Του Αγίου Δημητρίου σήμερα 26 Οκτώβρη, μεγάλη η χάρη του και ο θεός να μας φυλάξει μιας και υποτίθεται πως περιμένουμε τα μαντάτα από τας Ευρώπας και κοίτα να δεις πως τα φέρνει η μοίρα, παραμονές 28ης Οκτωβρίου τα περιμένουμε αυτά τα μαντάτα και από ποιόν; Από τη Γερμανία…
66 χρόνια μετά το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου, η Γερμανία, η βασική χαμένη εκείνου του πολέμου, τον οποίο κακά τα ψέματα ήταν και η βασική υπεύθυνη, είναι ξανά σήμερα μεγάλη και τρανή αντίθετα με μας που υποτίθεται πως είμαστε από τους νικητές, υποτίθεται βέβαια, και πως τα 66 χρόνια που ακολούθησαν κατορθώσαμε να είμαστε σε χειρότερη θέση απ΄ότι ήμασταν όχι το ΄44, όχι το ΄40, όχι το ΄30 ή το ΄22, αλλά στη χειρότερη θέση και από το 1897 – δεν θα σας κάνω και μάθημα ιστορίας να σας πω τι έγινε το 1897, αυτό τουλάχιστον το ξέρετε…
Είναι διάφοροι που λένε, πως θα έπρεπε να επιστρέψουμε στο Γουδί, άλλοι λένε πως πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για το πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά βέβαια όλοι αυτοί που τα λένε τα προσαρμόζουν κυρίως στα συμφέροντά τους. Άλλοι λένε πως πρέπει να γίνουν εξεταστικές επιτροπές που να αρχίζουν από το 2004, άλλοι λένε πως πρέπει να ψάξουμε τι έγινε μετά το ΄93, άλλοι πάνε την έναρξη του κακού στο 1981, αλλά εγώ θα έλεγα απλώς πως το καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσουμε από το 1944 και να κοιτάγαμε και να ψάχναμε έτσι για το καλό και μόνο και χωρίς καθόλου διάθεση για την τιμωρία κανενός, να δούμε ποιοι και πως ξεκοκάλισαν την αμερικάνικη βοήθεια, το σχέδιο Μάρσαλ, τα λεφτά από την ΕΟΚ, τι πήραμε και τι δεν πήραμε και τι θα έπρεπε να πάρουμε και δεν πήραμε από τις πολεμικές αποζημιώσεις κλπ, κλπ.
Μήπως θα έπρεπε έτσι για λίγο να ρίξουμε μια ματιά και να δούμε ποιοί φταίξαμε, γιατί δεν είναι δυνατόν να φταίνε συνέχεια οι άλλοι. Γιατί δεν είναι δυνατόν να φταίνε μόνο οι άλλοι, μόνο οι ξένοι και δεν είναι δυνατόν όλοι να συνωμοτούν εναντίον μας και γιατί δεν είναι δυνατόν αυτός ο λαός να παριστάνει την άμωμο περιστερά ή την αδίκως βιασθέντα παρθένα…
Γιατί βλέπεις, όταν γίνεσαι έξαλλος με όλα αυτά που κάνει αυτή η κυβέρνηση, μετά γυρίζεις και βλέπεις τους άλλους που φωνάζουν εναντίον της κι επειδή ξέρεις το ποιόν τους αλλά κρίνεις και αυτά που λένε, αισθάνεσαι ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση. Κι όλα αυτά παραμονές 28ης Οκτωβρίου…
Χρόνια πολλά Δημήτρη, χρόνια πολλά Δημητρούλα (μου, θέλω απόψε να γλεντήσω…)…
