Σερβιτόροι/ες super stars!!!
21.5.2008
Έτσι κι αλλιώς σε αυτή την ωραία χώρα που ζούμε κανείς δεν αγαπάει τη δουλειά που κάνει και μη νομίζετε πως αυτό είναι προνόμιο των –ας πούμε…– «χαμηλών» κοινωνικά, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα, και οικονομικά τάξεων. Όχι δα!!! Μπορεί κάποιος να είναι φερειπείν πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και να σου λέει σοβαρά πως το όνειρό του θα ήταν να χορεύει στις επιθεωρήσεις!!!
Άλλα και όταν κάνουν μια δουλειά, συνήθως δεν την κάνουν, αλλά τη μιμούνται!!! Αυτό το τελευταίο ειδικά έχει γίνει μόνιμη κατάσταση τις τελευταίες δυο δεκαετίες τουλάχιστον, μιας και έχουμε γεμίσει πολιτικούς που δεν είναι πολιτικοί, ηθοποιούς που δεν είναι ηθοποιοί, τραγουδιστές που δεν είναι τραγουδιστές και μέσα σε όλα πλέον και σερβιτόρους που δεν είναι σερβιτόροι…
Απ’ ό,τι έχω διαπιστώσει, στα περισσότερα από τα μοντέρνα και trendy στέκια, είτε αυτά είναι cafe είτε εστιατόρια, οι προϋποθέσεις για να προσληφθείς ως σερβιτόρος ή σερβιτόρα είναι πιο κοντά στα καλλιστεία παρά στο να κρατάς ένα δίσκο και να μεταφέρεις πιάτα και ποτήρια…
Ασφαλώς ένα ωραίο πρόσωπο πάντα κερδίζει, αλλά από αυτό μέχρι να σε αντιμετωπίζει ο σερβιτόρος ή η σερβιτόρα αφ’ υψηλού, μια και στην πραγματικότητα πιο πολύ θα ήθελε να τον/την φλερτάρεις ή αν έχεις σχέση με το χώρο του θεάματος να τον προσλάβεις για πρωταγωνιστή/στρια!!!
Σε κοιτάει αφ’ υψηλού, είναι ντυμένος/η έτσι που να διαγράφονται τα οποιαδήποτε προσόντα του/της και βέβαια ούτε για αστείο να τρέξει να σε εξυπηρετήσει, να είναι γελαστός και πρόσχαρος, να έχει το νου του/της στο τραπέζι σου. Ίσως κάποιος του/της είπε πως το Γκαρμποειδές στυλ πουλάει περισσότερο σε αυτές τις περιπτώσεις και πράττει αναλόγως…
Δεν θα μιλήσω φυσικά για τη δικτατορία της εμφάνισης απέναντι στο προλεταριάτο των επαγγελματιών –μα τι λέω– ούτε για το γεγονός ότι οι άνθρωποι των οποίων η ηλικία είναι άνω των 30 και η φύση δεν τους έχει χαρίσει το σώμα του Σβαρτζενέγκερ και το πρόσωπο του Τζορτζ Κλούνεϊ ή της Σάρον Στόουν και της Μόνικα Μπελούτσι από την άλλη δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ως σερβιτόροι στον αιώνα τον άπαντα κι ας είναι καλοί στη δουλειά τους. Όμως ως ένας δυστυχισμένος που πάει είτε σε cafe είτε σε εστιατόριο και θέλει να τον εξυπηρετούν ανάλογα με τις τιμές που πληρώνει δεν μπορώ να μου φέρονται με αυτό το σνομπ ύφος που μου έρχεται να αρπάξω το τραπέζι με ό,τι έχει επάνω και να τους το φέρω κολάρο…
Ασφαλώς θεωρώ πολύ χυδαίο και το γεγονός πως κάποιοι πελάτες φλερτάρουν εργαζόμενες/ους, μια και δεν είναι εις θέσιν να σου απαντήσουν όπως θα σου άξιζε, γιατί εκείνη την ώρα έχεις το πάνω χέρι. Και σίγουρα θα ήθελαν κι αυτοί να αρπάξουν το τραπέζι και να στο φέρουν κολάρο…
Αυτά βέβαια που είπα δεν συμβαίνουν παντού, συμβαίνουν όμως, έχουν ξεκινήσει ως μόδα από συγκεκριμένο μαγαζί και σιγά σιγά ως γάγγραινα εξαπλώνονται. Αλλά θα επανέλθω. Όχι κατά ανάγκην με αυτό το θέμα!!! Όχι καλέ!!! Γενικώς θα επανέλθω!!! Θα επανέλθω δριμύτερος…
