Τις προάλλες, Σάββατο βράδυ, πήγαινα μ΄ ένα ταξί από την Πατησίων προς Ομόνοια. Εκεί στο ύψος της οδού Μάρνης, ξαφνικά σταματήσαμε γιατί αρχίσανε να περνάνε, να ανεβαίνουν από τη Μάρνης προς την Πατησίων, αριστερά δηλαδή προς το Πεδίον του Άρεως, δεκάδες και που μετά έγιναν εκατοντάδες ποδήλατα, όχι βέβαια μόνα τους αλλά με κάποιους ποδηλάτες επάνω. Τα ποδήλατα ήταν απίστευτα πολλά, έκαναν ατελείωτη ώρα να περάσουν και δεν υπήρχε καμία αστυνομική δύναμη να ελέγχει το φανάρι και τους ποδηλάτες. Οι ποδηλάτες έμοιαζαν να απολαμβάνουν πραγματικά με σαδιστικό τρόπο, ρίχνοντας λόξες ματιές μεταξύ τους, γελώντας χαιρέκακα την ατελείωτη σειρά των αυτοκινήτων που είχε δημιουργηθεί. Τα ποδήλατα περνούσαν και περνούσαν και περνούσαν και όλο και μεγάλωνε η ουρά των αυτοκινήτων, ενώ το φανάρι Πατησίων και Μάρνης πήγαινε μια κόκκινο μια πράσινο μια πράσινο μια κόκκινο. Σκεφτόμουνα τι θα γινότανε αν την ώρα λοιπόν που γι΄ αυτούς το φανάρι ήταν κόκκινο και για μας ήταν πράσινο, κάποιος ξεκίναγε με το αυτόκινητό του και πάταγε μερικούς από τους ποδηλάτες ή έστω και έναν ή μία και όπως διαπίστωσα στο μεθύσι της εξουσίας που ζούσαν, δεν τους ενδιέφερε και πολύ κάτι τέτοιο ή μάλλον δεν πίστευαν ότι κάποιος θα έκανε κάτι τέτοιο, όπως και δεν το έκανε δηλαδή…
Όταν μετά από ατελείωτη ώρα αξιώθηκε αυτή η ατελείωτη ουρά των ποδηλάτων να τελειώσει, η άνοδος της Πατησίων είχε γεμίσει ασφυχτικά με ποδήλατα, πήγαιναν αμέριμνα, με αποτέλεσμα φυσικά η κυκλοφορία να είναι πολύ δύσκολη…
Το ποδήλατο είναι ένα ωραίο μέσον μεταφοράς απ΄ όλες τις απόψεις και είναι κάτι πολύ διασκεδαστικό. Ατυχώς ο Έλληνας δεν έχει την κουλτούρα του ποδηλάτου στην καθημερινή του διαβίωση. Δυστυχώς όμως κάποιοι δεν δικαιολογούνται να αντιδρούν έτσι, ούτε καν από το γεγονός ότι σίγουρα έχουν περάσει πολλά από τη συμπεριφορά των οδηγών αυτών στους δρόμους. Το να οδηγούν επιδεικτικά στη μέση της Πατησίων ας πούμε ή της Σταδίου, είναι σαν να λένε στους οδηγούς, θα αναγκαστείς να με περιμένεις και θα γίνει το δικό μου. Βέβαια υπάρχουν και οι άλλοι ενοχλητικοί και επικίνδυνοι άνθρωποι των «καλών προθέσεων», που ακολουθούν τις μόδες απεγνωσμένα για να υπάρξουν και μέσα σ΄ αυτές είναι και το ποδήλατο. Ασφαλώς πρέπει να υπάρχει μια νομοθεσία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά νομίζω πάνω απ΄ όλα χρειάζεται εκατέρωθεν καλή διάθεση. Ούτε ο αποκλεισμός από τους αυτοκινητιστές, ούτε όμως και από την άλλη η κακή συμπεριφορά από τους ποδηλάτες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί υπάρχει περίπτωση την επόμενη φορά κάποιος τρελός να πατήσει γκάζι όταν ανάψει πράσινο το φανάρι και αυτό μπορεί να μην αρέσει σε κανέναν…
