Υπάρχουν κάποιοι που απ΄ ότι μαθαίνω λέγονται ατενίστας, οι οποίοι πάνε και κολλάνε διάφορα χαρτιά σε διάφορα κτίρια στους δρόμους και λένε την ιστορία του δρόμου, του κτιρίου κλπ. Εγώ γενικώς όταν ακούω λέξεις που τελειώνουν σε –ίστας τρέχω με διακόσια την ώρα. Δεν είναι μόνο οι σαντινίστας είναι και οι καβαφίστας, διάφοροι που παριστάνουν τους μελετητές του Καβάφη και που όπως συμβαίνει συχνότατα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκμεταλλεύονται το όνομα και την ποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού για να προβληθούν οι ίδιοι και οι εντελώς δικές τους θεωρίες…
Οι ατενίστας όμως, δεν βλέπω να κάνουν κάτι άλλο πιο ουσιαστικό για την Αθήνα, εκτός απ΄ το να κολλάνε αφίσες στους δρόμους, γιατί αν κάποιος αγαπούσε πραγματικά αυτή την πόλη και ήθελε το καλό της, με το που άρχιζε το μακελειό της περασμένης Κυριακής, έπρεπε να σηκωθεί και να πάει έξω από το «ΑΤΤΙΚΟΝ», έξω από το κτίριο του Τσίλερ που στεγάζεται το «ΑΤΤΙΚΟΝ», έξω από το «ΑΣΤΥ», έξω από το κτίριο του «ΑΣΤΥ» το οποίο φέρει έτσι κι αλλιώς φοβερές μνήμες από τον πόλεμο και την κατοχή. Όλα αυτά τα βρωμόπαιδα με τα σκουφιά και τις μολότοφ να τα πλακώσει στις σφαλιάρες και όχι να περιμένει να ξημερώσει η άλλη μέρα και να πάει με κεριά έξω από το «ΑΤΤΙΚΟΝ» να κάνουν το μνημόσυνο…
Όποιος αγαπάει αυτή την πόλη και αγαπάει την ιστορία της και τα κτίρια που αποτελούν αυτήν την ιστορία, λυσσάει όταν βλέπει ότι την καταστρέφουν και βγαίνει έξω και αρχίζει τις σφαλιάρες. Αυτό ξέρω εγώ. Και απ΄ ότι έμαθα, όλους αυτούς δεν είναι και δύσκολο να τους αρχίσεις στις σφαλιάρες. Κάθε άλλο. Εδώ με 100 ευρώ οι ιδιοκτήτες του «ΑΣΤΥ» το γλίτωσαν από την καταστροφή. Το να θρηνείς πάνω στα αποκαΐδια είναι ίσως πολύ ρομαντικό, αλλά δεν θα έλεγα πως είναι και πολύ αποτελεσματικό. Εγώ το βρίσκω και υποκριτικό βέβαια. Στο κάτω-κάτω, όταν θρηνείς ένα πτώμα είναι αφάνταστα πιο εμπορικό από το να γεμίσεις καπνίλα για να το σώσεις.
Γιατί δυστυχώς, θα το πω για άλλη μια φορά, αυτή η χώρα έχει μνημεία, αλλά δεν έχει μνήμη. Δυστυχώς σιγά-σιγά έχουμε αρχίσει να εξαφανίζουμε και τα μνημεία μας…
Το «ΑΤΤΙΚΟΝ» βέβαια σώθηκε προς το παρόν όπως και το «ΑΣΤΥ» και ο «ΑΠΟΛΛΩΝ», έστω και με μεγάλες ζημιές, αλλά την επόμενη φορά που θα ξαναγίνουν επεισόδια οι ιδιοκτήτες ξέρουν πια τον τρόπο. Θα κάθονται έξω από το μαγαζί τους, έξω από την επιχείρησή τους και θα μοιράζουν χαρτονομίσματα στα καθαρματάκια. Αφού δεν υπάρχει αστυνομία παίρνεις το νόμο στα χέρια σου και στη συγκεκριμένη περίπτωση νόμος είναι η τσέπη του εμπρηστή…
