασία», μη μας πάρει είδηση η γειτονιά και χάσει κάθε ιδέα. Από τη μία δεν θέλησα να την πληγώσω, από την άλλη δεν είχα καμία όρεξη να ανοίξω παρτίδες με μια κοπέλα που τη λένε Τζέιν... Ποτέ δεν της απάντησα, ποτέ δεν της είπα ότι δεν με ενδιέφεραν ούτε η εταιρεία της ούτε το Βιάγκρα της. ΄Οσο όμως την αγνοούσα τόσο εκείνη γινόταν πιο πιεστική. Το καθημερινό e-mail της έγινε γρήγορα δύο καθημερινά e-mail, τα δύο τρία, τα τρία τέσσερα... Πρόκειται για την πιο επίμονη γυναίκα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Ξαφνικά, παράλληλα με την Τζέιν, άρχισαν να με βομβαρδίζουν με μηνύματα που εξήραν τις αρετές του Βιάγκρα και μια Σούζαν («Χαμογέλα! Έχω αυτό που θα σου δώσει πίσω τη χαμένη αυτοπεποίθησή σου!») και μια Πάτσι («Ατελείωτη ευχαρίστηση μόνο με 50 ευρώ, για εσένα και την παρτενέρ σου, φίλε») και ένας Τζον από το Βανκούβερ (!), ο οποίος ήξερε πολύ καλά τι περνούσα (τι;) και ήταν πρόθυμος να μου δείξει «τον μοναδικό τρόπο να ξαναγίνεις ο άντρας που ήσουν. Ακολούθα το παράδειγμά μου και ζήσε πάλι έντονα!». Μέσα σε όλα άρχισα να λαμβάνω και μηνύματα στα ρωσικά (!), στα οποία η μοναδική λέξη που γραφόταν με λατινικά στοιχεία και την οποία μπορούσα να διαβάσω ήταν η λέξη Viagra. ΄Ωστε είχαν φτάσει ως τις στέπες της Σιβηρίας τα μαντάτα για την κατάντια μου; ΄Ωστε είχα γίνει περίγελος ακόμη και στο Νοβοσιμπίρσκ; (Εννοείται ότι το ταξιδάκι με τον Υπερσιβηρικό, που με τόση όρεξη οργάνωνα, ματαιώθηκε, χωρίς δεύτερη σκέψη).
Κουρελιασμένος ψυχολογικά αλλά και απαυδισμένος από την ανίερη επίθεση που δεχόμουν, σταμάτησα να χρησιμοποιώ το e-mail του γραφείου και άνοιξα ένα δεύτερο, το οποίο γνωστοποίησα μόνο στους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Για περίπου έναν μήνα νόμισα ότι με αυτόν τον τρόπο την είχα σκάσει στην Τζέιν, στην Πάτσι... Όχι όμως και στον σατανικό Τζον από το Βανκούβερ. Εκείνος, την τέταρτη εβδομάδα λειτουργίας της νέας διευθύνσεώς μου και ενώ ετοιμαζόμουν να οργανώσω ένα λαμπρό αντι-Βιάγκρα πάρτι, με ξετρύπωσε: «Hi, Kosmasvidos! Το Βιάγκρα τώρα ακόμη πιο φθηνό, στη συσκευασία-γίγας των 300 χαπιών!». Δεν πρόφτασα να σκεφτώ την προσφορά του και έκανε την εμφάνισή της μια Ροζάνα, για να μου προσφέρει «το φυσικό Βιάγκρα των Μάγιας, από αποξηραμένα φύκια της λίμνης Κάκα Τίτι και κεντρί σκορπιού του Μίτσου Πάτσου». Ακολούθησε η Σάντρα, η οποία μου πρότεινε εκτός από το Βιάγκρα να δοκιμάσω και έναν «επαναστατικό μεγεθυντή πέους με άμεσα αποτελέσματα». Με ξαναβρήκαν και η Σούζαν και οι Ρώσοι... Προχθές δε, κάποια Τσεν Για Τσουγκ με ενημέρωσε με μήνυμά της ότι όλο το Πεκίνο συζητά όχι για τους επικείμενους Ολυμπιακούς (όπως εσφαλμένα νομίζετε), αλλά για τη στυτική δυσλειτουργία μου, πληροφορώντας με ταυτοχρόνως ότι οι πρόγονοί της γνώριζαν τη λύση του προβλήματός μου εδώ και αιώνες και ότι εκείνη ήταν πρόθυμη να τη μοιραστεί μαζί μου «μόνο με 120 δολάρια». Η Τσεν Για Τσουγκ δεχόταν και τραπεζική επιταγή και πιστωτική κάρτα. Επιπλέον, με διαβεβαίωνε ότι με το δικό της «ακίνδυνο κινέζικο Βιάγκρα», το οποίο παρασκευαζόταν από σκόνη αποξηραμένης νυχτερίδας, δεν θα είχα τις παρενέργειες (πονόλαιμος, ποδάγρα, ωτίτιδα, γυναικομαστεία, ανατριχίλες στους αστραγάλους κτλ.) που θα μου προκαλούσε το Βιάγκρα της Σούζαν.
Σήμερα το πρωί, εκτός από τις συνηθισμένες επιστολές που βρίσκω στη θυρίδα μου – μια πρόβλεψη καιρού, το ωροσκόπιό μου, «τα τυχερά νούμερα της ημέρας», «το ποίημα της ημέρας» και κάτι σατιρικά βιντεάκια του YouΤube που μου στέλνει ένας φίλος –, βρήκα μια μεγάλη προσφορά της Τσεν Για Τσουνγκ, η οποία είχε ρίξει την τιμή του σωτήριου προϊόντος από τα 120 στα 60 ευρώ. Λίγο αργότερα, όμως, σε ένα άλλο μήνυμα, η Γιουν Χα Τσι (νέα γνωριμία αυτή) πωλούσε το ίδιο ακριβώς προϊόν με 40 ευρώ! Η δε Συλβάνα, στην παρθενική (λέμε τώρα...) εμφάνισή της στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, μου πρότεινε: «Πάρε με αμέσως τώρα στο 0057 46xx xxxx x937, έχουμε πολλά να πούμε, άτακτο αγόρι»! Αυτή, φαίνεται, δεν είχε ενημερωθεί για τον σεξουαλικό μαρασμό μου. ΄Ηταν όμως μία και μοναδική. ΄Ολες οι άλλες γνώριζαν, oπότε, αργά ή γρήγορα, κάποια καλοθελήτρια θα της το σφύριζε. Εκτός αν στο μεταξύ είχα κάνει τις προμήθειές μου... ΄Οχι ότι τις χρειάζομαι. Αλλά δεν είμαι πια και τόσο σίγουρος... Για να επιμένουν όλες αυτές, μπορεί και να τις χρειάζομαι. Για να επιμένει και ο Τζον από το Βανκούβερ... Φαίνεται εξηγημένο παιδί ο Τζον, δεν τον «κόβω» τύπο που θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τη δυσχερή θέση στην οποία λένε ότι έχω βρεθεί. Που εγώ μια χαρά νιώθω... ΄Ελα, όμως, που έχει βουίξει το Διαδίκτυο με τα χάλια μου...
