Το περασμένο Σάββατο 31 Ιουλίου ξεκίνησα με μια φίλη μου να πάμε στην Τήνο. Επειδή όμως επρόκειτο για ένα ταξίδι αυθημερόν, με άλλο πλοίο πήγα -με το πλοίο που έφευγε από τον Πειραιά στις 7.45- και με άλλο πλοίο γύρισα, με αυτό που έφευγε από την Τήνο 13.45. Ήταν ταχύπλοο και όπως μου είπαν από το πρακτορείο σε δύο περίπου ώρες θα ήμουν στην Αθήνα, δηλαδή στις 15.45 -ε, αν αργούσε και ένα τέταρτο δεν θα χάλαγε και ο κόσμος-. Φύγαμε με το Speedrunner ακριβώς στις 7.45 και φτάσαμε την ώρα που έπρεπε. Αλλά δεν συνέβη το ίδιο και στην επιστροφή. Γιατί στην επιστροφή που κανόνισα να πάω στη Ραφήνα και να υποστώ όλο το ταξίδι της επιστροφής Ραφήνα – Αθήνα Σάββατο απόγευμα, το Highspeed1 έφτασε στην Τήνο στις 14.35 και αναχώρησε στις 14.45. Μια ολόκληρη ώρα καθυστέρηση να βράζεις κάτω από τον καυτό ήλιο και τους λιμενικούς να μην ξέρουν τι να σου πουν, γιατί και αυτοί από τον πράκτορα ενημερώνονταν. Στην είσοδο του πλοίου κοπέλα αξιωματικός του πλοίου την οποία πλησίασα να την ρωτήσω γιατί άργησε το πλοίο, με απαξίωσε κανονικά λέγοντάς μου «τα παράπονα σας αλλού». Μετά μάθαμε -δηλαδή τι μάθαμε το νιώσαμε στο πετσί μας- πως συν όλα τα άλλα υπήρχε πρόβλημα με τα air condition και ο κλιματισμός υπολειτουργούσε, με αποτέλεσμα σε όλο το πλοίο αλλά κυρίως στις «υποτίθεται» καλές θέσεις VIPs που καθόμουν εγώ μαζί με πολλά παιδάκια, ηλικιωμένους και ενδεχομένως άρρωστους ανθρώπους, νιώθαμε σαν να μας έχουν βάλει σε κλίβανο. Στις ερωτήσεις μας φυσικά γιατί το πλοίο άργησε μια ολόκληρη ώρα να φύγει, γιατί υπολειτουργούσαν τα κλιματιστικά και τελικά γιατί ενώ το πλοίο ήταν ταχύπλοο έκανε 2 ώρες και 45 λεπτά για να πάει από την Τήνο στην Ραφήνα, δεν καταδέχτηκε να μας απαντήσει κανείς. Όλοι οι επιβάτες έλεγαν πως θα πάνε στο λιμεναρχείο να καταγγείλουν το γεγονός, αλλά μόνο εγώ και άλλοι δύο πήγαμε.
Εμ, δεν φταίνε μόνο οι φορτηγατζήδες, οι απεργίες, το ΠΑΜΕ, τα καμποτάζ και όλα αυτά για την κακή πορεία του ελληνικού τουρισμού. Αυτοί που ζουν από αυτόν να δείτε πόσο ευθύνονται για την κατάντια του. Ελπίζω το λιμενικό της Ραφήνας στο οποίο έκανα την καταγγελία να μην μείνει με δεμένα τα χέρια.
