Άρχισα να γράφω ένα κομμάτι για τον Σωκράτη Γκιόλια και την στυγνή δολοφονία του, αλλά και γι' αυτό το παράξενο πλέον που συμβαίνει. Κάποιοι που συνήθως κόπτονται για την ελευθερία της εκφράσεως, δεν επιτρέπουν σε κάποιους άλλους, οι οποίοι δικαίως ή αδίκως δεν συμφωνούν με κάποιον ή με κάτι να εκφράσουν αυτή τους την αντίρρηση. χρησιμοποιώντας διάφορα επιχειρήματα που δεν είναι της ώρας να σχολιάσω. Αλλά η γλυκιά μου η Ελένη που δακτυλογραφεί όλα αυτά που διαβάζετε, μου είπε «γράψε κάτι πιο ευχάριστο, είναι καλοκαίρι, ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα και θέλει να διαβάσει κάτι χαρούμενο».
Ο κόσμος βέβαια έτσι κι αλλιώς θέλει κάτι να ξεσκάσει, να ξεφύγει για να μην θυμάται και να μην σκέφτεται αυτά που τον στεναχωρούν. Άλλωστε κάπως έτσι ήρθε και η τρόικα στην Ελλάδα. Γιατί τι νομίζετε; Είναι μόνο επειδή η κυβέρνηση Καραμανλή τα έκανε θάλασσα; Όχι, είναι και γιατί κάποιος που δεν είχε λεφτά να κάνει τις διακοπές που ονειρευόταν, έπαιρνε ένα «διακοποδάνειο» και μετά ένα «εορτοδάνειο» και μετά διάφορα άλλα δάνεια και όπως είχε ειπωθεί στα τέλη του 19ου αιώνα.. «Τις πταίει; Εμείς φταίμε».
Όμως η Ελένη, είχε δίκιο. Ίσως θα ήταν καλύτερα να γράψω κάτι πιο ευχάριστο, πιο χαρούμενο, πιο δροσερό, πιο κεφάτο. Και η αλήθεια είναι πως έψαξα να το βρω αλλά δεν το βρήκα!!! Έτσι κι αλλιώς η πολιτική ζωή και τα οικονομικά γενικά δεν πήγαιναν ποτέ ιδιαίτερα καλά, αλλά πιο παλιά υπήρχαν μερικά πράγματα για να ξεχαστεί κανείς. Είτε το θέατρο είτε το σινεμά είτε να πάει μια βόλτα κανείς στην παραλία. Το θέατρο ειδικά τα καλοκαίρια ξεχάστε το. Κυριαρχεί και ιδιαίτερα «προβληματισμένο» το Φεστιβάλ του κυρίου Λούκου και λείπει αυτό που υπήρχε παλιά, αυτή η ποικιλία του ελαφρού θεάματος - ή και του σοβαρού θεάματος- που και ακόμα να μην ήταν σπουδαία, ήταν ωραία. Καλά για σινεμά να μην συζητήσουμε, οι άνθρωποι αντί να γυρίζουν ταινίες, πλακώνονται για τα νομοσχέδια, για τις καρέκλες, για τις θέσεις κτλ.κτλ. Όσο για τις παραλίες και να πας εκεί μάλλον κατήφεια βλέπεις στα πρόσωπα και η μόνη χαρά που βλέπεις σε πρόσωπα ανθρώπων στις παραλίες είναι η χαρά που βάζουν στα πρόσωπά τους όταν πλησιάζει μπροστά τους η κάμερα του Star για το δελτίο ειδήσεων!!!
Νομίζω είναι δύσκολο πια να ακούσεις κάτι πραγματικά χαρούμενο, κάτι που να σου ανοίξει την καρδιά, κάτι που βρε παιδιά να σε κάνει να ξεχαστείς μέσα στον καύσωνα, στην γενική μιζέρια. Γιατί και η τηλεόραση που θα μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο στο σύνολο της, μάλλον προβάλει μια επιτηδευμένη υπερβολική χαρά για την οποία το μόνο που μπορείς να πεις, είναι το στιχάκι του Γιάννη Δαλιανίδη, από εκείνο το παλιό τραγούδι «Και οι χαρές που καρτερώ μη σώσουνε και ‘ρθουνε».
Κάπως έτσι κυλά αυτό το καλοκαίρι μέσα σε τρόικες, μιζέριες, στεναχώριες, ανασφάλειες και το τελευταίο που έχει κανείς στο μυαλό του είναι οι διακοπές, πως θα περάσουν οι άνθρωποι καλά κτλ. κτλ. Πώς να περάσεις καλά όταν δεν ξέρεις αν φεύγοντας για διακοπές και αφήνοντας την δουλειά πίσω σου θα συνεχίσεις να έχεις δουλειά επιστρέφοντας… Η δε τηλεόραση που λέγαμε, ζει την δική της εσωστρέφεια με τα «αστέρια της» να μιζεριάζουν για τους δικούς τους λόγους και να μην καταλαβαίνουν ότι με αυτά που λένε και με αυτά που κάνουν μάλλον αντιπάθεια προκαλούν στον κόσμο, παρά την συμπάθειά του. Δεν ξέρω πραγματικά τι άλλο να γράψω και περπατώντας στον δρόμο οι άνθρωποι βλέπω -τους ξέρω ή όχι, τους μιλάω ή όχι- μάλλον διάθεση να τους συμπαρασταθώ μου βγάζουν, παρά οτιδήποτε άλλο. Είναι μια άσχημη εποχή και το καλύτερο είναι νομίζω έστω και τώρα στην καρδιά του καλοκαιριού, ακριβώς τη στιγμή που γκρεμίζεται το σύμπαν, περισσότερο και από τις διακοπές να σκεφτεί ο καθένας μας λίγο πιο σοβαρά το τι είναι, που πάει, γιατί πάει εκεί που πάει. Μήπως θα ήταν καλό να αλλάξει πορεία ή απλώς να διορθώσει τα κακώς κείμενα κτλ. κτλ..
Δεν έχω κάτι χαρούμενο να γράψω, γιατί η χαρά δεν γεννιέται από το τίποτα. Το κάτι από το κάτι, βγαίνει. Αλλιώς είσαι ένας χαζοχαρούμενος και μισός. Ίσως μια και το site αυτό λέγεται HomeFood θα ήταν ωραία ιδέα να σας έδινα μια συνταγή για γεμιστά, μπριάμ, τουρλού ή γενικά για ένα καλοκαιρινό φαγητό, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρω ούτε να ανοίγω κονσέρβες…
